Helgarpósturinn - 15.08.1985, Blaðsíða 18
BRIDGE
eftir Friörik Dungal
Frá Snjólfi snillingi
Nú var langt síðan ég hafði séð
vin minn Snjólf snilling. Ég hafði
ekkert sérstakt að gera, svo mér
datt í hug að líta inn í spilaklúbb-
inn „Fjórir kóngar", því ekki væri
ósennilegt að hann væri þar.
Þegar ég kom inn, var spilað við
aðeins eitt borð, en snillingurinn
sat einn sér og var að lesa í blaði.
Við þetta eina borð sátu þeir
Gvendur glanni í norður og á móti
honum sat Runki röflari. Vestur
var Konni kæni og austur Teitur
töffari.
Eftir að hafa heilsað snillingnum
gekk ég að spilaborðinu og sá þá
að spilin voru þessi:
Gvendur glanni:
S Á-K
H Á-K-D-7
T G
L Á-K-D-6-5-3
Konni kæni:
S G-6-5-4-3
H -
T D-9-3
L G-10-9-8-7
Teitur töffari:
S D-8
H G-9-5-4-3
T 8-7-6-5-4-2
L -
Runki röflari:
S 10-9-7-2
H 10-8-6-2
T Á-K-10
L 4-2
Norður opnaði á tveim laufum
og suður svaraði með þremur
gröndum. Þá trylltist glanninn og
sagði sex grönd. Konni kæni í vest-
ur sagði ofur rólega: ,,Dobl“. En
glanninn hikaði ekki andartak við
að redobla. Vestur lét laufagos-
ann. Borðið tók með drottningu
og austur kastaði tígli. Röflarinn
var að sjálfsögðu afar vonsvikinn
yfir legu laufsins. En þegar það
kom í ljós hvernig hjartað lá, þá
„duttu honum allar dauðar lýs úr
höfði". Hafði ógæfan lagt hann í
einelti? Að vera með svona gullfal-
leg spil og geta ekki fengið nema
tíu slagi!
Þetta var samanþrúguð ógæfa.
En vegna þess hve spilin lágu ein-
kennilega, þá gæti verið að spaða-
gosi og drottning lægju blönk. Það
er eiginlega einasta von mín. Þá
tók hann ásinn og kónginn í
spaða, en það var aðeins daman
sem féll. Ég heyrði hann umla við
sjálfan sig: „Eg get fengið einn
spaða enn með því að spila honum
aftur. Það er svo sem sama
fivenær tapslagirnir dynja yfir
rnann".
En mitt í þessum þönkum röflar-
ans kom þjónninn og tjáði honum
að hann væri beðinn um að koma
í símann. Röflarinn flýtti sér að
láta spilin á borðið og hljóp við fót
til þess að taka símann. Hinir biðu
nokkra stund, en þá kom þjónninn
og sagði þeim að röflarinn hefði
aðeins tekið símann, skellt tólinu á
og svo hefði hann hlaupið út og
væri farinn.
Hinum fannst þetta heldur
undarleg framkoma, en þá sagði
glanninn að konan hans hefði ver-
ið að ala barn. Hann hefði verið
svo taugaóstyrkur, að læknirinn
og ljósmóðirin hefðu sagt honum
að best væri að hann færi út og
fengi sér ferskt loft. Þetta var
fyrsta barnið og því öll þessi sálar-
spenna. Hann sagðist þá fara í
klúbbinn og þau lofuðu að hringja
til hans strax og eitthvað hefði
gerst. Þjónninn sagði að hann
hefði tekið símann, hlustað andar-
tak og síðan æpt: „Er það virki-
lega satt?“ Svo skellti hann tólinu
á og hljóp. Svo heyrði ég hann
kalla á leigubíl."
Snjólfur snillingur hafði hlustað
á fréttirnar og sagði svo: „Maður
sem verður faðir í fyrsta sinn er al-
gjörlega óútreiknanlegur.
Kannski hefir hann eignast fjór-
bura. Eða þá að hann hafi vonast
eftir að eignast dreng eða stúlku
og fengið ósk sína uppfyllta".
„Nú, þá er þetta vonandi allt í
lagi“, sagði Konni kæni. En hvað
sem öðru líður, þá redoblaði
glanninn og þeir verða að standa
fyrir sínu, því þetta kostar pen-
inga“. „Ég get því miður ekki tekið
við spilinu", sagði glanninn, „því
ég hefi séð spil andstæðinganna.
En hvað með vin okkar Snjólf?
Getur þú ekki hjálpað okkur og
spilað þetta spil?“ Já, góði besti",
sögðu báðir hinir. „Hjálpaðu okk-
ur nú og spilaðu spilið og sýndu
okkur hve marga slagi þú getur
fengið".
Svo skýrðu þeir fyrir honum
hvað hafði gerst og settu hann inn
í spilið.
