Morgunblaðið - 09.08.1986, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. ÁGÚST 1986
35
Gunnar Olafsson
— Minningarorð
Gunnar Ólafsson lést í Borg-
arspítalanum í Reykjavík 29. júlí
sl. Gunnar fæddist á bænum Reyni
í Reynishverfi í Mýrdal Vestur-
Skaftafellssýslu 25. apríl 1906 og
var hann á áttugasta og fyrsta ald-
ursári er hann lést. Ungur að árum
var hann við ýmis sveitastörf eins
og gerðist á þeim árum, síðan leit-
aði hugur hans til að stunda
sjómannsstörf. Hann var ungur er
hann hóf að stunda sjóróðra með
sér eldri mönnum á opnum bátum
við brimótta strönd Vestur-Skafta-
fellssýslu. En hugurinn leitaði
lengra, leið hans átti eftir að liggja
til Reykjavíkur þar sem hann stund-
aði sjómennsku á fiskiskipum á
vetrum en var í heimabyggð sinni,
Vík í Mýrdal, á sumrin við ýmis
störf sem til féllu, og bjó hann þá
hjá foreldrum sínum og systkinum
en foreldrar hans voru Olafur Ólafs-
son og Ragnhildur Gunnarsdóttir.
Gunnar átti bróður sem var elst-
ur þeirra systkina, Óskar Jónsson,
og er hann látinn. Systumar, Ingi-
björgu Ólafsdóttur se_m býr í
Vestmannaeyjum, Rósu Ólafsdóttur
sem býr á Neskaupstað og Lilju
Ólafsdóttur sem býr í Kópavogi.
Gunnar giftist eftirlifandi konu
sinni, Amdísi Tómasdóttur, 21.
september 1939, en hún var frá
Árbæjar-hjáleigu í Holtum í Rang-
árvallasýslu og varð þeim tveggja
sona auðið. Ólafs Einars Gunnars-
sonar, fæddur 13. febrúar 1941,
og Halldórs Gunnarssonar, fæddur
20. mars 1944, og lifa þeir báðir
föður sinn.
Gunnar sigldi öll stríðsárin á
íslenskum fiskiskipum með fisk til
Bretlands og sú gæfa fylgdi honum
að hann slapp við öll þau átök er
sá hildarleikur hafði í för með sér.
Gunnar stundaði sjómennsku má
segja óslitið í yfir fimmtíu ár alltaf
á fiskiskipum og að mestu á togur-
um. Hann sigldi um höfin með
góðum félögum sem margir héldu
tryggð við hann þar til hann hélt í
sinn síðasta róður. Honum fannst
tími til kominn að tryggja land-
festar er síðasta togaranum er hann
var á, Röðli frá Hafnarfirði, var
Unnur Harðar-
dóttir — Kveðja
Fædd 26. júlí 1957
Dáin 16. júlí 1986
Með nokkrum línum vil ég minnast
vinkonu minnar, skólasystur og
jafnöldru sem lést 16. júlí í bílslysi.
Hún var jarðsett á Selfossi 26. júlí,
á sínum 29. afmælisdegi.
Við hittumst siðast þremur vik-
um áður en hún lést og spjölluðum
saman nokkra stund og ekki gat
manni dottið í hug að það væri í
síðasta sinn sem við hittumst, því
allt skeður þetta svo snöggt.
í gamla daga, frá því í bamaskól-
anum á Stokkseyri, vorum við alltaf
fimm saman vinkonumar; Unnur,
Guðrún, Bima, Guðríður og ég, og
það var oft sem við fómm upp að
Holti í sveitina, því þar var gaman
að vera. Við fýlgdumst alltaf að í
skóla og eitt sumarið fómm við
allar í einn mánuð á námskeið á
húsmæðraskóla, en annars var
Unnur alltaf að vinna við sveita-
störfin heima hjá sér á sumrin.
Eftir skyldunámið fómm við þijár
í Verzlunarskólann, ein í mennta-
skóla og ein fór fljótlega að búa.
Og á meðan við vomm í skólanum
leigðum við okkur allar saman íbúð.
