Morgunblaðið - 17.12.1995, Blaðsíða 32

32 SUNNUDAGUR 17. DESEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
JAKOB
SIG URÐSSON
+ Jakob Jóhann
Sigurðsson var
fæddur í Reykjavík
6. ágúst 1923. Hann
lést í Landspítalan-
um 6. desember síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Ingibjörg Jónsdóttir
kaupmaður og Sig-
urður Bárðarson
sjómaður. Þau eign-
uðust fimm börn og
var Jakob þeirra
yngstur. Elst var
Guðbjörg, f. 9.1.
1911, d. 20.7. 1914,
Valgerður, f. 19.7.1916, d. 6.11.
1988, Þorsteina, f.15.7. 1921,
og Bárður, f. 15.7. 1921.
Hinn 7. október 1945 kvænt-
ist Jakob eftirlifandi konu
sinni, Gyðu Gísladóttur, f. 2.9.
1924. Böm Gyðu og Jakobs:
Ingibjörg, f. 23.4. 1945, gift
Ómari Hafliðasyni og eiga þau
þrjú börn, Jóhann, Lindu Björk
og Hafliða Hörð; Sigríður, f.
22.7. 1948, gift Sveini H. Gunn-
arssyni, og eiga þau fjögur
börn, Gunnar Val, Onnu Gyðu,
Ingibjörgu Bimu og Jakob Jó-
hann; Ásdís Ólöf, f. 5.11. 1952,
gift Daníel Jónassyni og eiga
þau fjögur börn, Maríu Sif,
Eddu Dröfn, Ómar Orra og
Örau Hlín; Ásgeir Már, f. 16.8.
1954, kvæntur Guðrúnu Páls-
dóttur og eiga þau
þijú börn, Gyðu
Hrönn, Jakob Inga
og Pál Daða en fyr-
ir á Guðrún eina
dóttur, Ingibjörgu
Lilju; Valgerður, f.
27.11. 1955, gift
Þórarni Sigurjóns-
syni og eiga þau
þijú börn, Ellen
Bám, Anton Krist-
in og Ásgeir Örn;
Gunnar Öm, f.
3.12. 1959, maki
Olga S. Marinós-
dóttir og eiga þau
þijú böm, Emu Dís, Díönu
Dögg og Daða Frey en fyrir á
Gunnar eina dóttur, Guðrúnu
Önnu, og Olga tvær dætur,
Guðmundu og Irisi; Gyða, f.
18.9. 1962 gift J. Halldóri Har-
alz og eiga þau einn son, Jónas
Halldór, en fyrir á Gyða eina
dóttur, Belindu Yr; Anton Val-
ur, f. 23.3. 1964, d. 21.9. 1965.
Barnabarnaböra em fjögur.
Jakob starfaði sem vakt-
formaður hjá SVR en lét af
störfum þar árið 1990 eftir 40
ára starf en að auki starfaði
hann sem verktaki allt til
dauðadags.
Útför Jakobs fer fram frá
Bústaðakirkju á morgun,
mánudaginn 18. desember, og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Góður faðir er kvaddur er við nú
kveðjum tengdaföður okkar Jakob
Jóhann Sigurðsson sem lést að
morgni hins 6. desember sl. Hann
var okkur ekki bara kær tengdafað-
ir heldur góður félagi og ekki síst
vinur.
Öll teljum við það mikla gæfu að
hafa tengst þessari fjölskyldu og
fundum við strax mikinn hlýhug og
stuðning frá þeim Jakobi og Gyðu.
Þrátt fyrir langan vinnudag gaf Jak-
ob sér alltaf tíma til þess að aðstoða
fjölskyldur okkar í stóru sem smáu.
Það var vissulega mikill styrkur
fyrir okkur að finna til hinnar miklu
bjartsýni og dugnaðar sem Jakob
bar alltaf með sér. Aldrei var neitt
svo erfitt eða flókið að ekki mætti
fínna lausn á því. Hann var mikill
heimsmaður og hafði mjög gaman
af því að ferðast um heiminn og öll
t
Ástkær eiginkona mín,
ÓLAFÍA ELÍSABET GUÐJÓNSDÓTTIR,
lést í sjúkrahúsi Akraness 15. desember.
