Skírnir - 01.01.1841, Qupperneq 67

69
til a& horfa á dírÖina. Enn þafe, sem einna merkj-
iiegast gjörftist við kríningu þessa, voru heíllaóska
skrár þaer, er konúngji voru sendar frá Kaup-
raannahöfn. þær voru tvær og báðar liks inni-
halds, og þó cSlíkt orSaðar. Yoru undir aðra rituð
nöfn 1143 manna, og birjar hún á heiilaóskum til
konúngsins, enn síðan er með óljósum orðum beiðst
stjórnarbótar, og þó allt falið forsjá konúngsins
á hendur. Enn það var eitt eínkjenni þessarrar
skrár, að hún kvartaði ifír, að prentfrelsið hefði
verið vanbrúkað, enn beiddi þó að því væri ekkji
fleíri skorður settar. Konúngur svaraði skrá þess-
arri mjög mildiliga, og komst so að orði um
stjórnarbót: „Enn hvaÖ viðvíkur”, seígir hann,
„breítíngum á stjórnarlögun þeírri, er biggð er á
undirstöðulögum ríkjisins, væri þær að minni sann-
færíngu ótímabærar, og ætti því eínkum og sjer
í lagi að reina til að hagnita hana þjóðinni til
heilla”. IIiu skráin var frá fulltrúum bæarbúend-
anna i Kaupmannahöfn. j’eír eru 36 að tölu, og
kjósa búendur þá, eptir hinum niu bæarlögum,
til að ihuga málefni bæarins. j)egar er þeír höfðu
flutt konúngji heillaóskjir sínar firir hönd bæar-
manna, sögðu þeír honum með berum orðum, að
brín nauðsin væri á stjórnarbót, enn eínginn kon-
úngur væri betur fær um að koma henni á enn
Kristján konúngur, sakjir frjálslindis hans og spekji.
Konúngur þakkaði þeím heíllaóskjir sinar, enn
sagðist lialda þeir mundi hafa sagt meir enn
kjósendur þeírra, bæarbúendurnir í Kaupmanna-
höfn, hefði til ætlast, þar sem þeír beíddist breít-
íngar á stjórnarlögunum. Skrár þcssar voru leíngi