Dagur - 29.06.1996, Side 9

i
Laugardagur 29. júní 1996 - DAGUR - 9
Þær eiga margt sameiginlegt. Báðar ólust þær upp án allra tengsla við erlenda feöur sína og án þess aó vita hvar þeir væru
niður komnir. Líf þeirra beggja hefur einnig tekið breytta stefnu undanfarna mánuði þar sem langþráður draumur hefur ræst.
Heiðdís Haraldsdóttir og Aðalheiður Kristín Jurado eiga margt fleira sameiginlegt þrátt fyrir að hafa farið ólíkar leiðir við leit
að feðrum sínum.
„Faðir minn heitir Harold Bateman. Hann er fœddur
og uppalinn í Mississipifylki í Bandaríkjunum en hefur
búið undanfarin 30 ár í Indianapolis í Indianafylki.
Til margra ára var hann framkvœmdastjóri fyrirtœkis
sem framleiðir bragðefni í mat og drykfjarvörur og
þrátt fyrir að vera á eftirlaun, enda 73 ára, þá
starfar hann enn á vegum fyrirtækjsins sem ráðgjafi. “
Alltaf vitað af föður mínutn
„Frá því ég var lítil og fór að
spyrja um föður minn þá var mér
sagt frá honum, allt sem um hann
var vitað, eins og nafn hans og
hvaðan hann var í Bandaríkjunum.
Mér var sagt að hann myndi
sennilega hafa farist í stríðinu því
að herdeildin sem hann var í var
kölluð héðan í Kyrrahafsstríðið og
þar var mikið mannfall. Eftir það
frétti móðir mín ekkert af honum
þannig að ég áleit mín bemskuár
að hann hefði látist. Það var alltaf
talað um hann sem hluta af mér en
ég hafði ekki mikið hugsað til
hans sem bam og unglingur. Ég
naut mikils ástríkis í uppvextinum
og saknaði þess ekki að eiga ekki
föður.“
Tók tæp tvö ár
„Þegar árin líða fer maður ósjálf-
rátt að hugsa meira um uppruna
sinn og langa til þess að vita af
hvaða fólki maður er komin. Síð-
an er það þegar samtök
stríðsbarna eru stofnuð á íslandi
að ég fer markvisst að leita föður
míns. Við í samtökunum vorum
látin skrifa niður allar þær upplýs-
ingar sem við vissum um feður
okkar og þær sendar út til skrif-
stofu sem samtökin voru í tengsl-
um við sem hjálpar til að leita að
týndu fólki. Síðan var beðið. Það
gekk seint að fá einhverjar upplýs-
ingar í gegnum samtökin og ég fór
því aðra leið við að hafa uppi á
föður mínum. Ég sendi þær upp-
lýsingar sem ég hafði til annarrar
skrifstofu í Bandaríkjunum og ég
þurfti ekki að bíða nema í viku
eftir því að fá þaðan bréf í hend-
umar með upplýsingum um að
þeir væru búnir að hafa uppi á
þessum manni sem ég væri að
leita að. Þetta ferli tók allt tæp tvö
ár.“
Langt síðan ég hef heyrt frá
íslandi
„Eftir að ég var komin með nánari
upplýsingar í hendumar um föður
minn var ég voðalega mikið að
velta því fyrir mér hvað ég ætti að
gera. Ég var líka að hugsa um
hvort ég ætti að biðja um meiri
upplýsingar um hann en það varð
úr að ég ákvað að hringja til hans.
Eitt kvöldið þá hringi ég í númer-
ið sem ég hafði fengið upp gefið.
Hann svarar í símann og ég kynni
mig og segi að ég sé frá Islandi.
Og hann segir: „Frá íslandi, langt
síðan ég hef heyrt þaðan.“ Hann
var strax svona hlýr og elskulegur.
