Dagblaðið Vísir - DV - 15.02.1984, Blaðsíða 15

,.fu5S«SíS
iE>ffiS5SSi

% ptóulw* EIS^
~-#KjS?3g§ sS%3es*'
f^Stn ~'fSS « 2KS. "!rrJí» “r*v »a"£°“”'' .....,

.nns-sonl
nc(n<ia-l

ban“-n«leiWar
fjárhagsskilyröum 2ja starfshópa.
Annar hópurinn, sá fámennari,
veður í f jármunum og veit vart hvað
skortur er. Hinn hópurinn sem ber
hita og þunga erfiðis síns er langtum
fjölmennari enda skipaður þorra
þjóðarinnar, íslenskri alþýðustétt.
Otalmargir í þeim hópi eru nær því
að vera á vergangi en teljast sæmi-
lega bjargálna því afrakstur erfiðis-
ins hrekkur vart nema fyrir allra
brýnustu nauðsynjum og tæplega
það. Erfitt er t.d. að greiða fjár-
magnskostnað viö öflun húsnæðis
þegar lunginn af launum þessa fólks
fer í húsaleigu og matarkaup, hvort
tveggja dýrum dómum keypt. A
þessum hörmungartímum hafa
sjaldan verið haldnar dýrðlegri
veislur og utanfarir islenskra höfð-
ingja hafa sjaldan veriö tíðari en
undanfarin misseri.
I skýrslum OECD er Islands getið
með þeim löndum heims sem lang-
hæstu þjóðartekjur hafa á hvert
mannsbarn. Hins vegar er láglauna-
stefnan á Isiandi framkvæmd á þann
veg að leita verður til landa austan
járntjalds eða jafnvel suður fyrir
Miðjarðarhaf svo að bera megi
saman lífsafkomu þorra þjóðar-
innar. Spurning er hvort stéttaskipt-
ing fer vaxandi meðal islensku
þjóðarinnar. Eg vænti þess að yfir-
lýsing kunnrar persónu úr íslenskum
bókmenntum þurfi ekki að verða að
áhrínsorðum íslenskrar alþýðu:
„Vont er þeirra ranglæti, verra
þeirra réttlæti.” (JónHreggviðsson)
Baráttan gegn dýrtíöinni hefir að
langmestu leyti verið kostuð af nær
galtómum buddum láglaunamanna
undanfarna mánuði. Neyðaróp lág-
launamanna kalla á tafarlausar
ákvarðanir stjómvalda að rétta hlut
þeirra sem eru að sligast undan
byrðunum. Það yrði virðingarvert ef
þeir sem skarað hafa eld að sinni
köku, m.a. á Alþingi Islendinga,
tækju meiri þátt í að axla einhverjar
byrðar sem full þörf er einmitt nú á.
Þeir myndu eflast að trausti og vel-
vilja og njóta ríkulega ávaxtanna af
þeirri glímu sem nú er háð gegn
dýrtíðinni. Alþingi Islendinga á ekki
að vera gróðrarstía fjármálasukks
og spillingar heldur vettvangur
skynsamlegra skoðanaskipta
verðugra fulltrúa þjóðarinnar.
• „Þingmaðurmn hefur því rúmlega 20%
hærri þóknun fyrir sínar tvær nefndir en
bréfberinn hefir í kaup allt árið tveim árum
cíftor
trúanlegt? Það gera a.m.k. ekki þeir
sem gleggst þekkja til undirróðurs-
eða njósnastarfsemi af því tagi sem
hér um ræðir.
Og þá er komið að hans nánasta
samstarfsmanni og yfirmanni, Even-
sen kallinum, ráðherra með meiru, og
sem er Islendingum kunnastur af
myndum þar sem hann heldur á
kampavínsglasi í hendi eða er að
undirrita einhver „gögn” og Treholt
hinn trausti stendur honum við hlið eða
aðbaki.
Náinn vinskapur, samvinna, hægri
hönd, — allt að því „feðgasamband”.
Ekkert af þessu megnar að opna augu
yfirmannsins, föðurins, fyrir því að
skjólstæðingurinn sé að bralla eitthvað
annað en það sem samrýmst gæti
áframhaldandi framgangi hins norska
velferðarþjóðfélags!
Og það eina sem þessi fyrrverandi
