Skírnir - 01.01.1841, Síða 76

I
— 78 —
f
allir á uppástúnguna. — A Holsctulandi var haldið
J)íng um sama leiti og í Ilrúarskjeldu, enu í Sles-
vík (suðurhluta Jótlands) um sama leíti og í Ve-
björgum. Skal lijer að eíns þess gjetið af því,
sem fram fór á [n'ngum þessum, að í Slesvík varð
ekkji framgjeíngt uppástúngu þeírri, er gjörð var
um stjórnarbót, enu þó var ekkji utan tveggja at-
kvæba munur. A Ilolsetulandi mæla menn á þjóð-
verska túngu, sem kunnngt er, enn í suðurhluta
Jótiands raæia sumir á danska túngu, enn suinir
á þjóðverska. Ilolsetumenn og flestir þeírra, er
á þjóðversku mæia i suðurhiuta Jótlands, róa að
því öilum árum, að bæði þau hjeröð verði sam-
eínuð og gjörð að ríkji sjer, og reína því til að
eiða með öllum hætti danskri túngu í Slesvik.
Mundi það og hafa tekjist með timanum, þar sem
allar málasóknir hafa þar auk annars farið fram
á þjóðverska túngu um lángan aldur, ef glögg-
skigni konúngs vors hefði ekkji sett því skorður.
Jiegar menn fóru þar að sjá hvilikan fjársjób þeír
eíga í túngu þeírri er þeír tala, risu margjir upp
af þeím er á danska túngu mæla, og kvörtuðu
ifir halla þeím, er hún irfci firir. I firra vor birti
konúngur nímæli það er baufc, að hvar sem kjennt
væri og prjedikað á danska túngu, þar skjildi og
hina sömu túngu við hafa á öllum málasóknum
og atgjörðum embætlismanna. Enn'með því að
flestir þeírra er þar tala dönsku eru bændur, og
þeír áttu sjer ekkji marga fulltrúa á þingjinu í
Slesvik, varð þeírri uppástúngu þar framgjeíngt,
að biðja konúng að taka aptur lagaboð þetta. —
Eptir niarið birtist rcikniugur ifir tckjur rikjisins