Morgunblaðið - 09.10.1964, Blaðsíða 28

28
MORGU N BLAÐIÐ
Fostudagur 9. okt. 1964
r--------------------\
JENNIFER AMES:
Hættuleg forvitni
V____________________J
Grant Raeburn fann að það
var ofur mannlegt að segja:
— Þegar þér brosið til mín
þori ég varla að bera upp til-
mselin. En ef þér takið þetta
starf að yður og komið með mér
til Hong Kong, þá vil ég að þér
lofið að vinna hjá mér ekki
skemur en tvö ár. Eg verð að
fá loforð fyrir því, að þér giftist
ekki þann tíma. Þér þurfið sér-
menntun undir þetta starf, og
ég vil ekki að tími og fyrirhöfn
fari til ónýtis. Nei, þér megið
ekki hlæja að mér, sagði hann
þegar hún brosti. — Mér er full
alvara. Ég vil að þér gefið mér
hátíðlegt loforð um að þér gegn-
ið starfinu og giftist ekki næstu
tvö árin. Þetta verður eflaust
ekki auðvelt fyrir yður. Að því
er mér skilst er urmuil af ung-
um mönnum, sem vilja giftast,
í Hong Kong, og eins og ég var
að segja yður, eruð þér mjög
lagleg; systir.
— Ég held að þér séuð að
skjalla mig, læknir. — En mér
er ekkert að vanbúnaði að gefa
yður þetta loforð.
Gail gat ekki að því gert að
henni hló hugur í brjósti. Það
var ekki aðeins af því að hún
gekkst upp við skjallið — meir
en hún vildi viðurkenna. En hún
hafði alls ekki ætlað sér að gift-
ast næstu árin. Á námsárunum
og síðar hafði hún séð of mikið
af ástarraunum til þess, að hún
kærði sig um að fara að ganga
út í hjónabnd í einhverri fljót-
færni. Og svo var önnur ástæða:
Þetta ár sem hún hafði unnið
hjá.Grant Raeburn lækni, hafði
það í rauninni verið læknirinn
sjálfur, sem stundum var á
sveimi í undirmeðvitund hennar,
þegar henni hafði dottið í hug
gifting.
Hún var alls ekki viss um að
hann hefði humgynd um hve
fallegur hann var, og hve sterk
áhrif hann hafði á kvenfólk.
Hann var svo óskiptur við starf
sitt að hann hugsaði aldrei um
þessháttar. Og hún hafði talið
sér trú um, að hún væri of hug-
fangin af honum og starfi sínu
til þess að geta hugsað um nokk-
urn mann annan. Henni leizt að
vísu vel á aðstoðarlækninn,
Bobby Gordon. Hann var rauð-
hærður og freknóttur, langur og
slánalegur. Hún hló með honum
og að honum, en átti erfitt með
að hugsa um hann í alvöru.
Allt í einu spurði Grant: —
Þér hafið vonandi ekki reiðst
mér?
— Nei, ég er ekki reið, svaraði
hún.— Ég skil hvemig þér lítið
á málið. Það næði ekki nokkurri
átt, að þér færuð að eyða dýr-
mætum tíma í að kenna mann-
eskju, sem segði svo upp vistinni
þegar minnst varði. En ég full-
vissa yður um, læknir, að ég hef
ekki hugsað mér að giftast.fyrr
en þá eftir mörg ár.
— Afsakið þér að ég spyr, en
ég hef steingleymt hve gömul
þér eruð?. -
2
— Ég er tuttugu og tveggja.
— Tuttugu og tveggja, endur-
tók hann. — Þá eruð þér nógu
gömul til að vita hvað þér vilj-
ið og til að halda loforð. Ég vona
að yður finnist þetta ekki of
mikil síngirni af mér?
— Vitanlega ekki.
Hann hallaði sér ofurlítið
fram. Hún hefði verið skrítin
stúlka, ef hún hefði ekki spurt:
— Hafið þér látið Mildred Harr-
is gefa yður samskonar loforð?
það hefði hlerað, samtali, hótun-
um, spádómum og s'koðunum,
sem því fannst hugsanlega geta
staðið í sambandi við morðið.
Ófáir sögumenn sögðu blaða-
mömnum eða sjónvarpsmönnum
frá vangaveltum sínum, eða því,
sem þeir sögðu vera beinar upp-
lýsingar. Síðar meir tóku margir
þeirra aftur sögur sínar eða
breyttu þeim, þegar þeir sögðu
þær embættismönnum við rann-
sóknina.
Upplýsingastofur í Bandaríkj-
unum eyddu miklum verðmæt-
um tíma í að rannsaka nánar
svona bendingar. Rannsóknir á
fjölda orðróma og vangaveltna
náði um næstum öll ríkin og alla
leið til flestra heimsálfa.
Nefndin átti einnig í erfið-
leikum vegna þessara vitna og
annarra aðila tengdra rannsókn
inni, sem seldu til útgáfu upp-
lýsingar viðkomandi henni.