Nú voru þessi spil eftir:
S -
H K-D-7
T G
L K-D-6-5-3
S G-6 S -
H - H G-9-5-4
T D-9-3 T S-7-6-5-4
L 10-9-8-7 L -
S 10-9
H 10-8-6
T Á-K-10
L 4
„Jæja þá,“ sagði snillingurinn. „Það
er best að athuga hvað það er, sem
hinn nýi faðir hefir hlaupið frá. Nú,
þetta eru nú engin heimsins býsn
sem þið fáið. Taki ég á kóng og
drottningu í hjarta og spili vestur
inn á laufið, þá verður þú að spila
út frá tíguldrottningu. Þið fáið
okkar fyrsta tapslag á spaðagosa ,
en ef þið haldið að þið fáið 1000
fyrir tvo redoblaða slagi, þá er það
algjör misskilningur. Því megið
þið trúa. En, bíðum andartak.
Leyfið mér að skoða þetta. Ég þarf
að athuga þetta betur.“
Snillingurinn ígrundaði ör-
skamma stund og tók síðan á
hjartakóng og hélt svo áfram með
hjartasjöið. Austur tók á gosann og
spilaði tígli. Suður tók á ásinn. Lét
svo kónginn og kastaði hjarta-
dömunni á virðingarfyllsta hátt.
Nú var hjartatían orðin hæsta spil-
ið. Snillingurinn spilaði tíunni um
leið og hann bað um lítið hjarta.
Vestur hafði kastað spaða í
hjartakóng og hafði látið lauf þeg-
ar austur fékk á hjartagosa. Nú var
hann kominn í kastþröng í þrem
litum. Það skipti ekki máli hverju
hann kastaði. Léti hann spaða, þá
stóð tían og nían hjá suður. Léti
hann lauf, þá fríaðist laufið í borð-
inu. Það var því ekki sársaukalaust
fyrir vestur, þegar hann þvingað-
ist til að kasta tíguldrottningunni,
en þá lét snillingurinn tíuna og
enn var vestur í kastþröng. Þið
hefðuð átt að sjá framan í Konna
kæna og Teit töffara að spilinu
loknu. Þeir voru ósköp framlágir
þegar allar vonir þeirra höfðu
brostið og það reyndist þeirra að
fara í eigin vasa og greiða tapið.
Það var ekki laust við að ég hefði
það á tilfinningunni að þeir skildu
alls ekki hvað hefði gerst.
SKAKÞRAUT
Schútzendúbel Keres — Gligoric
Deutsche Schachzeitung 1982 Portoroz 1959
LAUSN A KROSSGATU
Hvítur leikur og vinnur.
Lausn á bls. 7.
Æ • H l< • ■ S ■ 5 • • l< ■
H R 8 'fí r u R s P ft N V 'e R fí
Pi U fí R tfi ft R l< fí t> u R ft s
■ •j N fí D u R ■ F ft R N fí Ð U R ■ K
/< V N N G E R fí 6 £ 5 T • ft G N N ft S fí
/7 O T fí R G R R fí L L fí F ’O - S ft K fí R
m fí R Æ L fí 6 L O R S O L T / N K u
F > R R fí D 1 G fí U R ■ fí K T ft R fí N 5
N fí K U R 6 æ 3 • ft K fí ft L - 'fí D fí N
/V E / m ú R ■ 5 U 'm fí R L e y F / N u
G u L L- - Þ R h 5 f) 'o fí /V s fí Æ Ð
£ N T> f) L o K ‘D L fí r U R ■ / T L L L ft
'fí R V P) 6 U R F) f L ft K R 'o fí fí L T> L) R
REYT /NG / Loáft VNV/R E/NS SfF) U/r[ ORGfí þOLN ftST VoND % 'OL%fí) ÉRopp 7
SftmHL B/flSft KftLT
■ vi i ” r HLftSS ENN.
TjftRáft FuDRft UPP GiiíSi, LÉiKirn/ ygSTP
\ £R LKK/ V/SS SVfíLLp, 2EMS ’ftVÖXT F/SKft eftN~D spyjR
mYNT ÍÍJKft GftDDfR
TRÉ SKOLLft VTB.&I
ftT- HY6LIS VERD/R SToFU ÉlVUK Sr/fWE)
BRFTÐ SIOL yRÐ / 5 T'ET-r HflFNfí RúDDft
TftlVM UR Jj/NtS ULL
\ ’/L'ftT Kvold BomDi GLEP - 2 E/NS
VfíN K/EKJPl R/Lft T
f tónn 5TEF//ft SERHL ftúHftH Blot HR
LoSPiK SuNNft BELJu Nft SKy/TD u/Z
WTjr Smrr VElDft S uDftH VE/N /£> mmp 'DL'/KH? 77/kíh A E/NS V
£/</<) HE/íft/J HRUr/S 4 ' ' LVN&L 6AFF ftL ELTS NEyr/ GRÖÐl/R LF)NT> FUGL 1/VN
/ÝlftNN ESKJVZ L JL Sft/ru/E
l » /yjfíí/n Tómr £//v£ U/K> F > F/SKF)
TON/V- KoNU STftUL R5T £/<K/ /YI/£-£>
5 POR ftftN/K
Tv/NL. FORSX
’PREftjÍ /nftVuR 'ft PYR VENJU LíGft tónn TftLft GuNGft
1) RflKNfj í > SPoR \
26 HELGARPÓSTURINN