Morgunblaðið - 26.10.1997, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 26. OKTÓBER 1997 35
<1
i
í
i
(
<
(
<
(
I
(
(
I
I
j
JULIUS
GUÐMUNDSSON
+ Júlíus Guð-
mundsson fædd-
ist í Reykjavík 18.
september 1959.
Hann lést á heimili
sínu 12. október síð-
astliðinn og fór út-
för hans fram frá
Fossvogskirkju 22.
október.
Gðður drengur er
genginn. Viðkvæm sál
og vel gerður maður í
blóma h'fsins hefur
kvatt þennan heim.
Engan óraði fyrir að
það yrði svo óvænt og voveiflega.
Við sem hann þekktum erum harmi
slegin.
Júlíus Guðmundsson starfaði sem
lögmaður við Lögfræðideild Búnað-
arbankans um nokkurra ára skeið
til dauðadags. Því betur sem við
kynntumst þeim mun meir mat ég
mannkosti hans.
Júlíus var samviskusamur og
traustur starfsmaður og hæfur lög-
fræðingur. Heiðarleiki og sannleiks-
ást voru honum í blóð borin. Dóm-
greind hans og rökhugsun naut sín
vel í þeim verkefnum sem hann þurfti
að takast á við og leysa bæði innan
og utan bankans. Það gerði hann af
meðfædrri og áunninni hæfni og með
svo góðum árangri að eftir var tek-
ið. Hann var afburða góður í að
greina aðalatriði og kjarna hvers
máls og komast beint að efninu án
óþarfa málalenginga.
Viðmót hans var hreint og beint.
Hann gat verið svo beinskeyttur í
orðum að endrum og eins lá við að
sumum þætti óþægilegt. Stundum
sló hann þannig á léttari strengi að
þeim sem ekki þekktu hann mun
betur gat brugðið í fyrstu áður en
þeir áttuðu sig á að glettnin var
meinlaus.
Hann var yfirvegaður og gætinn
þótt hann væri skapmikill og skjótur
til andsvara ef því var að skipta og
óragur að tjá skoðanir sínar á mönn-
um og málefnum, enda glöggur á
hvort tveggja.
Þrátt fyrir þetta opna yfírbragð
var hann innst inni dulur og jafnvel
feiminn að eðlisfari. Eins og góður
vinur hans og fyrrum samstarfsmað-
ur sagði um hann látinn, þá hafði
hann viðkvæmari lund en flestir
gerðu sér grein fyrir fyrr en eftir
allnáin kynni. Þau verða sjaldnast
milli vinnufélaga á fáum árum og
oft aldrei.
Kynni okkar urðu alltof stutt en
þrátt fyrir það nægileg til að vekja
trúnaðartraust milli okkar á vinnu-
stað. Samskipti okkar voru ætíð góð.
Fyrir það vil ég þakka að leiðarlok-
um.
Guð blessi minningu Júlíusar Guð-
mundssonar.
Þorvaldur Einarsson.
Það var glaðbeittur hópur ungs
fólks sem stóð á tröppum Menntaskól-
ans í Reykjavík vorið 1980. Stórum
áfanga í lífínu var náð. Menntaskólaár-
unum var lokið, skemmtilegur tími að
baki. Ég kynntist Júlla á þessum árum.
Hann var einn sá hressasti í hópnum.
Ekki var hægt að halda samkvæmi
án hans endu þau oft haldin á heima-
slóðum hans í Hólmgarðinum. Æsku-
heimili Júlla stóð okkur félögunum
alltaf opið og þeir voru ófáir kaffiboll-
amir sem móðir Júlla skenkti okkur í
eldhúsinu sínu. Minningabrot þessara
ára eru mörg; kaffihúsaferðir eða að
spila vist, kana og brids í Casa Nova.
Oftar en ekki sagði stundataflan okk-
ur að við ættum frekar að vera í
kennslustund. Einnig voru skemmti-
legar ferðir í sumarbústaði, íþrótta-
kappleikir og böll. Menntaskólaárin
era þau ár sem menn þroskast við
leik og störf, menn mynda sér ákveðn-
ar skoðanir á hlutum og verða að
standa og falla með þeim. Menn rök-
ræða og reyna að sannfæra hina um
að eigin skoðanir séu þær einu réttu.
Við Júlli voram oft á öndverðum meiði
en skildum alltaf í bróðemi.
Þetta vor ræddum við oft framtíð-
aráform. Júlli var ákveðinn að leggja
fyrir sig sagnfræðina
við litlar undirtektir
mínar. Ég reyndi ein-
dregið að sannfæra
hann um kosti þess að
verða mér samferða í
iaganámið. Það fór svo
að Júlli byijaði í sagn-
fræðinni en ég man
þann dag enn er hann
kvöld eitt hringdi í mig
og kvaðst hættur við
sagnfræðinámið, hann
kæmi með mér í lög-
fræðina. í lagadeildinni
bættist góður vinur í
hópinn, Jói Sig. Við þrír
sátum saman sem „kumpánarnir"
eins og einn prófessorinn kallaði
okkur. Við stóðum að stofnun fræði-
mannaféiagsins og var tilgangur
þess glósuvinnsla. Við höfðum þann
sið að hittast fyrir hádegi á laugar-
dögum og fara yfir glósur iiðinnar
viku. Júlli sá um allan frágang enda
snyrtimenni hið mesta. Það var Júlla
mikill léttir er við lögðum ritvélinni
og keyptum tölvu sem auðveldaði
alla ritvinnslu en hann hafði séð um
allan innslátt. Glósurnar þóttu nokk-
uð góðar og gengu í deildinni milli
nemanda löngu eftir að við hættum.