Þetta fólk seldi myndir og skjöl
og jafnvel endurminningar sín-
ar, stundum áður en nefndin
fékk tækifæri til að fá upplýs-
ingar þess í hendur. Sumar upp
lýsingar, sem þannig voru út-
gefnar, voru breyttar frá upp-
haflegri mynd og höfðu villandi
áhrif á almenning. Þessi smá-
bútaútgáfa á upplýsingunum,
stundum í afbakaðri eða ýktri
mynd, og oft út úr öllu sam-
bandi, gaf tilefni til nýrra vanga
veltna og kviksagna og ýtti und-
ir þær, sem þegar voru í gangi.
Þetta varð oft starfsemi nefndar-
innar til mikils ógagns og bjarn-
Það kom gremjusvipur á
hann sem snöggvast, eins og
hann væri hræddur um að hún
væri að gantast að sér. — Nei,
ekki hef ég gert það, sagði
hann. En hann bætti því ekki
við, að hann áliti að það væri
þarfleysa.
Mildred Harris var að vísu
allra geðslegasta stúlka, með
ljóst hár og fallegan, kannske
full harðan svip. En honum
hafði ekki dottið í hug, að nauð
synlegt væri að krefjast svona
loforðs af henni. — Þér verðið
að muna að starf hennar er ger-
ólíkt starfi yðar. Ég er enga
stund að kenna nýjum einka-
ritara. . . . En ég segi yður satt,
að mér þykir vænt um að þér
viljið koma með okkur, systir.
Ég treysti yður fyllilega — og
loforðinu, sem þér hafið gefið
mér.
Gail fannst erfitt að beita sér
að vinnunni, það sem eftir var
dagsins. Hong Kong — eftir öll
þessi ár — hún átti að fara þang-
að- Hún var uppvæg, en hrædd
um leið. Foreldrar hennar dóu
báðir, meðan Japanar höfðu
borgina í hernámi. Hún hafði
ekki hugmynd um, hve mikið
þau hefðu verið kvalin áður en
þau dóu, en hún gat ímyndað
sér það. Hún hafði heyrt lýs-
ingar annara, sem höfðu lifað
fangavistina af — og pynting-
arnar. Móðir hennar hafði aldrei
verið hraust, og hún hafði dáið
argreiði við almenning.
Þessum viðbótarkafla er ætlað
að skýra þann misskilning, sem
mestu máli skiptir. Rangar eða
ónákvæmar sögusagnir um morð
ið og atburðina kring um það,
eru hér settar fram, ásamt fá-
orðri skýrslu um það, sem nefnd
in íann vera sannleika og stað-
reyndir. Tilgáturnar verða
teknar til athugunar í köflum,
sem hér segir:
2
1. Hvaðan komu skotin?
2. Hver var morðinginn?
3. Ferill Oswalds frá kl. 12.33
til 13.15, 22. nóvember 1963.
4. Morðið á Tippit lögreglu-
þjóni.
5. Oswald eftir handtökuna.
6. Oswald í Sovétríkjunum.
7. För Oswalds til Mexico
City.
8. Oswald og stjórnarstofnanir
Bandaríkjanna.
9. Samsærissambönd.
10. Ýmsar ákærur.
Hvaðan kom skotið?
Ýmsir hafa verið að ímynda
sér, að skotin — sum eða öll —
sem miðað var að Kennedy for-
seta og Connally ríkisstjóra,
hafi komið frá járnbrautar-
brúnni, er forsetabíllinn nálgað-
ist hana, eða þá frá einhverjum
öðrum stað en Skólabókhlöð-
unni. Svipaðar tilgátur halda
því fram, að skotin hafi komið
úr tæringu. Þegar hún gafst upp
hafði faðir hennar ætlað að
hjálpa henni, en var barinn til
óbóta. Hann fékk aldrei meðvit-
undina aftur. En hörmulegt var,
að þau hefðu aldrei þurft að
ganga í greipar Japana, ef einn
ákveðinn maður hefði ekki
-brugðizt. Allt hafði verið undir-
búið til þess að þau gætu flúið
úr landi. Gail var aðeins sex
ára þá, en hún mundi enn þá
frá hvorumtveggja staðnum.
Þetta styðst við fjölda fullyrð-
inga, sem nefndin hefur athugað
mjög vandlega í rannsókn sinni
og varpað frá sér sem tilhæfu-
lausum. Þær eru taldar hér á
eftir, ásamt árangrinum af
rannsókn nefndarinnar.
Tilgáta. Skotin, sem urðu for-
setanum að bana, komu frá háu
járnbrautarbrúnni, sem er uppi
yfir þreföldu lágbrautinni.
Nefndin: Skotin, sem lentu í
hálsi og höfði forsetans og særðu
Connally ríkisstjóra, komu aftán
og ofan frá. Engin vitneskja er
um, að neinum skotum hafi ver-
ið hleypt af, að forsetanum, frá
öðrum stað en Skólabókhlöð-
unni.
T. Járnbrautarbrúin var látin
óvarin, 22. nóvember.