Unni gekk alltaf vel f skóla og var
samviskusöm að læra, og ef á
þurfti að halda þá hjálpuðumst við
að við lærdóminn. En eftir að skóla
lauk skiptist hópurinn og við fómm
í sitt hvora áttina, en þó var ekki
langt á milli okkar, því tvær vom
f Reykjavík, tvær á Selfossi og ein
á Stokkseyri og þess vegna hitt-
umst við alltaf öðm hvom og
töluðum saman. En því miður vor-
um við ekki nógu duglegar að
heimsækja hvor aðra eftir að við
fómin að búa, en við fylgdumst
alltaf með hver annari og það vom,
em og verða alltaf taugar á milli
okkar allra, þó að samgangur hafi
minnkað eftir að við lukum skóla-
námi. Öll þessi ár sem ég þekkti
Unni var hún alltaf eins, hún breytt-
ist aldrei. Hún var róleg, hæg,
samviskusöm og dugleg og alltaf
létt yfir henni þegar maður talaði
við hana, aldrei nein svartsýni í
henni. Þannig minnumst við hennar
þegar við hugsum til liðins tíma.
Manni hennar, litlu dætmnum,
foreldmm og systkinum votta ég
innilega samúð mína. Megi góður
Guð hugga þau og styrkja.
Kveðja,
Sigrún Helga Valdimarsdóttir.
lagt og síðan seldur í brotajám er-
lendis. Þá var hann kominn fast á
sjötugs aldur, en alltaf heillaði haf- .
ið þennan sæbarða sævíking og
hann brá sér einn túr á skuttogar-
anum Vigra frá Reykjavík með eldri
syni sínum, Olafi, svona rétt til að
kanna þessi afkastamiklu nýju
fiskiskip og var hann þá kominn
yfir sjötugt. Þegar ferðin var á
enda, var hann spurður hvemig
honum hefði líkað hún. Svaraði
hann að bragði: Þetta er meira
sældarlífið og ólíkt barningnum á
gömlu kláfunum.
Við bræðurnir vomm ungir að
ámm er pabbi fór að taka okkur
til skiptis með sér á sjóinn. Eg gat
ekki fellt mig við það starf sem
ævistarf en Ólafur, bróðir minn, tók
þann arf frá honum og gerði sjó-
mennskuna að sínu ævistarfí.
Gunnar leitaði ætíð á fæðingarslóð-
ir sínar er tími og annríki leyfði
honum. Hann átti þeirrar gæfu að
njóta að fá að reisa sér sumarsælu-
reit í landi Fagradals í Mýrdals-
hreppi, steinsnar frá gömlu
heimahögunum og sínum gömlu
vinum og kunningjum.
Við bræðumir fengum að njóta
þeirrar miklu 'ánægju að ferðast
með honum á ættarslóðimar og
dorga með honum silung í Heiðar-
vatni, en það var hans mesta gleði
og yndi á síðustu ævidögunum.
Ætíð var móðir okkar með hon-
um í þessum ferðum á meðan
heilsan leyfði en hann hugsaði um
hana í hennar veikindum til dánar-
dags síns. Við þökkum öllum
Skaftfellingum, vinum og vanda-
mönnum, þá miklu velvild og sæmd
er þeir hafa sýnt honum á lífsleið-
inni.
Gunnari Ólafssyni, sem er kvadd-
ur í hinsta sinn, er þökkuð einstök
fómfýsi, hjartagæska og vinátta við
sína nánustu. Með honum er fallinn
frá einn af sonum þessa lands sem
lifðu örar breytingar til sjós og
lands. Hann var góður faðir,
tengdafaðir og afi — kærleiksríkur
vinur.
Guð geymi hann og varðveiti á
hinu víðáttumikla úthafi.
Við bræðumir kveðjum elsku föð-
ur okkar með söknuði, en með vissu
um góða endurfundi.
Halldór og Ólafur Gunnars-
synir.
Kær vinur minn, Gunnar Ólafs-
son, er genginn. Það er erfitt að
sætta sig við svo skyndilega brott-
för, jafnvel þó aldurinn hafi verið
orðinn hár.