ráöherra, Evensen, yfirmaður Ame
Treholts, hefur enn látið hafa eftir sér
opinberlega er þetta: „Eg hef samúð
meö þessu spillta háttalagi Treholts”,
hvemig svo sem menn vilja túlka
þessasetningu.
Umkomu- og getuleysi Jens Evensen
er svo algjört gagnvart hinum nánasta
undirmanni sínum að líta verður svo á,
meðan annað kemur ekki fram, að
ráðherrann fyrrverandi hafi verið
ekkert annað en þægur þjónn undir-
manns síns. — Og ef svo er þá er Arne
Treholt ekki lengur einn, honum hefur
bæst liðsauki.
Nema málið sé andstætt?
Það hlýtur að vera „fjarlægur óska-
draumur” hvers stjómmálamanns að
komast í svipaða aðstöðu og Evensen,
fy rrverandi ráðherra með meiru.
Af fréttum aö dæma virðist aöstaða
ráðherrans hvað ömurlegust þegar
hann er skilinn eftir í Moskvu, að
skipan Treholts, meöan hinn síðar-
nefndi segist ætla að skreppa til Osló
og fá undirskrift ráðherranna norsku
aö samningsdrögunum um „gráu
svæðin” títtnefndu.
örlögin höguöu því þó þannig að
Ame Treholt kom ekki til baka í það
skiptið og Evensen var skipað að snúa
heim. Þetta er fáheyrt dæmi og líkist
mest skrýtlu. En niðurlægingin leynist
ekki.
Það er nánast svo niðurlægjandi
fyrir þennan fyrrverandi ráðherra
norska Verkamannaflokksins að það
hvarflar að manni hvort þetta mál allt
væri honum ekki hagstæðara ef hann
væri aðalpersónan og Ame Treholt léki
aukahlutverkið!
Þaö vill nefnilega oft verða þannig í
máli sem þessu aö höfuðpaurinn,
njósnarinn, er sá sem er upphafinn —
ranglega aö sjálfsögðu — talinn slung-
inn, greindur, hljóti að hafa „stáltaug-
ar” eins og einhver íslenskur stjórn-
málamaður komst að orði fyrir
skömmu.
Þaö eru eflaust einhverjir þeirrar
skoðunar hér á landi að aðalleikari í
undirróðurs- og njósnamáli gegn þjóð
sinni sé greindur, — kannski hygginn
líka.
I njósnamálinu norska kemur fram,
eins og oft áður, að handbendið, skó-
sveinninn hefur aðeins eitt „aðals-
merki”, heimsku. Starf hans grund-
vallast einmitt á henni.
Hins vegar má deila um hæfileika
þess sem í spottana kippir. Og enn
hefur ekki veriö upplýst nvor „síams-
tvíburanna”, Treholt eða Evensen,
það var sem um spottana hélt.
Það hefur lítið verið um það f jallað í
fjölmiðlum hér hver staða Evensen,
fyrrv. ráðherra, er nú í augnablikinu
eða hvort hann er enn til yfirheyrslu
hjá norsku öryggislögreglunni. Hann
mun að sjálfsögðu verða eitt helsta
vitnið við rannsókn Treholt-málsins.
Arið 1984, Orwell-ár, eða Treholt-ár?
Það ræðst á árinu, ekki nema tæpir
ellefu mánuðir eftir. — Það sem skiptir
máli fyrir okkur Islendinga er að upp-
færsla Fitz Gibbon í Það gerist aldrei
hér? sé ekki þegar komin á svið.
Um leikara í slíkri uppfærslu myndu
fáir vita nú en þeir koma fram í lokin
eins og venjulega.
Samvinnubankinn á Selfossi
mun frá og meö fimmtudeginum 16. febrúar nk.
auka við þjónustusvið sitt og sjá um kaup og sölu
á ferða- og námsmannagjaldeyri.
Þar verður einnig hægt að stofna innlenda
gjaldeyrisreikninga auk þess sem útibúið veitir
alla þjónustu varðandi VISA-greiðslukort.
ERLEND
ié'1
i

fWWmm 1 11
Jf Ijfj M
\ **?