Helgarpósturinn - 03.03.1988, Síða 36

Brunabótafélag Hafnarfjaröar við Strandgötu er eitt glæsilegasta dæmið um óbeislað ímyndunarafl í húsagerðarlist. Óborganlegt hús sem ætti að setja í plast. Hugsa sér.
I borginni eru hús og
bílar meira áberandi en
fólk. Húsin mynda kletta-
borg og bílarnir liöast á
milli eins og málmhúö-
aðar bjöllur í óskiljan-
legum eltingaleik þar sem
enginn veit hver er hann.
Stundum sjást mannverur
þjóta út úr húsum og inn
í bíla sem bruna strax af
stað. Við höfum hús fyrir
augum alla daga og
alltaf, annaðhvort inn-
veggi þeirra eða útveggi.
Pað er varla hœgt að
opna auga án þess að
hús blasi við. Pað skiptir
því ekki litlu máli hvernig
hús líta út og hvernig þau
falla að öðrum húsum í
kringum þau. í samrœmi
við eðli manna og þarfir
er hollt að hafa útlit húsa
fjölbreytt og mismunandi.
Húsahönnuðir eignast
mikið vald yfir sjónum
manna og umhverfi og
þeim tekst misjafnlega
upp. Tískubylgjur í húsa-
gerð rísa og hníga og hús
bera tíma sínum vitni.
Hús rísa miklu hraðar en
áður og önnur hverfa ef
Landsbankinn Austurstræti 7. Það verður ekki séð í fljótu bragði hvers vegna þessi viðbygging var valin við hús Guðjóns Samúelssonar. Helst dettur
manni í hug hrein illkvittni módernista í garð húsameistara ríkisins. Langlífur brandari það.
36 HELGARPÓSTURINN