Morgunblaðið - 09.10.1964, Side 22

22
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 9. okt. 1964
IV. GREIN
ÚR KANADAFÖR
HJIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIHIIIlimimillll!llllllllllllllllllM!lllll
§ NOKKRAR ungar konur
§ sátu í sólbaði við enda'nn á
1 sundlauginni í garðinum,
s sem er umgirtur af gisti-
s herbergjum Motel Pierre í
s Montreal, og börn, flest sá,
M léku sér þar hjá.
; ,,Þetta eru íslendingar,“
|| sagði Sigurður Magnússon,
1 sem kenndi þar eiginkonur
1 nokkurra Loftleiðamann-
§ anna, sem þarna búa á með
1 an á þjálfun þeirra stend-
| ur. —
Þær voru brosmildar, ungu
S frúrnar — og ekki stóð á svar-
§[ inu, þegar þær voru fepúrðar
= að því, hvernig væri að dvelj-
= ast hér. „Dásamlegt, alveg
= draumur — við gerum ekki
M annað en liggja í sólbaði,“
§j sagði Edda Jóhannsdóttir.
„Ég kom 10. ágúst,“ sagði
= Guðiaug Magnúsdóttir, „og
Í þetta er alveg yndisiegt. Ég er
**fc
Við sundlaugina á Motel Pierre. „Innrásarliðið“, sem var þar allsráðandi á daginn.
1

Edda Jóhannsdóttir bregður sér í gervi hárgreiðslukonu.
með tvö börn. Þau una sér vel
hérna. Dóttirin datt að vísu
í laugina í öllum fötúm, en
það hefur ekkert að segja."
„Já, og einn veiddi ég upp
úr henni í dag,“ sagði Édda,
„en það eykur nú bara á
ánægjuna svona eftir á.“
„Dagana, sem ekki er sól,
er farið niður í borgina — við
notum þá til að verzla. Nei,
við höfum ekki yfir neinu að
kvarta."
„Við þurfum ekki að sinna
mönnunum svo mikið,“ segir
Edda. „Þeir borða í skólanum
á daginn, en þá fáum við okk-
ur bara hamborgara."
— Þið eruð sem sagt alveg
dús við tilveruna?
„Já, ég segi nú ekki margt,“
svaraði Edda. „Þetta er það
bezta, sem fyrir gat komið.
Verst er áð það eru aðéins
þrjár vikur eftir, en við kom-
um við í New York á heim-
leiðinni, skoðum heimssýning-
una og svoleiðis.
— Hvað eruð þið með mik-
ið af börnum?
— Ja, ætli þau séu ekki
ein þrettán.“
Með sex manna f jöl-
skyldu
Stefán Gíslason, flugstjóri,
er með fjölmennustu fjölskyld
una af þeim Loftleiðamönn-
um, konu og fjögur börn. Mér
fannst því tilvalið að heim-
sækja hann.
Það gekk
að

venju erfiðlega að fá smáfólkið til þess að sitja fyrir.
„Það var nú ekki meining-
in að taka fjalskylduna með,“
sagði Stefán, „en ég var á
spítala skömmu áður en farið
var og hafði ekki náð mér að
fullu svo konan kom eiginlega
með sem hjúkrunarkona. —
Og þá sló ég þessu upp í kæru-
leysi og við fóru'm öil.“
Kona Stefáns er Elsa Þór-
arinsdóttir. „Hvernig er að
vera húsmóðir héma, Elsa?“
„Dásamlegt í einu orði sagt.
Það er ákaflega þægilegt að
gera .matarinnkaup í „Super-
market“. Það er einn hér ná-
lægt, en fyrir helgar förum
við á stærri markaði þar sem
úrvalið er meira.“
„Já, já, hér er hægt að fá
fisk, t.d. reyktan þorsk, nýja
ýsu, lax og svoleiðis,“ sagði
Stefán.
Hangikjötslykt lagði um
íbúðina.
— Og fáið þið líka hangi-
kjöt hér?
„Ne-ei, við fengum hangi-
kjöt sent að heiman í gær og
höldum veizlu í dag. Kjöt er
yfirleitt dýrt hér, en fisk-
urinn er ódýrari. Annars nota
Kanadamennirnir miklu meira
grænmeti en við.“
— Hvernig eyðið þið. svo
dögunum, Elsa?
„Úti við laugina — og för-
um í kaffi hver til annarrar,
.ef ekki er sól.“
— Þær sögðu mér nú áðan
úti að þá færuð þið í búðir.
„Já, stundum gerum við
það, þó er það farið að
minnka.“
„Það kemur nú af sjálfu sér,
þegar aukapeningarnir, sem
við höfðum með að heiman,
eru búnir“, sagði Stefán og
brosti.
— En hvað gerið þið karl-
mennimir ykkur til dundurs í
frítímanum?
„Ja, ég er nú fjölskyldu-
maður, en annars er það ým-
islegt. Það er fótboltavöllur
hér skammt frá, tennis- og
Maður verður að bleyta
skrokkinn annað slagið svo
maður verði brúnni, segir
Guðlaug Magnúsdóttir.
badmintonvöllur. Strákarnir
fara þangað oft. Canadair-
mennirnir eiga þessa velli, og
þeir vilja allt fyrir okkur
gera. Svo er lesið og horft á
sjónvarp."
— En krakkarnir?
„Þeir leika sér mest hérna
úti. Strákarnir eru að vísu
verst settir, því þeir eiga enga
miitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimiiiiifiiMiiiiiiiiiiiiiiiiHiMmiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiii.'iiiiiiiiiiMiiiiiiiiii umiiiiiumMiiiiiiiiiiiiiiMMiiiiiimiiiiii iíiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiii .iimmimimiiiiiiiMiimiiiimmmmimimiiiiiMmiiiimMiiMiiiiiiiMimiiiimimiiiinB