Dagblaðið Vísir - DV - 10.12.1988, Blaðsíða 17

LAUGARDAGUR 10. DESEMBER 1988.
17
sleikti laust blað á honum og lét
Bernharð halda áfram að tala.
Þér hlýtur að finnast frænka sem af
himnum send, hélt hann áfram og
var hugsi að sjá. Arfur gerir þér
kleift að fara aö nota peninga á ný,
löglega.
Nú var vindillinn hættur að leka
lofti. Ég reykti í ákafa og leyfði hon-
um að halda áfram.
Deyi Natalía frænka, en það gerir
hún auðvitað einn daginn, fáum við
tveir, einkaerfingjarnir, auðvitað
mikið af peningum. En þú þarft ekki
á þeim að halda því þú átt svo mikið
fyrir en ég er aftur á móti með við-
skiptareikninga sem hafa ekki alveg
eins mikið fé að geyma og á þeim
ætti að vera.
Og hvað áttu við með þvi? spurði ég.
Þú getur ekki byrjað að nota þessar
tólf milljónir, sem þú fékkst „lánað-
4r“ í Jafnaðarbankanum, fyrr en það
er komið á almannavitorð að þér
hafi tæmst arfur. Annars get ég sagt
þér, svona alveg okkar á milli, að ég
held ekki að hún eigi krónu. Þess
vegna verðum við að lagfæra erfða-
skrána dálítið.
Þar eð ég þagði enn fór hann nú að
ræða einstök atriði. Upphæðin á
erfðaskránni átti að vera tólf milljón-
ir, fyrir utan það sem væri á banda-
ríska bankareikningnum hennar.
Það gæti að vísu komið til nokkurra
vandræða við skattayfirvöldin en
hann væri lögfræðingur og kynni ráð
við þvi. En hvað sem því liði yrði ég
að sætta mig við þetta fyrirkomulag.
Hvaða kost annan ætti fátækur
bankaræningi?
Þá um kvöldið, en þetta var
Þorláksmessa, kallaði Natal-
ía frænka okkur inn í setu-
stofuna til sín en þá logaði glatt í
kolaofninum. Hún leit vel út og virt-
ist hafa hvílst vel enda hafði hún
sofið lengi síödegis.
Mínir kæru frændur ... og kæra
Jytte, sagði hún á sinni ágætu
dönsku. Það verða engin jól hjá okk-
ur fyrr en ég er búin aö ganga frá
erfðaskránni minni. Reynum þvi að
koma því frá. Við Bemharður muldr-
uöum nokkur mótmælaorð en þau
urðu bara til þess að hún varð enn
ákveðnari.
Áður en ég fór að heiman seldi ég
jörðina sem ég átti á Florida og sömu-
leiðis hlutabréfin mín. Andvirðið
lagði ég inn á bankabók og peningana
má taka út af henni hvenær sem er.
Bernharður kinkaði ánægjulega
kolli.
Vandinn er bandarísku skattaregl-
umar. Hún dæsti. Það em svo marg-
ir sem hafa það eitt í huga aö reyna
að hafa af mér fé.
Við kinkuðum kolli til merkis um að
við skildum vanda hennar. Það kom
heldur ekki til greina að aðrir færu
að hafa fé af frænku okkar!
Það fyrsta sem ég sá, þegar ég kom
hingað á þennan fallega bæ, voru
tveir kettir, sagði hún. Þeir eiga
heimili. Fallegt heimih. En ég er búin
að sjá marga heimilislausa ketti á
minni ævi.
Bernharður gaut homauga til min
en ég verð að segja mér það til hróss
að ég lét vera að gjóta homauga til
hans.
Minn ágæti frændi, hann Bemharð-
ur, tók eyðublöðin með sér svo það
er best að fylla þau út. Ég er búin
að ákveða að láta hvorn ykkar fá
fimmtíu þúsund krónur. Það sem
eftir er rennur til heimilislausra
katta.
Afallið var svo mikið að það
var næstum óbærilegt.
Heimilislausra katta! Ef
hún hefði nú verið að tala um svarta
sauðinn í fjölskyldunni ...
Næstu tvo tímana hjálpáði Bem-
harður frænku okkar að fylla út
eyðublöð. Það fylgdu því auðvitað
nokkur vandamál að færa arf frá
Bandaríkjunum til Danmerkur.
