Dagblaðið Vísir - DV - 10.12.1988, Blaðsíða 24

24
LAUGARDAGUR 10. DESEMBER 1988.
Popp
Pælingar:
Það besta frá fe*
útlöndum
Nú þegar aöeins lifa þrjár vikur af
árinu 1988 og obbi þeirra platna sem
út koma á árinu er lýðum ljós er
rétt að staldra við og bregða mæli-
stiku á árangurinn.
Tilefni þessara vangaveltna er að á
næstu dögum birta ensk tónlistar-
blöð dóma sína um bestu plötur árs-
ins. nokkuð sem tónlistaráhuga-
menn víða um Evrópu bíða spenntir
eftir. Þessir Salomonsdómar breska
poppskríbenta eru svolítið fyndið
fyrirbæri. Hnausþvkk spámanns-
gleraugu eru sett upp. fálmað eftir
frumlegum nýliðum eða furðufugl-
um og þeim síðan hampað af
fmnanda og hans miðli. Smartast er
auðvitað að hafa erindi sem erfiði og
er það upphefð hverjum skríbent að
ýta i sviðsljósið tilvonandi stjörnum.
Gott dæmi um slíkt ferli eru Sykur-
molarnir og Melody Maker í fyrra.
Hér er ekki verið að gera lítið úr
starfi breskra poppskríbenta, síður
en svo, markmið þeirra er háleitt og
það ber að virða. Þeir veita nýju blóði
inn í tónlistarheiminn sem örlitlu
mótvægi viö vinsældalistaprumpið.
Hugmyndaauðgi og andleg frjó-
semi einskorðast þó ekki við nýliö-
ana eingöngu. Hér á eftir er ætlunin
að velta vöngum yfir hvernig tilvon-
andi dómar Tjallana komi til með að
verða. Það er kannski óðs manns æði
og merki um mikilmennsku að ætla
að voga sér dómsvald yfir þeim þús-
undum erlendra plötutitla sem út
hafa komið á árinu. Hér verður samt
reynt.
House of Love
Nýliðasveit frá London undir for-
ystu Guy Chadwick gat af sér frum-
burð sem verður aö telja til há-
punkta tónlistarársins. Plötuna ein-
kennir rífandi kraftur og sköpunar-
gleði er leiftrar milli tveggja póla sem
kenna má við bjartsýni og böl. Frum-
leiki tónlistarinnar minnir á vissan
hátt á Velvet Underground enda Lou
Reed í hávegum hjá lagasmiðnum
Chadwick, á meðan hljómfallið er
eins og ómur mitt á milli Smiths og
Jesus and Mary Chain.
Hljómsveitin House of Love hefur
hannað í andans arkitektúr heil-
steypt verk, ástarhreiður.
Þessi plata verður á einhverjum
lista, einhvers staðar.
Nick Cave
Árið 1988 hefur opinberað Nick
Cave sem annað og meira en tónlist-
armann.
í apríl sendi hann frá sér bókina
„King Ink“ (heiti eins af betri lögum
Birthday Party) sem inniheldur ljóð,
smásögur og teikningar Cave frá síð-
ustu 6-7 árum og í sumar bætti hann
um betur þegar út kom skáldsagan
„And the ass saw the angel" sem
hann var rúm tvö ár að vinna. Ofan
á þetta lék Nick Cave í sinni fyrstu
kvikmynd á árinu og í janúar vann
hann að plötuupptöku ásamt hljóm-
sveit sinni The Bad Seeds.
Á meðan á upptökum plötunnar
stóð, sagði Nick Cave í viðtali við
enskan blaðamann að lagasmíðar og
plötugerð væru honum frygðar fálm
sem erfitt væri að hætta. Cave sagði
einnig að með tímanum yrði það örð-
ugra hveijum tónlistarmanni að
bæta sig og þegar sá dagur kæmi að
hann hefði ekkert nýtt og ferskt fram
að færa þá færi gítarinn í tunnuna.
Öskukarlar í Berlín, þar sem Cave
hefur búið undanfarin þrjú ár, geta
þó ekki átt von á að sjá hljóðfæri
kappans í tunnunni á næstunni. Það
staöfestir nýja platan Tender Prey.
Platan sannar Cave sem frábæran
lagasmið og í textunum, sem standa
fyrir sínu eins og ávallt þegar Cave
á í hlut, er fantaserað með djöfla, ást
og rafmagnsstóla svo eitthvað sé
nefnt.
Þessi plata verður á einhverjum
lista, einhvers staðar.
Go Betweens
Eins og Nick Cave er hljómsveitin
Go Betweens áströlsk. Illu heilli hafa
íslendigar að mestu farið á mis viö
þann geðþekka popp-kvintett sem
annars flytur melódiskt gáfumanna-
popp af mikilli mýkt og fimi.
Go Betweens hefur starfað í tæpan
áratug og á þeim tíma sent frá sér
hverja gæðaplötuna á eftir annarri,
16 Lovers Lane er líklega 7. plata
hljómsveitarinnar og sem fyrr eru
Robert Forster og Grant McLennan
í aðalhlutverkum. Yrkisefnið er í
flestum tilfellum ástin og poppið er
ferskt. Hljómsveitin er laus við allan
rembing (kannski búin að gefa upp
alla von um að slá almennilega í
gegn), virðist samkvæm sjálfri sér
og árangurinn er heiðarlegt verk.
Þessi plata verður á einhverjum
lista, einhvers staðar.
Waterboys
The Go-betweens.
