Morgunblaðið - 17.12.1995, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 17. DESEMBER 1995 33
MINNINGAR
eldra og ættaróðalið í Stóragerði,
sem oft var eins og brautarstöð,
fullt af brosandi fólki og hlátri. Sorg-
in er þeim mun meiri þar sem þetta
var okkar verðmætasta eign og
þessu vildum við halda óbreyttu. En
afi er fallinn frá en uppeldið situr
eftir og mun styrkur okkar liggja í
samstöðu fjölskyldunnar.
í minningu okkar lifir afi og sú
minning verður aldrei frá okkur tek-
in og þökkum við allar þær gleði-
stundir sem við áttum saman.
Jóhann, Linda Björk og
Hafliði Hörður.
Dáinn, horfinn! Harmafregn!
Hvílíkt orð mig dynur yfir!
En ég veit að látinn lifir,
það er huggun harmi gegn.
(Jónas Hallgrímsson)
Með nokkrum orðum langar mig
að kveðja hann Jakob afa. Þrátt
fyrir að hann væri ekki í raun afi
minn þá reyndist hann mér sem slík-
ur. Það að hann skyldi fara núna
var svo skyndilegt og sárt. Ég ætl-
aði ekki að trúa því þegar Gyða
systir mín hringdi í mig og lét mig
vita. Jakob afi dáinn, það gat ekki
staðist, hann sem aldrei var veikur.
Hann var alltaf til staðar og manni
hættir til að taka ástvinum sem sjálf-
sögðum hlut. En blákaldur raun-
veruleikinn blasti við, litla, þreytta
hjartað hans hafði gefið sig og við
sem eftir sitjum verðum víst að
sætta okkkur við það. Hann er kom-
inn til foreldra sinna, í góðra vina
hóp og líður vel. Hans verður sárt
saknað, annað er ekki hægt því hann
var yndislegur maður.
Það var ávallt mjög ánægjulegt
að hitta hann Jakob afa, hann var
hress og kátur að eðlisfari. Það var
til dæmis ómissandi hluti af jólunum
að fara niður í Stóragerði til ömmu
og afa. Þar var svo sannarlega tekið
vel á móti öllum. Þá blómstraði Jak-
ob afi, innan um fjölskylduna sína.
Það var ómögulegt að reyna að fá
hann til að setjast niður, hann var
að ná í pakkana, gefa öllum sæl-
gæti, gos og svo mætti lengi telja.
Þessi jól verða tómieg án hans, það
er komið stórt skarð í hópinn. Ég
trúi því samt að hann verði hjá okk-
ur í Stóragerði á jólunum, hann læt-
ur sig örugglega ekki vanta! Hann
þarf að passa að allt sé í góðu skipu-
lagi, að allt sé í lagi hjá öllum.
Jakob afi var dugnaðarforkur.
Hann vildi hafa nóg að gera, þá leið
honum vel. Ég sé hann alveg fyrir
mér flautandi lagið sem hann flaut-
aði alltaf. Eina leiðin til að láta hann
slaka á og taka frí var að draga
hann upp í flugvél til útlanda. Gyða
amma og Jakob afi voru dugleg að
ferðast saman og fóru þá oft fleiri
með úr fjölskyldunni. Það fór ekki
milli mála á myndum og gamansög-
um úr þessum ferðum, sem eru orðn-
ar æði margar, að hann Jakob afi
var hrókur alls fagnaðar. Amma og
afi voru einmitt nýkomin frá
Glasgow þegar ósköpin dundu yfir.
Hann sagði að þetta væri í síðasta
sinn sem hann kæmi þangað en
engan grunaði að hann yrði svo
sannspár. Sem betur fer höfum við
minningarnar og þær hlýja okkur.
Jakob afi vildi allt fyrir alla gera
og fjölskyldan var honum allt. Hann
er örugglega meðal okkar og fylgist
með að allt sé í lagi, sérstaklega hjá
henni Gyðu sinni sem honum hefur
örugglega þótt afar erfitt að fara
frá. Þau voru alla tíð sem eitt, afar
samrýnt par og héldu í rómantíkina,
það var svo sætt að sjá þau saman.
Hann veit samt að hún á góða að
sem styðja hana en hann passar
hana samt. Það er þægileg tilfinning
að vita af svo góðum verndarengli.
Ég þakka þér fyrir allt, elsku afi,
og við sjáumst síðar. Guð blessi
minningu þína og styrki ömmu Gyðu
á erfiðri stund.
Ingibjörg Lilja
Halldórsdóttir.
Elsku afi minn.
Það er svo erfitt að setjast niður
og skrifa þér þessar línur, eitthvað
sem ég hélt að ég myndi aldrei gera,
hélt að þú færir aldrei frá mér.