Júlli var mikill og góður skákmað-
ur. Það erfði hann frá föður sínum.
I lagadeildinni var mikið tefit og var
Júlli forvígismaður að stofnun nokk-
urra skákfélaga. Eitt þeirra stendur
uppúr og er enn við lýði. Það er skák-
rannsóknafélagið. Við hittumst
nokkrir félagar úr lagadeildinni einu
sinni í mánuði og teflum. Júlli var
ein aðaldriffjöðurin í að kalla hópinn
saman, þín er sárt saknað af okkur
félögunum. Ég á eftir að sakna þess
að fá ekki að beita „ranaafbrigðinu"
gegn Júlla oftar.
Eftir að námi í iagadeildinni lauk
tóku við störf á mismunandi stöðum.
Júlli starfaði m.a. á Húsavík sem full-
trúi sýslumanns. Honum leið vel á
Húsavík. Þar kynntist hann skotveiði-
bakteríunni sem átti eftir að verða
hans aðaláhugamál. Þannig var hátt-
að með Júlla að allt er hann tók sér
fyrir hendur gerði hann af miklum
krafti og áhuga. Skotveiðin ein dugði
honum ekki og stangveiðin bættist
við. Júlli naut sín vel sem veiðimaður
og hafði sérstakt dálæti á Húnavatns-
sýslunni þar sem hann hafði dvalist
í sveit sem drengur. Síðast þegar ég
talaði við Júlla hafði hann verið á
gæsaveiðum við góðan árangur og
hann fullur tilhlökkunar að halda
norður til ijúpnaveiða. Stór hluti
ánægjunnar var undirbúningur veiði-
ferðanna. Júlli ias sér vel til, fór á
ýmis námskeið og var farinn að hnýta
hinar fallegustu flugur. Við voram
famir að skipuleggja veiðiferðir næsta
sumar sem ekki verða famar.
Um það leyti sem við útskrifuð-
umst úr menntaskólanum hafði ástin
knúið dyra hjá Júiia; hann hafði
kynnst Helgu sinni. Ég man hvað
hann var sæll og ánægður þegar
hann sagði mér frá henni. Þau hófu
fijótt búskap á Reynimelnum. Ég bjó
þá í grendinni og rölti því oft í kaffi
til þeirra. Þau eignuðust frumburðinn
sem skírður var Þórir. Júlli var stoltur
er hann sýndi mér litla soninn og
sagði: „þetta gat ég“. Síðan bættist
í bamahópinn Magnús og yngst dótt-
irin María Soffía. Júlli var mjög stolt-
ur af bömunum sínum og það með
réttu. Hann var þeim ekki einungis
góður faðir heldur einnig mikill fé-
lagi. Dáðist ég oft að því hve gott
samband hann hafði við bömin. Júlli
tók virkan þátt í áhugamálum strák-
anna og hvatti þá óspart til dáða
enda sjálfur annálaður keppnismaður.
Ég mun sakna þess að fá ekki
hina vikulegu upphringingu frá Júlla.
Hann sló alltaf á létta strengi og
fékk mann til að hlæja. Hann hafði
einstakt lag á að slá öllu uppí grín
og segja spaugilega frá. Greiðvikni
hans var ótakmörkuð og óeigingjörn,
alltaf boðinn og búinn að rétta hjálp-
arhönd.
Júlli hafði svo mikið að lifa fyrir
og svo margt ógert. Því er það fyrir
okkur eftirlifendur óskiljanlegt það
sem gerst hefur. Staðreynd sem við
fáum engu um breytt. Missir vina
hans er mikill en fjöiskyldunnar þó
mestur. Söknuður þeirra er yfirþyrm-
andi og sár. Minningar um góðan
dreng lifa og veita birtu á erfiðri
stundu. Þær megna að kalla fram
bros og ég veit að þannig hefðu hann
viljað að við minnumst hans, fyrir
glettni sína og húmor.
Elsku Helga, Þórir, Magnús, Mar-
ía Soffía, Sigfríður og aðrir aðstand-
endur, við Olöf sendum ykkur inni-
legustu samúðarkveðju og biðjum
algóðan guð að veita styrk í sorg-
inni. Hvíl í friði, vinur.
Stefán BJ. Gunnlaugsson.
