Morgunblaðið - 06.01.1989, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. JANÚAR 1989
„Guð mun ráða hvar
við dönsum næstu jól“
Það er fullt út úr dyrum. Snjór-
inn sem berst inn með viðskipta-
vinunum bráðnar á gólfinu og
myndar stóra polla. Þetta er gam-
aldags verslun þar sem öllu ægir
saman. Þarna má fá hverskyns
skrúfur, stóra og smáa nagla,
girðingarefni, garðslöngur, vinnu-
vettlinga, skjólföt frá 66° norður,
Síríussúkkulaði og fleira og fleira.
Það eru þó hvorki sjóklæði né
súkkulaði sem lokka viðskiptavin-
ina inn úr dyrunum þennan dag-
inn heldur hin árvissa flugeldasala
verslunarinnar sem er í fullum
gangi og vel það.
Við erum í þriðju röð frá af-
greiðsluborðinu og greinilega
fleiri seinir fyrir. Gömlu mennim-
ir innan við diskinn fara sér að
engu óðslega og afgreiða alla jafn
hlýlega hvort sem þeir eru að
kaupa fullan poka af fokdýrum
flugeldum eða pakka af stjömu-
ljósum.
— Hvað var það fyrir þig, vinur-
inn?
Sloppklæddur afgreiðslumað-
urinn hallar sér fram yfír diskinn
til að komast í samband við lítinn
viðskiptavin sem kremur hundrað-
kall í lófanum.
— Mottur fyrir hundraðkall,
hvíslar sá litli andstuttur.
— Mottur eru hættulegar,
mamma sagði að við ættum ekki
að kaupa þær, segir þá systir
hans sem er höfðinu hærri.
— Mér er alveg sama ég ætla
samt að fá þær, segir sá litli
þijóskur og smýgur í gegnum bið-
röðina með brúnan bréfpokann í
höndunum.
— Bíddu eftir mér? æpir stelpan
og hleypur af stað með fjögur
risastjörnuljós undir hendinni.
— Eg skal segja mömmu ...
heyrum við áður en búðardymar
skellast.
Áfram þokast biðröðin. Við er-
um komin í aðra röð frá borði og
hillumar famar að verða ískyggi-
lega tómar.
— Við hefðum ekki átt að sofa
svona lengi, stynja álfarnir mínir
og stara á tómar hillumar. En
gömlu mennimir flnna þá ópnaða
kassa með flugeldum sem þeir
tína fram hópnum til mikillar
gleði.
— Lengi er von á einum, segir
lágvaxinn sloppmaður og skellir
stórum kassa á búðarborðið. Hóp-
urinn húrrar! Það verður nóg
handa öllum!
Á bekk í búðinni situr eldri
maður í regngalla með topphúfu
og sönglar:
„Bjart er yfir Betlehem, blikar
jólastjama ...“ en slær von bráð-
ar yfir í: „Guð mun ráða hvar við
dönsum næstu jól.“
Hann er hvorki viss á lagi né
texta en er í góðu skapi og brosir
út að eyrum. Hann dinglar pokan-
um sínum í takt við sönginn.
— Ertu jólasveinn? spyr pínulít-
il ljóshærð táta.
Það kemur glettnisglampi í
augun á þeim gamla og hann
kyrjar fullum hálsi:
„Jólasveinar einn og átta, ofan
koma úr fjöllunum, og fjöllunum
og fjöllunum ...“
Hann sveiflar pokanum sem
aldrei fyrr en sú litla starir á hann
brúnaþung. Loks snýr hún sér að
mömmu sinni sem stendur í bið-
röðinni og og segir með sannfær-
ingarkrafti:
— Hann er áreiðanlega jóla-
sveinn!
Og þar með er röðin komin að
okkur. Glampinn í augum bam-
anna er ósvikinn stjörnuljósa-
glampi og ég ákveð að reka í eitt
skipti fyrir öll það orð sem fer
af mömmum sem sé að þær séu
hræðslupúkar og kaupi fullan
poka af MOTTUM.
Og við marsérum út úr búðinni
skælbrosandi rétt fyrir klukkan
tólf á gamlársdag.
Dagurinn líður í eftirvæntingu.
Eitt og eitt stjömuljós fær að
fjúka og komið er borð á mottu-
pokann. Það er svo erfítt að bíða.
Nýárskveðjumar mala í útvarpinu
og svo eru lesnar sögur um álfa
og huldufólk sem flytur búferlum
á nýársnótt. Og allt í einu þorir
enginn um þvert hús að ganga
þrátt fyrir ljósaflóð nútímans. Inni
í búri er til dæmis ískyggilega
dimmt og einkennileg hljóð berast
úr þvottahúsinu. Það má mikið
vera ef þar eru ekki einhveijir á
ferli. . .