Ljóst var að setja varð á stofn sjóð
en þrátt fyrir mikla umhugsun gat
Bernharð ekki komið neinn til hugar
sem verið gæti formaöur sjóðsstjóm-
arinnar nema hann sjálfur.
Og hvað um milljónimar mínar tólf
sem lágu í ferðatösku djúpt í jörðu í
Vestrekirkjugarði sem var nú
skreyttur með grenigreinum? Áttu
þær líka að renna í sjóðinn?
Ég reyndi án árangurs að fá að tala
við Bernharð undir fjögur augu. Það
var auövitað ágætt að fá fimmtiu
þúsund krónur og ég hef aldrei haft
neitt á móti heimilislausum köttum.
En að það skyldi eiga að ala þá á
mat sem keyptur yrði fyrir mína
peninga náði engri átt!
Jytte var að þvo upp frammi í eld-
húsi. Ég læddist upp í herbergið mitt
og barði gömlu dýnuna í von um að
geta náð úr henni mestu ójöfnunum
en þegar það mistókst settist ég í
hægindastólinn og reyndi að hugsa.
Ég hlýt að hafa dottað þvi ég hrökk
við þegar bankað var á hurðina. Það
var Jytte. Nefið á henni var náhvítt
og í stað ilmsins af rósavatninu sem
umlék hana venjulega fann ég þefmn
af jólaglöggi.
Edgar, sagði hún með þunga. Er þessi
bandaríska frænka ykkar þarna
niðri með bleika hárið og skásettu
gleraugun ekki búin að lifa nógu
lengi?
Ég verð að viðurkenna að ég hafði
spurt sjálfan mig sömu spurningar
en mér var ljóst aö andlát hennar
myndi í raun aðeins koma nokkur
þúsund köttum að gagni. Jytte leit
þó ekki þannig á.
Hlustaðu á mig! sagði hún. Bem-
harður er búinn að ganga þannig frá
erfðaskránni að það er hægt að bæta
við nöfnum hér og þar. Þínu og hans.
Hún er búin að skrifa undir og það
eina sem við þurfum að gera er að
koma í veg fyrir að hún sjái þau.
Það verður Bemharður að sjá um,
sagði ég dapurlega. Ég kann ekkert
í lögfræði.
En ég slapp ekki svo auðveldlega.
Við erum öll á sama báti, Edgar! Og
við höfum öll jólin til að eyða sönn-
unargögnunum ef við látum til skar-
ar skríða núna!
Hún benti á glasið með jólaglögginni
sem hún hafði lagt á náttborðið.
Bernharður er búinn að setja eitt-
hvað í það sem finnst ekki eftir á.
Hún dettur dauð niður um leið og
hún drekkur það. Þú þarft bara að
koma niður og skála með okkur ...
Það þarf mikið til aö gera mig reiöan
en þetta var of langt gengið. Þetta
var morð! Maður myrðir ekki
frænku sína sem komin er til að til-
kynna manni um arf, að minnsta
kosti ekki til þess að bæta hag heimil-
islausra katta.
Jytte vildi greinilega ekki hlusta á
nein andmæh frá mér. Hún er í besta
skapi og vill endilega syngja gömul
dönsk jólalög. Og hún hlýtur hvort
sem er að deyja fyrr eða síðar, Edg-
ar. Leyfum henni að deyja ánægö!
En mér fannst ég ekki geta gert þaö.
Ég ýtti Jytte til hhðar, stökk fram á
stigapalhnn og hljóp niður í eldhúsið.
Það var aht í lagi að fremja dálítið
bankarán og að laga svohtið til erfða-
skrá. En morð að yfirlögðu ráði kom
ekki til greina. Aldrei!
Potturinn með glögginni stóð
á eldavélinni og það kraum-
aði í honum. Ég hehti úr hon-
um í vaskinn og fór að svipast um
eftir öðru grunsamlegu. Það var ein-
kennheg lykt af eplaskífunum. Voru
þær líka eitraðar? Út með þær! Og
hvað var þetta í ísskápnum? Jógúrt-
dós með undarlegu innihaldi. Burt
með hana! Mér gekk það öðru fremur
th að halda lífinu í Natalíu frænku.