Jarfiarförin auglýst síðar.
Ingólfur Helgason,
synir og tengdadætur hinnar látnu.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR JÓNSSON,
Sæunnargötu 4,
Borgarnesi,
lést þriðjudaginn 12. desember.
Jarðarförin fer fram frá Borgarneskirkju mánudaginn 18. desem
ber kl. 14.00. Sætaferðir frá BSÍ kl. 11.30.
Kristrún Inga Valdimarsdóttir,
börn, tengdadætur
og barnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
BRYNDÍS LEIFSDÓTTIR,
Droplaugarstöðum
(áður Hlfðargerði 25)
verður jarðsungin þriðjudaginn 19. des-
ember 1995 kl. 10.30 í Fossvogskap-
ellu.
Ragnar Leifsson, Jóhanna Felixdóttir,
Þröstur H. Elfasson, Guðbjörg Friðþjófsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
MINNINGAR
vorum við svo heppin að fá að vera
ferðafélagar þeirra hjóna oftar en
einu sinni og máttum við þá alltaf
treysta því að tengdapabbi hefði
góða skapið og léttleikann með í
farteskinu. Ekki var hægt að hugsa
sér betri ferðafélaga en þau Jakob
og Gyðu. Ef farið var til Glasgow
eða Benidorm þá voru þau eins og
á heimaslóðum og tóku fararstjórn-
ina að sér.
Heimili þeirra í Stóragerði 21 er
mikill miðpunktur í tilveru okkar
allra og þar gat oft verið mikill erill
og glatt á hjalla bæði í hádeginu og
á kvöldin. Þangað er alltaf gott að
koma og allir fengu hlýjar móttökur
og borðið hlaðið af veitingum. Ýms-
ar hefðir sköpuðust í kringum þau
hjón Jakob og Gyðu í Stóragerði. Á
Þorláksmessu hittist íjölskyldan í
skötu í Múlakaffi og eftir búðalokun
í öl og snittur í Stóragerði. Það þótti
sjálfsagt að öll fjölskyldan hittist í
Stóragerði á aðfangadagskvöld.
Þrátt fyrir að fjöldinn væri að nálg-
ast 50 var alltaf nóg pláss, því þar
sem er hjartarúm er einnig húsrúm.
Börnin biðu alltaf með óþreyju eftir
að hitta ömmu og afa og opna jóla-
pakka frá þeim. Aftur var hist á
gamlárskvöld og ekki má gleyma
fyrsta degi í Þorra, hann var alltaf
frátekinn.
Það var mikið gæfuspor fyrir Jak-
ob þegar hann kvæntist eftirlifandi
konu sinni Gyðu Gísladóttur. Það er
ljúf og blíð kona sem alltaf stóð við
hlið manns síns og saman umvöfðu
þau börn sín, tengdaböm og afa-
og ömmuböm ást sinni sem þau
báru hvort til annars. Hjónaband
þeirra var hamingjuríkt og héldu þau
upp á gullbrúðkaupsafmæli sitt 7.
október sl.
Við þökkum forsjóninni fyrir að
fá að kynnast þér og kveðjum þig
með söknuði, kæri tengdafaðir og
vinur og þökkum þér þá föðurum-
hyggju sem þú sýndir okkur tengda-
börnum alla tíð.
Elsku Gyða, missir þinn er mikill
en minningin um ástríkan eigin-
mann, föður og afa lifir með okkur.
Við biðjum góðan guð að styrkja þig
í sorg þinni.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Tengdabörn.
Elsku afi okkar!
Við trúum því ekki að þú sért
farinn!
Btómustofa
rnojums
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík • Sími 553 1099
Opið ötl kvðld
til kl. 22 - einnig um helgar.
Skreylingar fyrir öll tilefni.
Þú svona sterkur, góður og ynd-
islegur, þú sem varst besti afi í
heimi, það er sárt að missa þig.
Við gleymum því aldrei þegar við
hlupum um í Stóragerði og það var
svo gaman, þú áttir alltaf gott og
góðgæti fyrir allan hópinn sem nú
er alls ekki lítill.
