Skírnir - 01.01.1841, Qupperneq 29

31
liatast [>ví landsmenn við hann, sem von er á, 03
rmindn skjótt reka hann af hönclum sjer, ef Bret-
ar hefði ekkji liðsmagn í lanilinu. Drepa þeir
sislumenn koniíngs, hvar sem þeír ná þeím firir
Bretum. Dost Mohamed, sem áður var þar kon-
língur, reisti á ni mikjinn flokk i landinu, og átti
hann nokkrar orrustur við Breta. Beið hann loks
fullan ósigur firir þeim i haust, og varð að flía;
enn kom nokkru siðar eínn sins liðs, og gjekk á
vaid erindreka Breta í Afghanistan. I Belnd-
schistan unnu Bretar í firra höfuðborgjiua Kehlat,
og fjell þar Mihrab konúngur landsins, enn Bret-
ar Ijetu setuliðið í borgjina. Sonur Mihrabs kon-
úngs, Nussir að nafni, vann aptur borgjina í
sumar ið var. Auk þess biðu Bretar þar annaii
ósigur. Enn síðan sendu þeír þángað lið frá Góðeí
(Bornbay) austau af Indlandi, og seígja so seínustu
frjettir, að þeír hafi unnið aptur Kehlats-borg, og
feíngjið þar á ofau mikjinn sigur ifir Nussir, og
lagt landið undir Sudscha konúng. Mun þess nú
ekkji lángt að biða, að fjelög koinist á, til að halda
uppi hjólskjipaferðiim á Svartá (lndá). — [>au eínu
ríkjin sem ekkji eru enn háð Bretum , ailt í frá
Ganges að austan, og vestur að þeím lilota, sem
eptir er af Persaríkji, enn norður til meiginfjalla,
eru Herat vestra, enn Lahore og Nepal að norð-
an, og mun ekkji mjöglángt að bíða, áður þau fari
sama veg og hin önuur. Eru þó bæði Nepals-
raenn og "Sjeíkar” (þannig er þjóð sú köliuð,
sera biggjir Lahore) hraustar þjóðir. Stendur
þeím stuggur af veldi Breta, sem von er, og liafa
þeír fjandskapast við þá; enn vera má, að Bretar