Þú sem varst í mínum augum með
endalausa orku, svo duglegur, svo
sterkur og stór og lifðir iífinu svo
lifandi. Af hveiju þú? Svona fljótt?
Af hveiju núna?
Þegar mamma hringdi í mig og
sagði mér að þú hefðir veikst skyndi-
lega og værir á spítala hugsaði ég
að það gæti ekki verið. Sólarhring
áður komst þú frá Glasgow svo hress
og kátur, búinn að kaupa afganginn
af jólagjöfunum handa barna- og
barnabarnabörnunum þínum, 30 í
viðbót við þær sem þú keyptir I
Amsterdam í október, þar sem þú
og amma hélduð upp á 50 ára gull-
brúðkaupsafmælið ykkar.
Það var svo erfitt að heimsækja
þig upp á spítala og sjá þig svona
mikið veikan, ég sem hafði aldrei
séð þig veikan fyrr. Þú varst alltaf
svo hraustur en þarna lást þú í rúm-
inu og barðist hetjulega fýrir lífi
þínu þótt þú værir sofandi. Það var
svo gott að stinga lófanum mínum
í stóru hlýju höndina þína sem lá
ofan á sænginni, kyssa þig á ennið
og hvísla hlý orð í eyra þitt og kyssa
þig góða nótt þótt það hafi verið í
síðasta sinn.
En svo kvaddir þú þennan heim
eftir fjóra erfiða daga á spítalanum
án þess að vakna og kveðja okkur,
elsku afi minn og það er svo sárt,
svo sárt að eiga aldrei eftir að sjá
þig meir eða heyra þig flauta litla
lagstúfinn þinn, þú sem hafðir svo
margt til að lifa fyrir, öll börnin þín,
tengdabörnin, barnabömin og
barnabarnabörnin.
Og fyrir elsku ömmu mína, þetta
er svo mikill missir fyrir hana og
margar minningar um þig eftir
svona langa samveru eins og við öll
eigum. Elsku hjartans afi minn, það
er svo mikið af minningum um þig
sem koma upp í hugann. Þegar ég
hugsa um þig, allar utanlandsferð-
irnar okkar, öll jólin heima í Stóra-
gerði þar sem við vorum samankom-
in um fimmtíu talsins, stóri hópurinn
þinn, og öll jólin sem eiga eftir að
koma verða svo einmannaleg og
aldrei þau sömu án þín, þótt ég viti
að þú verður alltaf með okkur.
Minningin um það að fyrir rétt
rúmum þrem vikum vorum við í af-
mælinu hennar mömmu, ég sat og
horfði á þig dansa við ömmu lengi,
lengi og dáðist að því hvað þið voruð
falleg og áttuð svo vel saman, þessi
minning er mér svo dýrmæt og hana
mun ég ávallt geyma á góðum stað
í hjarta mínu sem og allar hinar.
Elsku afi minn, ég vildi óska þess
að ég hefði sagt þér þetta allt sem
ég er að skrifa þér núna, en ég hélt
að ég hefði nægan tíma og ég myndi
aldrei missa þig.
Ég kveð þig nú með trega í hinsta
sinn, elsku afi minn, og ég vona að
þér líði vel þar sem þú ert núna og
að þú takir á móti okkur opnum
örmum þegar við komum tii þín í
himnaríki.
Þakka þér fyrir að hafa fengið
allar þessar stundir með þér.
Guð geymi þig.
Ng, sem í fjarlægð fjöllin bak við dvelur
og fagrar vonir tengdir líf mitt við,
minn hugur þráir, hjartað ákaft saknar,
er horfnum stundum ijúfum dvel ég hjá.
Heyrirðu ei, hvern hjartað kallar á,
heyrirðu ei storminn, sem kveðju mína ber?
Þú fagra minning eftir skildir eina
sem aldrei gleymist, meðan lífs ég er.
(Valdimar Hólm Hallstað)
Þín dótturdóttir,
Ellen Bára Þórarinsdóttir.
Af eilífðar ljósi bjarma ber
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(E. Ben.)
Kæri vinur, það tekur mig sárt
að skrifa miningarorð að þér gengn-
um. Kynni okkar hófust fyrir rúm-
lega fjörutíu árum er ég hóf störf á
sama vinnustað og þú, kynni þessi
urðu upphafið að ævarandi vináttu
sem aldrei bar skugga á, vináttu sem
við hjónin viljum þakka. Þú varst
góður vinur, traustur og áreiðanleg-
ur og alltaf til staðar ef á þurfti að
halda.