N. Hinn 22. nóvember voru
tveir lögreglumenn á verði á
brúnni, þeir J. W. Foster og
J. C. White, sem hafa vitnað, að
þeir hafi engum hleypt að
brúnni nema starfsmönnum
jámbraiutarinnar.
T. Ýms vitni hafa haldið því
fram, að skotin hafi komið frá
brúnnl.
N. Nefndin veit ekki um nein
vitni, sem sáu skotið frá brúnni.
Framburður eða vottorð tveggja
lögreglumanna og 13 járnbraut-
arstarfsmanna, sem voru á
brúnni, staðfesta allar, að eng-
um skotum hafi verið hleypt af
þar. Flestum vitnum, sem ræddu
það atriði, hvaðan skotin hefðu
komið, fullyrtu að þau hefðu
hræðilegu stund, er faðir henn-
ar kom heim og sagði móður
hennar, að flóttaáformið væri
farið út um þúfur. — Og ég sem
hélt, að hann væri vinur minn!
Ég hefði þorað að sverja, að
hann væri bezti vinur minn,
hafði faðir hennar sagt aftur og
aftur. — Hvað eigum við nú. að
gera? Holtzerhjónin segjast
ólíklegt, að henni verði meinað
að fara.
komið úr áttinni frá Elm- og
Houstonstrætum.
T. Riffilskothylki fannst á
járnbrautarbrúnni.
N. Ekkert skothylki af neinu
tagi fannst á brúnni og ekkert
vitni hefur komið, sem haldi
því fram að hafa fundið neitt.
T. Sjónarvottur að morðinu
sagðist hafa séð mann hlaupa
bakvið múrvegginn á brúnni og
hverfa.
N. Frú Jean L. Hill bar það
fram, að eftir að skothríðin
hætti hafi hún séð hvítan mann
í brújium yfirfrakka og með
hatt hlaupa í vesturátt frá
Skólabókhlöðunni í áttina að
járnbrautarsporinu. Ekkert ann-
að vitni þykist hafa séð neinn
mann á ferð áleiðis að sporinu.
Athugun á öllum myndaræmum,
teknum á svæðinu eftir morðið,
endurathugun á samtölum við
einstaklinga í námunda þess og
viðtöl við menn úr Dallas-lög-
reglunni og skrifstofu héraðslög
reglunnar þar hafa ekki orðið
tily þess að staðfesta þessa end-
urminningu frú Hill, eða leiða
í ljós, hver þessi maður hafi
verið, sem hún lýsti.
T. Strax eftir skothríðina
sást lögreglumaður á hraðrx
ferð eftir grasflötinni, til hægri
við skotmarkið, vera að elta
tvær persónur, sem voru að
reyna að flýja frá brúnni.
N. Engin vitni hafa staðfest
þetta og ekkert hefur komið
fram sem sanni þessa fullyrð-
ingu. Lögreglumaður á vélhjóli,
Clyde A. Haygood, steig af h.ióli
sínu á götunni og hljóp upp eftir
brekkunni. Hann ber það fram,
að hann hafi engan séð hlaupa
frá járnbrautarsvæðinu, sem
liggur að brúnni. Síðar, kl. 12.37,
tilkynnti Haygood, að skotin
IMokkur atriði úr Warren-skýrslunni
KALLI KÚREKI
I ff/VE TH'JOKER AM
Houerser outa rowsif
TH’ TÍM£'S UPf X LL RIOE
IHAM'SEEIFHE

Teiknari; J. MORA
? YOU STAY HEE.E/ 'N SEE IF YOU CM KEEP j [F_X HAíVE TROUSLE, / OUTA TROUBLE WHILE / 1 HOPE THAT TINHŒM &AM0LER^~'\ HAD SEMSE EWOU&H T'LEAVE'COÍIIV) BE HE'S FAST WITH A SIX-ffUM *•
wÉjá
gaf Brandi klukkutíma til
bess að koma sér úr bænum. Tím-
inn er liðinn. Eg ætla að fara og at-
huga hvort hann er farinn.
Eg ætti kannski að fara með þér,
svona til þess að aðstoða þig ef hann
bíður eftir þér í leynum.
2. Þú verður hér. Ef ég lendi í ein
hverjum vandræðum hjálpar þú mér
meira með því að vera ekki viðstadd-
ur. Reyndu nú áð lenda ekki sjálfur
í neinum vandræðum meðan ég er í
burtu.
3. Eg vona að fjárhættuspilara-
þrjóturinn sé nógu skynsamur til
þess að fara. Hann er ef til vill leik-
inn með byssuna.
Kópavogur
Afgreiðsla Morgunblaðsins í
Kópavogi er að Hlíðarvegi 61,
sími 40748.
Garðahreppur
Afgreiðsla Morgunblaðsins
fyrir Garðahrepp er að Hof-
túni við Vífilsstaðaveg, sími
51247.
Hafnarfjörður
Afgreiðsla Morgunblaðsins
fyrir Hafnarfjarðarkaupstað
er að Arnarhrauni 14, sími
50374.
Keflavík
Afgreiðsla Morgunblaðsins
fyrir Keflavíkurbæ er að
Hafnargötu 48.