Við áttum yndislegar stundir með
þér, þú varst alltaf svo hress og
kátur og duglegur.
Við munum láta rödd þína hljóma
í eyrum okkar um ókomna tíma og
mynd þína berum við í hjörtum okk-
ar.
Elsku afi, við söknum þín!
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá hug þinn og þú munt sjá að
það sem veldur sorg þinni var gleði
þín.“ (Kahlil Gibran.)
Þín barnabörn,
María Sif, Edda Dröfn, Ómar
Orri og Ama Hlín.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morpnstund,
á snögp augabragði
af skorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði, -
Iíf mannlegt endar skjótt.
■ (Hallgrímur Pétursson)
Kveðja til afa
Eg mun alltaf minnast 6. desem-
.ber 1995 með mikilli sorg í hjarta,
en þann dag dó afi minn, langt fyr-
ir aldur fram, að mínu mati.
Afi minn, Jakob Sigurðsson, og
amma mín, Gyða Gísladóttir, eign-
uðust 8 börn en misstu son í bernsku,
eiga þau 26 barnabörn og eru barna-
barnabörnin 4. Þetta var alveg eins
og afí vildi hafa það, hann vildi eiga
stóra fjölskyldu og hafa hana alltaf
nálægt sér. Þó svo að börnin þeirra
yxu úr grasi og yfirgæfu heimilið
þá fóru þau aldrei langt því alltaf
sóttu þau heim aftur þó það væri
bara í heimsókn. Svo eignuðust þau
öll fjölskyldur og þá fór fjölskyldan
með. Og snemma beygist krókurinn,
því það var oft nóg fyrir mig að
fara út að hjóla þá endaði maður
kannski í Stóragerðinu hjá afa og
ömmu, svo kom bílprófið og þá lærði
ég að keyra þá leiðina heim að ég
keyrði fram hjá húsinu þeirra bara
til að athuga hvort þau væru heima.
í mínum huga eru ekki til nógu
stór eða sterk lýsingarorð til að lýsa
afa mínum, sem svo snögglega lést,
öllum að óvörum. Hann var kannski
ekki mjög hár í lofti en þó var hann
risi í mínum augum, hann varð að
vera það svo þetta stóra hjarta hans
rnyndi passa í hann. Hann mátti
ekkert lítið eða aumt sjá, þá tók
hann það í hjarta sitt. Aldrei sá ég
afa stúrinn og gat hann alltaf látið
mér líða svo vel að mér fannst ég
svífa á skýjum. En þetta var líka
andrúmsloftið sem ríkti hjá þeim
ömmu og afa í Stóragerðinu. Alltaf
hef ég horft á þau og hugsað: „Svona
vil ég vera“. Ástin, ástúðin, hlýjan
og allt það sem bindur tvær mann-
eskjur saman svo sterkum böndum,
sem batt þau, skein út frá þeim.
Núna er búið að teygja þetta band
en ekki slíta það því hún amma mín
og allir afkomendur þeirra eiga svo
fallegar minningar um einstakan
mann að ekkert fær bandið slitið.
Afi var einstakur barnamaður og
var gaman að fylgjast með því
hvernig barnabörnin og barnabarna-
börnin hópuðust í kringum hann.
Auðvitað dregur amma þau líka til
sín en afi stjórnaði namminu og
fengu allir alltaf gott í vasann;
amma vissi þetta og sem góð móðir,
amma og langamma vissi hún að
of mikið nammi var ekki of gott,
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓN EGGERT SIGURGEIRSSON
skipstjóri,
Bolungarvík,
lést í Sjúkrahúsi (safjarðar föstudaginn 15. desember.
Jónfna Kjartansdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
þess vegna lærðum við öll að draga
afa inn í þvottahúsið þar sem namm-
ið var geymt. Amma brosti bara,
hún vissi að hann myndi ekki láta
segjast og lauma því að okkur í stað-
inn. Ekki er lengra síðan en kannski
þijár vikur að ég síðast varð vitni
að því hvernig afa leið vel. Þá var
hann einn í kotinu að passa eitt af
barnabörnunum, sem er rétt að
verða fjögurra ára. Hef ég sjaldan
orðið vitni að slíkri hlýju sem þar
ríkti í eldhúsinu. Þó að næstum því
sjötíu ár væru á milli þeirra þá skildu
þeir hvor annan fullkomlega. Var
afi að kenna honum að lita með gíf-
urlegri þolinmæði sem fáir geta leik-
ið eftir. En svona var afi.