Minningar streyma fram, öll árin
okkar hjá strætó, vaktavinnan, helg-
ar- og næturvinnan, aukavinnan við
hreingerningar á árunum sem við
vorum að koma þaki yfír fjölskyld-
urnar og_ okkur, heimsóknirnar í
Stóragerðið til ykkar Gyðu þar sem
ávallt var tekið vel á móti okkur,
ferðalögin innanlands sem utan eru
okkur ógleymanleg og gjafmildin
sem var þér í blóð borin. Þú varst
gæddur mannkostum sem við virtum
og erum þakklát fyrir að hafa
kynnst. Þegar vinátta hefur staðið
yfir í langan tíma er margt hægt
að finna í kistu minninganna og
vert væri að festa á blað en verður
ekki gert hér. Kæri vinur, far þú í
friði, friður Guðs þig blessi.
Elsku Gyða og börn og aðrir
vandamenn, við hjónin og dætur
okkar sendum innilegar samúðar-
kveðjur, megi góður guð veita ykkur
styrk í sorginni.
Júlíus og Sigríður.
Elsku Kobbi frændi.
Ég minnist þín á þessari kveðju-
stund fyrir hvað þú varst mér góður
alla tíð. Fyrir alla þá grænu, rauðu
og bláu sem þú réttir að mér. Hvað
þú varst mér einlægur og góður
hvenær sem við hittumst og fyrir
að vita alltaf af mér.
Oft lagði ég lykkju á leið mína
til að hitta þig í vinnunni á Hlemmi,
hjá strætó eða við Landsbankahúsið
til að njóta þinnar hjartagæsku og
hlýja viðmóts.
Nú er þú svífur á braut til fjar-
lægra heima vil ég þakka þér fyrir
þetta allt og láta þig vita hversu
mikils virði þetta var mér og mikil
lífsfylling.
Ef þú hittir okkar fólk á þinni
leið þá berðu kveðju frá mér.
Góða ferð.
Gyðu og börnunum og öllum
syrgjendum bið ég guð að styrkja
og blessa á þessari stundu.
Þorbjörg Guðlaugsdóttir.
Kynni mín af Jakobi Sigurðssyni
hófust fyrir um það bil fimmtán
árum. Jakob og synir höfðu þá all-
lengi sem verktakar annast flutn-
inga og hreingerningar, ásamt
ýmissi annarri þjónustu fyrir
Lansdsbankann. Einn bankaráðs-
manna spurðist um þetta leyti fyrir
um samninga bankans við þá feðga,
sem hann taldi að væru bankanum
miður hagstæðir. Það kom í minn
hlut að gera bankaráðinu grein fyrir
málavöxtum. Sú athugun, sem gerð
var af því tilefni, leiddi í ljós svo
ekki varð um villst, að þjónusta
þeirra feðga var bankanum mjög
hagstæð. Ekkert annað fýrirkomu-
lag á jafn margvíslegri þjónustu, er
krafðist náins trausts á báða bóga,
var talið geta gefið betri raun. Að
fyrirkomulagið var þeim feðgum
einnig hagstætt lá í hlutarins eðli.
Að öðrum kosti hefðu þeir ekki tek-
ið starfið að sér.
Það var ekki fýrr en nokkrum
árum síðar, þegar sonur minn
kvæntist yngstu dóttur hans, að
kynni okkar Jakobs urðu náin og
+ Guðmundur Erlendur Guð-
mundsson fæddist 23. maí
1968. Hann lést 23. október síð-
astliðinn. Útför Guðmundar fór
fram í kyrrþey.
ÞEGAR ég sest niður með penna í
hönd til þess að kveðja Mumma, þá
bregðast mér orð. Ekkert nema ang-
urværð kemur upp í huga minn. Eg
fékk þær fréttir fyrir nokkrum dög-
um að Mummi skólabróðir minn
væri látinn. Ég hitti Mumma síðast.
fyrir tæpum fjórum árum. Við sátum
og töluðum saman langt framundir
morgun. Töluðum um stundimar frá
barnaskóla, um okkur sjálf og okkar
líf. Ég var undrandi hversu lítið sá
Mummi sem ég hafði þekkt úr barna-
skóia hafði breyst. Jafnhlýr, þolin-
móður og skilningsríkur.