Skoska hljómsveitin Waterboys
bærði á sér eftir rúmlega þriggja ára
þymirósarsvefn í september sl. Þessi
langi svefn var þó í raun aðeins sú
hlið er sneri að almenningi því inn-
viöir sveitarinnar höfðu ýmislegt að
starfa á þessu tímabili. Eftir útkomu
This is the Sea 1985 og hljómleika-
ferðarinnar er fylgdi í kjölfarið, virt-
ist sveitin stefna í andlega blindgötu.
Mannabreytingar voru tíðar og
ágreiningur innan sveitarinnar var
slíkur að Waterboys líktist mest
stjórnlausu rekaldi á miðju ballar-
hafi. Mike Scott lýsti á þessum tíma
yfir áhuga sínum á að flytjast til NY
í þeim tilgangi að ná áttum og fá frið
til að semja. Og vist hélt Scott í vest-
urátt en þó ekki lengra en til Galway
héraðs á vesturhluta írlands.
Þar tók hann að sér þróunaraðstoð
til handa Waterboys. Hann drakk í
sig írska sögu og tónlist, samdi af
krafti og stöku sinnum tróð hljóm-
sveitin upp á litlum sveitakrám í
Galway.
Um áramótin ’86-’87 héldu Wat-
erboys í einkastúdíó U2 í Dublin og
tóku upp það efni sem þá hafði safn-
ast fyrir, Þau lög prýða fyrri hlið
nýju plötunnar, Fishermans Blues.
Seinni hliðin var hins vegar hljóðrit-
uð í byijun þessa árs í Galway. Það
má því ljóst vera að ekki var anaö
að neinu, þó platan sé í raun hrá og
laus við allt nostur. Styrkleiki henn-
ar liggur í lagasmíðunum auk þess
sem um hana leikur ferskur andvari
írskra áhrifa.
Þessi plata verður á einhverjum
lista, einhvers staðar.
REM
Á átta ára ferli hefur REM afrekað
fimm LP-plötur er skapað hafa sveit-
inni viðurnefni eins og besta rokk-
hljómsveit Bandaríkjanna.
Þegar búiö er að hefja hljómsveit í
hæstu hæðir eins og gert hefur verið
með REM getur orðið erfitt að standa
undir þeim kröfum og væntingum
sem gerðar eru.
Sjötta plata REM og sú fyrsta á
merki Warner bræðra kom út í byrj-
un síðasta mánaðar og kallast Green.
Hún er eins og fyrri verk hljómsveit-
arinnar frekar tormelt og allt að því
fráhrindandi viö fyrstu kynni. Það
Nick Cave.
er þvi ekki út í hött að kalla hana
plötu morgundagsins því hlustand-
inn þekkir hana betur í dag en í gær
og á morgun uppgötvar hann enn
eitthvaö nýtt þannig er hægt að vera
langan tíma að kynnast tónlist REM,
alltaf nýir fletir, nýjar víddir.
REM stendur undir nafni sem besta
rokksveit Bandaríkjanna og virðist
treysta stöðu sína enn frekar sem
slík, með útkomu Green.
Þessi plata verður á einhveijum
lista, einhvers staðar.
The Waterboys.
og allt hitt
Þær fimm plötur er hér hafa veriö
nefndar litast auðvitað að einhveiju
leyti af smekk þess er þetta ritar. Hér
vantar auðvitað glás af góðum plöt-
um með flytjendum á borð viö U2,
Sonic Youth, 10.000 Maniacs, Tracey
Chapman, Prince, Morrisey, Martin
Stephenson og Sykurmolana.
Plötur meö þessum flytjendum
verða líka á einhverjum listum, ein-
hvers staðar.
The house of love.
Geiri Sæm.
Jólaútgáfa Skífunnar:
Sól og tungl, strax!
Jólaútgáfa Skífunnar samanstendur
að þessu sinni af 8 plötum. Jólaplötu,
barnaplötu, tveimur klassískum
plötum og þremur poppskífum.
Síðan skein sól
hefur starfað í rúmt ár og frum-
burður sveitarinnar er nýlega kom-
inn út. Þar er á ferö rokkplata sem
varkið hefur nokkura athygli og
greinilegt er að liðsmenn kunna vel
til verka enda flestir vel sjóaðir í
bransanum. Lögin eru öll eftir hljóm-
sveitina er Helgi Björnsson söngvari
gerði textana.
Geiri og Tunglið
Allt frá því Geiri Sæm. kyijaði með
Pax Vobis fyrir nokkrum árum hefur
hann þótt í hópi ágætustu söngvara
landsins af yngri kynslóðinni. Geiri
sannaði sig sem sólóista í fyrra með
plötunni Fíllinn og nú er á leiðinni
önnur plata hans og hinnar ágætu
hljómsveitar Hunangstunglsins,
platan Er ást í tunglinu.
Annað
Tvíeykiö Strax sendi frá sér eftir
Pólskiptin fyrir nokkrum vikum og
ástæöulaust er að kynna hana frekar
svo rækilega umfjöllun hefur hún
fengið. Jólaplata með Ellý Vilhjálms
þar sem Magnús Kjartanss. hefur
haft yeg og vanda af upptökum og
útsetningum. Tunglið tunglið taktu
mig kallast barnaplata sem Agnes
Johansen og Stefán S. Stefánss. hafa
unnið.
Á henni eru að finna 12 barnalög
sungin af Agli Ólafssyni og Helgu
Möller, og fimm smásögu upplestra.
Að endingu má til með að geta plötu
Rögnvaldar Siguijónssonar þar sem
hann flytur píanóverk eftir Shubert,
Haydn, Beethoven og Chopin, og
geisladisk með Sinfóníuhljómsveit
Islands sem gefin er út í minningu
Jean Pierre Jacquillar.