Helgarpósturinn - 03.12.1983, Blaðsíða 20

Nærmyndir
Helgarpóstsins í bók
Helgarpósturinn gerir það ekki
endasleppt á þessu hausti. Fyrir
utan breytingar á blaðinu sjálfu,
hamast pennar þess við að senda
frá sér bækur út á jólamarkaðinn.
Sú bók sem hér verður fjallað um
inniheldur Nærmyndir Helgar-
póstsins, sem eins og lesendur vita
reyna að kynna sögu og persónu-
leika þekktra Islendinga. Þessa
dagana situr Þorgrímur Gestsson,
fyrrum blaðamaður HP og núver-
andi fréttamaður á Utvarpinu, við
að lesa prófarkir að bókinni, sem
Vaka gefur út.
Þorgrímur var sóttur heim nú í
vikunni og spurður hvaða persón-
ur yrðu þess heiðurs aðnjótandi
að fá Nærmynd af sér í bókinni?
— Það eru alls 15 Nærmyndir
sem eru birtar. Fyrst er að nefna
Vigdísi Finnbogadóttur, þá Pétur
Sigurgeirsson biskup, Davíð
Oddsson borgarstjóra, Halldór
Laxness, Steingrím Hermanns-
son, Hjörleif Guttormsson, Ólaf
Jóhannesson, Ragnhildi Helga-
dóttur, Sverri Hermannsson, Sig-
ríði Dúnu Kristmundsdóttur, Guð-
laug Þorvaldsson, Pálma Jónsson
í Hagkaup, Bryndísi Schram,
Hrafn Gunnlaugsson og Jóhannes
Nordal.
Nú veit ég að sumar af þessum
Nærmyndum hafa verið endur-
unnar og ein er með sem aldrei
hefur birst, hvers vegna?
— Frá því að þessar greinar
voru skrifaðar hefur margt breyst.
Sumar eru allt að fjögurra ára
gamlar. Flestir voru teknir fyrir af
ákveðnu tilefni; Vigdís, Pétur og
Davíð af því að þau voru að taka
við embætti. Ég bætti því við sem
gerst hefur á þeim tíma sem liðinn
er, hvernig þau hafa staðið sig í
embættunum og ræddi við bæöi
gamla og nýja heimildarmenn.
Bryndís er með til að auka fjöl-
breytni og vegna þess að hún er
forvitnileg.
Er eitthvað sem einkennir þess-
ar greinar, eða eru þær ólíkar inn-
byrðis?
— Yfirleitt hafa Nærmyndirnar
verið teknar svipuðum tökum.
Það er reynt að rekja feril hvers
og eins, segja frá uppruna og
æsku, skólaárum og vinnu og leit-
að til kunningja og samstarfs-
manna. Markmiðið var að varpa
ljósi á persónuna, sýna manninn á
bak við og það álit sem fólk hefur
á honum.
Hefur reynst auðvelt að fá heim-
ildarmenn til að segja frá?
— Bæði fórnarlömbin sem fjall-
að hefur verið um hverju sinni og
þeir sem spurðir hafa verið um
þau, hafa yfirleitt tekið blaða-
mönnum vel. Mér er það sérstak-
lega minnisstætt hve Vigdís for-
seti tók mér ljúfmannlega daginn
eftir að hún var kosin forseti. Það
hefur sára sjaldan gerst að menn
hafi neitað að segja frá og það er
undantekning að hitta á fólk sem
dregur fram neikvæðar hliðar.
Það gildir kannski öðru máli um
þá sem eru í pólitíkinni, það er
auðveldara að fá fram mismun-
andi skoðanir á þeim frá andstæð-
ingunum.
Hvernig viltu lýsa þessu greina-
safni?
— Hér eru ekki neinar stórkost-
legar afhjúpanir á ferð, en bókin
er upplýsandi og hressileg. Það
eru dregnar fram ýmsar hliðar á
þessu þekkta fólki sem almenn-
ingur hefur ekki þekkt hingað til.
Og höfundarnir, hverjir eru
þeir?
— Þeir eru allir fyrrverandi og
núverandi blaðamenn Helgar-
póstsins: Guðjón Arngrímsson,
Gunnar Gunnarsson, Guðlaugur
Bergmundsson, Ómar Valdimars-
son, Þröstur Haraldsson, Magda-
lena Schrarh, Ingólfur Margeirs-
son og ég. Það má ekki gleyma því
að upprunalega kom hugmyndin
að Nærmyndunum frá þeim Arna
Þórarinssyni og Birni Vigni Sigur-
pálssyni, ritstjórum HP. Þær voru
nýtt form í íslenskri blaða-
mennsku.