Og hvers vegna átti Bernharður að
stjóma sjóðnum? Mátti ekki koma
honum á fót í Monte Cario og gera
mig að formanni sjóðsstjórnar? Ég
gæti setið þar í sóhnni og séð um
heimilislausa ketti og um leið gæfist
mér tækifæri th að gefa þá skýringu
á velgengni minni og fjárráðum að
ég hetði haft heppnina með mér í
sjpilavítinu.
Eg kannaði allar dósir í eldhúsinu,
tók einkennhegar krukkur úr hihun-
um og grandskoðaði innihald skáp-
anna. Allt í einu heyrðist hátt óp inn-
an úr stofu og um leið risu hárin á
höfði mér.
Það var Jytte sem æpti. Bernharður
lá endhangur á gólfinu. Andhtið á
houm var afskræmt, augun sokkin í
tóftimar og andhtið folt og lífvana.
Áreynslan vegna erfðaskrárinnar
hafði orðið honum um megn. Lög-
fræðingar geta dáið af hjartaslagi
eins og annað fólk.
Nataha frænka virti hann skelfd fyr-
ir sér. Við verðum að hringja í
sjúkrabh, Edgar, sagði hún en bætti
síðan við, rétt eins og hún væri bara
að tala við sjálfa sig: Og ég sem var
búin að hiakka svo mikið th að
syngja jólalögin!
c_..L
i p Bemharð. En því miöur kom
lögreglan líka eins og ahtaf
þegar um skyndheg dauðsföh er að
ræða. Maður með slétt, grátt gár,
stórt nef og líth, hvikul augu stýrði
hði sínu af hemaðarlegri nákvæmni.
Þeir stráðu gráu duffi um aht, tóku
myndir, mældu og vom með nefið
niðri í öhu.
Þeir fóru líka fram í eldhús þar sem
þeir tóku sýni úr eldhúsvaskinum
og ruslafótunni en síðan fóm þeir
upp í herbergið mitt og tóku þar glas-
ið með glögginni sem Jytte hafði skh-
ið eftir á náttborðinu mínu.
Síðan lásu þeir erfðaskrá Natahu
frænku af mikihi nákvæmni og
fannst einkennilegt að maður, sem
fengið hafði dóm fyrir bankarán,
skyldi vera aðalerfingi með þeim
látna, einkum og sér í lagi þegar
Nataha frænka hélt því fram að um
einhvem misskhning hlyti að vera
að ræða.
Við syngjum aftur í ár. Bæði gömlu,
fahegu sálmana og „Hátt úr grænum
greinum" og „Nú em jólin komin
aftur“.
Fangelsisprestvuinn hristir höfuðið
htihega þegar hann horfir á gömlu,
gráhærðu konuna með bleika hárið
og skásettu gleraugun sem hefur
fengjð leyfi th þess að sitja við hhðina
á frænda sínum þótt það sé gegn regl-
unum. En hún er heldur ekki ein af
þeim sem sitja inni.
Fyrir utan snjóar. Út um gluggann
sé ég Vestrekirkjugarð þar sem
snjóflygsumar svifa niður á gröfina
sem tólf mihjónimar mínar hggja í.
ÞÝÐ: ASG.
HAPPDRÆTTI
Dregið hefur verið í merkjasöluhappdrætti Blindra-
vinafélags íslands sem var 15. og 16. október sl.
Vinningsnúmer eru þessi:
16991, 3855, 19770, 23325,
19970, 13183, 5121, 2823.
Vinninga má vitja á skrifstoíu félagsins, Ingólfsstræti
16, Reykjavík.
Blindravinafélag íslands
Við minnum á okkar vinsælu brúðukörfur svo og á
ýmsar aðrar körfur sem eru góð jólagjöf.
CASIO.-KUDOS -KUKZWEIL-AKAI- CASIO.-KUDOS - KDRZWEIL - AK AI - KURZWEIL
HLJOÐFÆRAKYNNING
verður haldín laugardagínn
10. desember 1988
frá kl. 10-18
i
►
►
M
O
Q
O
5)
<
u
AKAI
fjrofessioml
- KUD0S - KUFZWEIL
Hinir þekktu hljóðfæraleikarar
Kristinn Svavarsson, Bjami Sveinbjömsson, Pétur Grétarsson, Vilhjálmur Guðjónsson og Ástvaldur Traustason
spila léttan djass frá kl. 16
<
^ könnunni -búðin, Síðumúla 20, sími 31412
CASIO - AKAI- CASIO.-KUD0S -KUFZWEIL-AKAI
8
(0