• Fleiri minningargreinar um Júl-
íus Guðmundsson bíða birtingar og
munu birtastí blaðinu næstu daga.
wm
Marmari ♦ Granít ♦ Blágrýti ♦ Gabbró
íslensk framleiðsla
MOSAIK
Hamarshöfdi 4 - Reylýavik
simi: 587 1960 -fax: 587 1986
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vináttu vegna fráfalls ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
ROY ÓLAFSSONAR
hafnsögumanns,
Brekkubyggð 5,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild 11E á
Landspítalanum og Heimahlynningu Krabbameinsfélagsins
Sigriður Jóhannsdóttir,
Jóhanna G. Ólafsson, Bjarni Ásgeirsson,
Ólafur Björn Ólafsson,
Sigríður Ólafsson,
Vilhelmína Roysdóttir,
Hafdfs S. Roysdóttir,
Eyvör Halldórsdóttir,
Guðmundur Albertsson,
Hilmar Helgason,
Jóhann Þorsteinsson
og barnabörn.
EIRÍKUR
GUÐNASON
+ Eiríkur Guðnason var
fæddur í Strandarhúsi, Nes-
kaupstað, hinn 8. tnaí 1906.
Hann lést 21. október síðastlið-
inn á fjórðungssjúkrahúsinu í
Neskaupstað. Foreldrar hans
voru Þuríður Ásmundsdóttir og
Guðni Eiríksson, Neskaupstað.
Fjögur systkin hans voru: Ás-
mundur, Guðný, Halldóra og
Guðný Þuríður.
Maki: Sigríður Einarsdóttir,
f. 14. október 1901, d. 26. maí
1989. Foreldrar hannar voru
Þuríður Sigurðardóttir og Ein-
ar Högnason frá Bæ í Lóni.
Börn Eiríks og Sigríðar eru:
Margrét, Svanbjörg, Ásmundur
Guðni, lést tveggja ára og
skírður sonur er lést dagsgam-
all. Þá áttu þau einnig Þórð
Flosason sem fósturson.
Eiríkur starfaði lengst af ævi
sinnar sem sjómaður.
Útför Eiríks verður gerð frá
Norðfjarðarkirkju mánudaginn
27. október og hefst athöfnin
klukkan 14.
Elsku afi. Langri og farsælli ævi
þinni er lokið. Á kveðjustund
streyma ljúfar minningar frá
æskuárum okkar fram í hugann,
en þá áttum við því láni að fagna
að kynnast þér. Litla húsið ykkar
ömmu hét því fallega nafni Fram-
tíð. í barnsaugum okkar var það
undur stórt, ef til vill var ástæðan
sú, að þar bjuggu hjón með stórt
hjarta. Garðurinn við húsið ykkar
ömmu var sannkölluð blómapara-
dís. Þar áttuð þið mörg handtök og
voruð snillingar í því að fegra og
prýða þennan íjölskrúðuga heimilis-
reit, en hann var stolt ykkar beggja.
Á veturna, þegar fannbreiðan huldi
fræið í moldum, var blómagarðinum
við húsið ykkar breytt í veisluborð
fyrir litla svanga fugla, sem hvergi
fundu lífsbjörg né skjól í hretviðrum
daganna. Hjá ykkur var nóg handa
þeim öllum, er þangað rötuðu. Þessi
litli dráttur í lífsmynd ykkar segir
stóra sögu.
Við minnumst þess, afi minn,
hve þú hafðir gaman af að hlýða
á tónlist, einkum er leikið var á
harmonikku. Þú varst traustur og
blíður maður og hjá þér var gott
að dvelja. Þér fannst það notalegt
er við rökuðum skegg þitt og
greiddum á þér hárið og við nutum
þess að mega gera þetta. Við minn-
umst líka sendiferðanna í Kaupfé-
lagið, að kaupa mjólk á brúsa, eins
og gert var í þá daga. Já, það var
vissulega gaman að vera hjá ykkur
ömmu, þið voruð yndisleg hjón.
Að leiðarlokum, elsku afi minn,
þökkum við allar góðu samveru-
stundirnar okkar. Minning þín mun
ávallt lifa í hjörtum okkar, dýrmæt
og björt.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lifsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér.
(Ingibjörg Sig.)
Þín_
Ása Sigríður, Pétur Friðrik
og Linda Ósk.
+
Ástkær eiginmaður minn,
PÁLL FR. EYJÓLFSSON,
Skeggjagötu 21,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Þjóðkirkjunni í Hafnar-
firði mánudaginn 27. október kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðbjörg Jósefsdóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
JÓNA SIGRÍÐUR PÁLSDÓTTIR
frá íbishóli,
til heimilis í Skólagerði 55,
Kópavogi,
verður jarðsungin frá Kópavogskirkju á morg-
un, mánudaginn 27. október, kl. 13.30.
Jarðsett verður í Gufuneskirkjugarði.
Benedikt Valberg, Lilja Sigurðardóttir,
Guðmann Valberg, Herborg Stefánsdóttir,
Jóhanna Valberg, Jón Gestsson
og fjölskyidur.
+
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
AXELS EYJÓLFSSONAR
frá Seyðisfirði,
Sólvallagötu 3,
Reykjavfk.
Jóna Jensen,
Sigriður Jensen Axelsdóttir, Ingvar Hauksson,
Níls Jens Axelsson, Hólmfriður Sigurjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.