Kynning á bandarískri nytjalist
Það er ekkert lítið sem til stendur
á Kjarvalsstöðum og víðar í borg-
inni á næstu tveimur vikum. Banda-
rískur listiðnaður verður kynntur,
með sýningum og framleiðslu á
verkstæðum; munir úr silfri, ieðri,
keramik, málmi, gleri og fatnaður,
svo eitthvað sé nefnt. Það er kona
bandaríska sendiherrans, Pamela
Brement, sem á frumkvæðið að því
að fá hingað bandaríska listamenn
og listmuni, í þeim tilgangi að
kynna fyrir íslendingum það sem er
að gerast í listiðn þar vestra, svo og
að auka kynni milli bandarískra og
íslenskra listamanna sem fást við
nytjalist.
Kynningin hefst á laugardag með
formlegri opnun fyrir boðsgesti. í
salnum að Kjarvalsslöðum verður
komið fyrir ýmsum gripum, loftið
verður þakið svörtu plasti og Ijósum
beint að hverjum einstökum grip. í
miðjum salnum verður komið fyrir
göngubrú, þannig að gestir geta
horft yfir salinn úr nokkurri hæð. Þá
verða þar líka tiskusýningar. Á
sunnudag verður sýningin opnuð
almenningi.
Á verkstæðum í borginni verður
unnið að gerð listmuna og geta á-
horfendur fylgst með. Á verkstæði
þeirra Sigrúnar Einarsdóttur og Sör-
ens Larsen á Kjalarnesi, en það er
eina glerverkstæði landsins, gerir
Rick Bernstein muni úr gleri. I
Myndlista- og handíðaskólanum
sýnir Cynthia Boyer fatagerð á
mjög sérstæðan hátt (fiber). Þar
verður einnig keramikverkstæði.
Hjá Jens Guðjónssyni gullsmið
verður Ann Scott á ferð og Tim
Walker gerir leðurmuni á Kjarvals-
stöðum, svo nokkrir listamenn séu
nefndir.
Lloyd Herman flytur fyrirlestra á
Kjarvalsstöðum og í Myndlista- og
handíðaskólanum um bandaríska
listiðn sem listform og um nútíma-
list þar vestra. Þá verða sýndir
dansar og flutt þjóðlagatónlist og
fleira mætti telja.
lslensk fyrirtæki hafa stutt sýn-
inguna með því að gefa vinnu, flutn-
ing og efni, og allir listamennirnir
80 gefa 10% af því sem þeim fellur
í skaut í sjóð sem á að stofna íslensk-
um listiðnaðarmönnum til stuðn-
ings. Einnig rennur hluti ágóðans af
sýningunni í þennan sjóð.
POPP
Plant og Sýra
Robert Plant — The
Principle Of Moments
Platan Pictures At Eleven, sem söngvar-
inn Robert Plant sendi frá sér í fyrra, þótti nú
ekki innihalda sérstaklega frumlega tónlist.
Þrátt fyrir það þótti mörgum gott til þess að
vita að hann væri kominn af stað aftur og þó
hann væri nú ekki að gera neitt nýtt væru þó
fáir sem stæðu honum á sporði sem söngvar-
ar.
Plant hafði fram að þessum tíma ekkert
látið frá sér heyra síðan Led Zeppelin leið
undir lok. En nú var hann sem sé búinn að
smala saman í hljómsveit, með aðstoð gítar-
leikarans Robbie Blunt, sem áður lék með
Steve Gibbons Band. Auk þeirra voru í
hljómsveitinni Jezz Woodroffe, sem leikur á
hljómborð, og bassaleikarinn Paul Martinez.
Þá nutu þeir aðstoðar trommuleikaranna
Phil Collins og Cozy Powell, en sá síðar-
nefndi lék einungis í tveimur lögum á plöt-
unni.
Nú er Plant kominn með nýja plötu og
nefnist hún The Principle Of Moments. Það
er sama liðið sem aðstoðar hann að þessu
sinni, utan það að Powell er nú ekki með en
í hans stað leikur Barrymore Barlow, fyrrum
trommari Jethro Tull, í tveimur lögum.