Tíminn smáþokast áfram. Svo
fyllir steikarilmurinn húsið og
messan byijar í útvarpinu klukkan
sex. Nú hefst hinn löglegi skottími
bama og unglinga. Skjálfandi úr
kulda hlaupa þau í sparifötunum
út á tröppur með reglulegu milli-
bili til að létta á bréfpokunum.
Og mitt í öllum ófriðnum logar
friðarljósið á stéttinni svona rétt
til að minna okkur á að þrátt fyr-
ir alla skotgleðina í kvöld erum
við og ætlum að vera friðsamar
manneskjur. Við heyrum óminn
af forsætisráðherra og útvarps-
stjóra í gegnum sprengjugnýinn
en á meðan „Skaupið" rennur
yfír skjáinn sést ekki hundur á
ferli. Svo er það sama sagan og
ævinlega bömin eru himinlifandi
og byija strax að hafa eftir ein-
staka þætti „Skaupsins" en full-
orðnir rífa hár sitt og segja að
aldrei hafi það verið jafn lélegt
og í ár! Ja, lengi getur vont versn-
að...
Himinninn logar í ótrúlegri lita-
dýrð og nefíð fyllist af púðurreyk.
Þetta er eins og kollhríðin í fæð-
ingu, hún stendur stutt yfír en
er snörp. Undrunarstunur líða frá
ótal bijóstum:
— Vá! Nauj! Sko! og blandast
saman við einstaka:
— Ætlarðu að drepa þig maður?
— Eg er nú bara svo aldeilis
hissa!
Stundarfjórðungur er liðinn af
nýju ári og allt er að verða kyrrt
á nýjan leik. En hátt uppi yfír
púðurreyknum svífa önnur ljós
sem ekki fást keypt í nokkurri
búð. Norðurljósin dansa í grænum
og gulum litum yfír himininn. Það
er engu líkara en þau séu í eltinga-
leik, ærslafengin og kát skipta
þau um lit á hlaupunum.
Og nú hefst enn einn þáttur
nýársnætur sem ekki skiptir
minnstu máli. Með plastpoka í
hönd, húfur og trefla fer ungviðið
út af safna rakettuprikum. Brátt
fara heilu flokkamir um hverfíð
í prikaleit. Best er að fá sem
lengstu prikin, hulstur utan af
skrautljósum eru líka góð. Ein-
staka maður er þrælheppinn og
fínnur litlar rakettufallhlífar, þær
eru mikið djásn. Ég heyri hvemig
heilu hóparnir þramma yfir garð-
inn og vona til Guðs að þeir troði
ekki niður öll litlu trén í myrkr-
inu. í leitinni em sagðar margar
sögur. Mest ber á hverskonar
slysasögum. Bróðir eins fór óvar-
lega með mottu, sveið hárið af
hausnum á sér og brenndi gat á
nýja úlpu! Það var þó smáræði
miðað við það sem frændi annars
í -Reykjavík lenti í... Menn kíkja
í pokana hver hjá öðmm og dást
að fengnum.
Unglingarnir sem setja froðu
pg hlaup í hárið skella sér í bæinn
tneð stæl, fullorðnir drífa sig í
gleðskap eða halda sína eigin gleði
innandyra. Enn öðmm verður
þetta lengsta nótt ársins og þeir
anda fyrst rólega þegar allir em
komnir í hús.
Norðurljósin em löngu slokkn-
uð á himninum þegar ég hrekk
upp við að lítil manneskja situr
ísköld og útgrátin á rúmstokkn-
um.
— Hvað er að? umla ég svefn-
dmkkin.
— Mér finsnt svo hræðilega,
hræðilega leiðinlegt... snöktir
litla manneskjan.
— Af hveiju?
— Af því að allt er búið ...
— Allt hvað?
Ég tosa hana upp í rúm til mín.
— Gamlárskvöld... og allt
það, hikstar hún og heldur áfram
að gráta á nýju ári.
Kristín Steinsdóttir
SURGIKQS MACS
Víd flytjum til bráðobirgda í
Lágmúia 5
Vegna stórbrunans að Réttarhálsi 4, þann 4. janúar sl. flytjum við alla vöru-
afgreiðslu okkar í Lágmúla 5.
Mánudaginn 9. janúar hefjum við vöruafhendingu að nýju til viðskiptavina okkar.
Við biðjum viðskiptavini okkar afsökunar á óþægindum sem þeir kunna að verða
fyrir af þessum sökum.
Globus Heildsöludeild
Darenas
<
n
n
KAtkIN
CRITlKON ] Gillette