Hvergi er hægt að finna eins dug-
legan og vandvirkan mann og afí
var. Hann var einstakur. Honum
fórst allt vel úr hendi og var einstak-
lega gott að vinna með honum, eins
og ég fékk sem betur fer að kynn-
ast nokkrum sinnum. Hann var
kannski eilítið þijóskur en það var
bara af því að hann vissi hvernig
ætti að gera hlutina og vildi því
auðvitað að þeir yrðu gerðir eftir
hans höfði. Afi tók sér ekki frí nema
hann gæti örugglega nýtt tímann
til að fara til útlanda og voru amma
og afi dugleg að ferðast. Afi var þó
ekki alltaf að prufa eitthvað nýtt,
hann fór alltaf til þeirra landa sem
hann þekkti. Hann var einmitt ný-
kominn frá Glasgow, en þangað vildi
hann alltaf fara fýrir jól. I byijun
október héldu afi og amma upp á
50 ára brúðkaupsafmæli sitt í Amst-
erdam og voru þau ákveðin að fara
aftur þangað eftir áramót. Áttu þau
góðar stundir þar og heilluðust þau
af borginni.
Erfitt finnst mér að hugsa um afa
og ömmu í sitthvoru lagi. Þau voru
svo falleg saman og eftir 50 ára
hjónaband þurftu þau ekki einu sinni
að segja heilar setningar til að skilja
hvort annað og oft nægðu þeim ein-
hver augnatillit. Þau voru ein heild.
Elsku amma mín, sá sem hefur
átt mikið, saknar mikils. Það er
mikið lagt á þínar herðar og er sorg-
in mikil. Ég held að enginn geti
skilið þá miklu sorg og eftirsjá sem
er í hjarta þínu, en við verðum öll
að reyna að vera sterk. Við eigum
fallegar minningar um mann sem
mun alltaf lifa í hjörtum okkar.
Afi minn, ég kveð þig með sorg
í hjarta en bjartar minningar. Ég
hélt að samverustundir okkar yrðu
miklu fleiri og að þú yrðir með okk-
ur öllum í mörg ár í viðbót. En veg-
ir Guðs eru órannsakanlegir. Þér
hefur verið ætlað mikilvægt verkefni
á æðri stöðum. Elsku afi minn, þú
varst yndislegur maður.
Blessuð sé minning þín.
Gyða Hrönn Ásgeirsdóttir.
Frá okkur er fallin ein sú stoð sem
hefur verið undirstaða í uppvexti
okkar systkina. Fjölskyldubönd hafa
okkur þótt jafnsjálfsögð og vatnið
en nú kemur upp í hugann að amma
og afi voru ekki sjálfgefin heldur
dýrmæt eign sem við fengum að
njóta í okkar uppvexti. Eftir stendur
amma ein, eins og klettur í hafinu,
og styrkir okkur öll í harmi sínum
eftir hálfrar aldar samvistir með
afa. Missir okkar allra er mikill því
ólíklegt er að merkari maður en afi
muni verða á vegi okkar á meðan
við lifum.
Afi var einstakur maður, mynd-
arlegur, vinnusamur, lífsglaður og
gjafmildur með eindæmum. í augum
barnabarna var hann þó fyrirmynd
um umhyggjusaman föður og afa
sem aldrei skipti skapi og Iagði allt
sitt í að halda fjölskyldu sinni saman
heilbrigðri, hamingjusamri og alltaf
mettri. Afi hafði lífskraft eins og
ungur maður sem var að hefja lífs-
baráttuna og virtist aldrei þreytast.
Hann vann langa vinnudaga til að
geta gefið fjölskyldu sinni allt það
sem hana lysti.
Það sem einkennt hefur fjölskyldu
okkar er samheldni barna og for-
CrfisdrvkBfjur
I^^NcWngohð/ið
Iralcnpi-inn
Slmi 555-4477