Skömmu seinna flutti ég til
persónuleg. Ég kynntist þá mannin-
um sjálfum, sem stóð að baki því
ötula og haganlega starfi, sem ég
hafði séð í Landsbankanum. Þau
kynni urðu mér bæði lærdómsrík og
hugþekk. Á undanförnum árum hef-
ur mikið verið rætt og ritað um efna-
hagsundur í Austur-Asíu og þá iær-
dóma, sem aðrar þjóðir geta þangað
sótt. Mér hefur virst, að í því efni
væri leitað langt yfir skammt. Fyrir-
myndirnar væri að finna á næsta
leiti, í okkar eigin reynslu og því
gildismati, sem við höfum tekið að
erfðum. Kynni mín af Jakobi Sig-
urðssyni og fjölskyldu hans hafa
styrkt mig í þeirri trú. Þegar allt
kemur til alls, eru það vinnusemi,
ráðdeild og samheldni innan fijáls-
legs umhverfis, sem mestu máli
skipta. í lífi sínu og starfi bar Jakob
Sigurðsson þessum sannindum
glöggt vitni á tímum þegar skilning-
ur á gildi þeirra var tekinn að bresta.
Jónas H. Haralz.
Kall Jakobs Sigurðssonar kom
snöggt og óvænt og menn setti
hijóða við. í hugum okkar sem
þekktum hann er eins og eftir standi
skarð sem erfitt muni að fylla.
Allt frá stofnun Seðlabankans
vann Jakob þar í hjáverkum marg-
vísleg störf, sem jafnan falla til á
stórum vinnustað, og mátti á vissan
hátt líta á hann sem einn af starfs-
mönnum bankans. Hann ávann sér
mikið traust, enda voru honum m.a.
falin störf við flutning fjármuna og
annað sem sinna þurfti í bankanum
utan venjulegs vinnutíma, og alltaf
var Jakob tiltækur og reiðubúinn
þegar á þurfti að halda.
Engum sem kynntist Jakobi gat
dulist að þar fór mætur maður og
einstaklega vel skapi farinn. Vinnu-
semi var honum í blóð borin og mik-
il vinnugleði, en hann virtist alltaf
vel fyrir kallaður hver svo sem starf-
inn var, raulaði þá oft lagstúf við
vinnu sína. Hann hafði því ávallt góð
áhrif og mannbætandi á þá sem
nærri voru.
Eftir að Jakob fór á eftirlaun og
hætti störfum hjá Strætisvögnum
Reykjavíkur vann hann með sonum
sínum, Ásgeiri og Gunnari, sem
sömuleiðis eru skapléttir mann-
kostamenn. Hafa „Kobbarnir" verið
eftirsóttir til ýmissa starfa bæði hjá
bönkunum og ýmsum fýrirtækjum í
borginni, og mynduðu þeir ásamt
góðum liðsauka sannkallaða vík-
ingasveit.
Jakobi fórst hvaðeina vel úr hendi
- erfið verkefni urðu hjá honum,
„ekkert mál“ og jafnan leikur einn,
enda brást hvergi glaðlegt viðmót
hans. Hann lá aldrei á liði sínu þar
sem hjálpar var þörf, og ósérhlífni
hans var næsta takmarkalaus.
Við hjónin og vinir úr Seðlabank-
anum sendum fjölskyldu Jakobs
innilegar samúðarkveðjur. Góður
maður er nú kvaddur með hlýhug
og þakklæti.
Stefán Þórarinsson.
Bandaríkjanna til þess að stunda
nám. Ég hef oft hugsað til Mumma,
hugsað til þess sem við ræddum um
þetta kvöld. Ég ætlaði alltaf að skrifa
honum og ég hlakkaði til þess að
snúa aftur til íslands og taka upp
þráðinn þar sem frá var horfið. Én
bréf mitt verður aldrei klárað, það
verður aldrei sent. Ég græt yfir því
að ég mun aldrei aftur fá tækifæri
til þess að segja þér, Mummi, hversu
mikils virði þú ert mér. Ég vildi að
ég gæti sagt þér hugsanir mínar síð-
an þá. Hversu samskipti okkar frá
bamaskóla urðu mér fyrirmynd og
innblástur seinna í lífi mínu sem full-
orðin manneskja.
Mér finnst heimurinn vera fátæk-
ari og litlausari fyrir þá sök að hafa
misst þann yndislega dreng sem
Mummi var. Ég veit að mitt lif er það.
Kristín Loftsdóttir.
GUÐMUNDUR
ERLENDUR
GUÐMUNDSSON
KENWOOD
kemur sér vel!
SAFAPRESSA
kr. 4.390.- stgr.
KENWOOD
HÁRBLÁSARI 1600 W
kr. 2.875.- stgr.
KENWOOD
KAFFIVÉL 10 BOLLA
kr. 3.739.- stgr.
KENWOOD
MATVINNSLUVÉL, 500 W
kr. 1 0.900.- stgr.
KENWOOD
HRAÐSUÐUKANNA 1,7 L
kr. 3.279.- stgr.
KENWOOD