Við vorum vinir í rúmlega flöru-
tíu ár og minningamar eru margar
og góðar. Við fórum vfða saman
og fiskuðum í Qallavötnum og vin-
skapurinn hávaðalausi, en ljúfi, var
okkur notalegur til kveðjustundar.
Ég var tíður gestur á heimili þeirra
hjóna, Amdísar Tómasardóttur og
Gunnars, þar var mér ætíð vel tek-
ið með gestrisni og elsku.
Ég kveð vin minn Gunnar með
söknuði, en vissu um að hann á
góða heimkomu.
Ég bið góðan guð að gefa Amdísi
styrk, um leið og ég þakka fyrir
það að hafa fengið að kynnast þeim.
Haukur Clausen
Bírting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Ekki eru
tekin til birtingar framort ljóð um
hinn Iátna. Leyfilegt er að birta
ljóð eftir þekkt skáld, 1—3 erindi
og skal þá höfundar getið. Sama
gildir ef sálmur er birtur. Megin-
regla er sú, að minningargreinar
birtist undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina
gildir sú regla, að aðeins era birt-
ar greinar um fólk sem er 70 ára
eða eldra. Hins vegar era birtar
afmælisfréttir með mynd í dagbók
um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að
handrit séu vel frá gengin, vélrit-
uð og með góðu línubili.
Kveðja:
Agúst Pétursson
Fæddur 29.júní 1921
Dáinn 28. júlí 1986
Skilnaður.
Á þessum degi hefst vor hinzta ferð.
Nú hjálpar engin bæn né sáttargerð.
Við stillum hvorki stormana né rokið.
En nú skal bergð hin beiska kveðjuskál.
Vor borg er hrunin, samvistum lokið,
og flúinn brott hver fleygur sumargestur.
Þú beinir þínum flota austur ál -
ég einu skipi - vestur.
(D.S. frá Fagraskógi.)
Nína.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
DAGMAR G. JACOBSEN,
andaðist á heimili sínu, Ránargötu 26, að kvöldi fimmtudagsins
7. ágúst.
Sigríður og Sverrir Bergmann,
Katrín og Egill Á. Jacobsen,
barnabörn og barnabarnaböra.
t
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför dóttur minnar, móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
KATRfNAR AÐALBJÖRNSDÓTTUR,
Hvolsvegi 26,
Hvolsvelli.
Sérstakar þakkir flytjum viö hjúkrunarfólki sem annaöist hana á
Sjúkrahúsi Suðurlands, Selfossi, og Landspítalanum. Guö blessi
ykkur.
Þorbjörg Grímsdóttir,
Aðalbjörn Þór Kjartansson, Kristrún Kjartans.
Hólmfríður Kjartansdóttir, Björn Ingi Gfslason,
barnabörn, barnabarnabarn og aðrir vandamenn.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jaröarför
sonar míns og bróður okkar,
SVAVARS MAGNÚSSONAR
bifreiðarstjóra,
Fellsmúla 20.
Sérstakar þakkir fyrir góða umönnun til starfsfólks á deild A5
Borgarspítalanum.
Jóhanna Jónsdóttir,
og systklni hins lótna.
t
Þakka innilega sýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
systur minnar,
ÖNNU GUÐJÓNSDÓTTUR,
Sólvangi, Hafnarfirði,
áður Hringbraut 60, Hafnarflrði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Elli- og hjúkrunarfólks Sólvangs,
Hafnarfirði. Guð blessi ykkur öll.
Ingunn Guðjónsdóttir.
t
Þökkum samúð og hlýhug við andlát og útför móðurokkar, tengda-
móður og ömmu,
REGÍNU STEFÁNSDÓTTUR
frá Tjarnarlundi, Stokkseyri,
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hjúkrunarheimilisins Ljósheima,
Selfossi fyrir góöa umönnun síöustu æviðrin.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
Legsteinar
granít — marmari
Opíð alla daga,
einnig kvöld
og helaar.
flanii ó.f
Unnarbraut 19, Seltjamarnesi,
símar 620809 og 72818.______