Þrátt fyrir að nánast sé um sama liðið að
ræða er plata þessi allólík þeirri fyrri og
stendur henni í flesta staði framar, Ég er þó
viss um að einhverjir verða fyrir vonbrigð-
Góður Plant en
Siouxie — afkvæm-
in eru siðri, segir
Gunnlaugur
um, sökum þess hversu rólegt heildaryfir-
bragð plötunnar er. Það er ekki nema eitt
hressilegt og fjörugt rokklag en það er Other
Arms; Horizontal Departure fer þó nærri
því. Öll önnur lög plötunnar eru frekar róleg
og sum hver svolítið þunglamaleg. Það eru
einkum þrjú þessara laga sem ég kann vel
við, en það eru In The Mood, Messin’ With
Mekon og Thru With The Two Step. Einnig
er hittlagið Big Log ósköp viðkunnanlegt.
Heildarhljómur hljómsveitarinnar er líka
allur annar en á Pictures At Eleven og lýsir
það sér fyrst og fremst í því að gitarhljómur-
inn er ekki eins þykkur nú og losar það tón-
listina við gamla þungarokkhljóminn.
The Creatures — Feast og
The Glove — Blue Sunshine
Hjómsveitin Siouxie And The Banshees
nýtur um þessar mundir nokkurra vinsælda
fyrir flutning sinn á gamla Bítlalaginu Dear
Prudence, en það er það eina sem frá þeim
hefur komið það sem af er árinu. Það er ekki
þar með sagt að þau hafi setið auðum hönd-
um, því auk þess að vera að vinna að gerð
nýrrar stórrar plötu saman, hafa þau verið
að vinna að ýmsum sérverkefnum.
Söngkonan Siouxie Sioux og trommuleik-
arinn Budgie gáfu í sumar út stóra plötu sam-
an. Þau kalla sig The Creatures og platan
heitirFeast.Er plata þessi tekin upp á Hawaii
og er hún nokkuð undir áhrifum þarlendrar
tónlistar, en áhrifin eru þó víðar að. Undir-
leikur er nær allur í höndum Budgies og er
einungis notast við ýmis möguleg og ómögu-
leg ásláttarhljóðfæri. Siouxie sér svo um
sönginn en hefur sér til aðstoðar innfædda
Hawaiibúa í þremur lögum. Það verður nú
að segjast eins og er, að þó ekkert sé að því
að hlusta á eitt og eitt lag, þá er platan, á
heildina litið, fremur leiðinleg. Þarna er að
vísu að finna þokkaleg lög eins og Morning
Dawning, Dancing On Glass og Gecko, en
tónlist þessi verður bara of einhæf til lengd-
ar.
Hinn helmingur The Banshees, bassa-
eftir Gunnlaug Sigfússon
leikarinn Steve Severin og gítarleikarinn
Robert Smith, sem virðist nú loks genginn í
hljómsveitina, jafnframt því sem hljómsveit
hans The Cure er ennþá starfandi, hafa nú
nýverið sent frá sér plötu. Kalla þeir sig The
Glove og platan heitir Blue Sunshine.
Er tónlist þeirra mjög í anda sýrutónlistar-
innar, sem átti sitt blómaskeið á síðustu
árum sjöunda áratugarins. Á heildina litið er
nú Blue Sunshine ekki sérlega spennandi
plata en það bregður þó fyrir ágætum sprett-
um. Raunar byrjar platan mjög þokkalega
og þrjú fyrstu lögin eru öll ágæt en þau eiga
það öll sammerkt að vera sungin af söng-
konunni Landray. Hún syngur einnig þrjú
fyrstu lögin á seinni hliðinni, sem verða nú
líka að teljast þokkaleg, nema ef til vill það
síðasta. Önnur lög plötunnar, tvö aðeins
leikin og tvö sungin af Robert Smith, eru
heldur leiðinleg.
Eftir að hafa hlustað á þessar tvær plötur
meðlima Siouxie And The Banshees, er ég
nú þeirrar skoðunar að þau nái bestum
árangri með því að starfa öll saman. Næsta
plata þeirra er töluvert spurningarmerki, því
hún verður sú fyrsta sem þau senda frá sér
eftir að hinn ágæti gítarleikari John
McGeoch var rekinn úr hljómsveitinni. Ég er
að vísu svolítið kvíðinn, en það er bara að
bíða og vona að Robert Smith sé maður til
þess að fylla í skarðið án þess að Siouxie And
The Banshees fari að hljóma eins og The
Cure.
20 HELGARPÓSTURINN