Síðan spyr ég hvort hann hafi
þekkt konu á íslandi þegar hann
var þar, og nefni nafn móður
minnar. Hann segist muna vel eft-
ir henni. Þetta kom svolítið á hann
en hann tók öllu alveg sérstaklega
vel. Síðan segi ég honum frá mín-
um högum og að ég haldi að hann
sé faðir minn og hann segir það
ekki ólíklegt. Hann kvaðst fús til
að halda sambandi og ég spurði
hvort ég mætti skrifa honum, sem
ég og gerði, ásamt því að senda
honum myndir af mér. Eftir u.þ.b.
tíu daga þá fæ ég upphringingu frá
honum þar sem hann segir mér að
hann hafi fengið bréfið og hann sé
strax farin að velta því fyrir sér
hvemig hann geti hitt mig. Þá var
hann að ljúka við að senda mér
bréf og myndir í hraðpósti. Hann
er því búinn að vera óskaplega
spenntur yfir þessu öllu saman. í
raun hefur hann tekið fleiri skref í
áttina að áframhaldandi kynnum
okkar en ég.“
Eins og í ævintýrabók
„Við vorum í bréfasambandi
þama á eftir og í bréfunum talar
hann mikið um jrað að hann langi
til að koma til Islands og ætli sér
að gera það. Það var svolítið
skemmtilegt sem hann skrifaði
mér í eitt skiptið í vetur. Þar segir
hann: „Frá því þú hringdir í mig
29. júlí í fyrra þá hefur margt
gerst. Þetta er eins og í ævintýra-
bók, sögur hafa verið skrifaðar um
hluti eins og þessa.“ Því er ég
sammála, því frá þeim degi er ég
fyrst náði sambandi við föður
minn hefur margt athyglisvert
gerst. Eftir þetta sagðist hann ekki
geta beðið eftir því þar til næsta
sumar að hitta mig og sagðist
endilega vilja bjóða mér að koma
út og við gætum hist á einhverjum
hlutlausum stað. Mér leist ágæt-
lega á það og ég ákvað að fara til
NewYork eina helgi, sem ég gerði
síðan í febrúar í vetur. Hins vegar
var ég svolítið hikandi við það að
fara ein og ég var mjög glöð þegar
Gísli sonur minn var fús til að fara
með mér. Faðir minn var mjög
ánægður með það að við kæmum
tvö og sagði að það væri tvöfaldur
bónus fyrir sig að fá að hitta son
minn líka. Þá stakk hann upp á því
að fá eldri son sinn til að koma
með sér og dvelja með okkur
þessa helgi sem hann og gerði.
Það var afskaplega ánægjulegt
að hitta föður minn. Ég hafði
hlakkað mikið til en kveið líka
svolítið fyrir. Ég var í raun og
veru að hitta ókúnnugan mann
sem ég hafði aldrei séð en mér
fannst ég samt þekkja hann svolít-
ið í gegnum bréfin hans. Ég vissi
að hann hlaut að vera opinn og af-
ar hlýr persónuleiki. Ég þekkti
hann strax þegar ég sá hann enda
var hann búinn að senda mér
margar myndir af sér á ýmsum
aldri.“
Áríðandi ferð til íslands
Faðir minn sagði bömunum sínum
strax frá mér, en hann á tvo syni
og eina dóttur með fyrri eiginkonu
sinni sem hann missti fyrir nokkr-
um ámm. Þau virðast hafa sætt sig
við þetta og sérstaklega virtist
yngri sonur hans vera spenntur yf-
ir þessu. Sá eldri sem við hittum í
New York var afar elskulegur og
tók mér mjög vel. í dag skrifumst
við faðir rninn á og áætlað var að
hittast á íslandi í sumar en það
frestast eitthvað vegna þess að
hann þarf að gangast undir aðgerð
á sjúkrahúsi. Hann var mjög leið-
ur yfir því að þurfa að fresta ferð-
inni. Stuttu eftir að ég kom heim
fékk ég langt og skemmtilegt bréf
frá eldri hálfbróður mínum, sem
ég hitti í New York, og konunni
hans. Þar lýsa þau áhuga sínum á
að kynnast nýja frændfólkinu sínu
á íslandi. Við höfum verið í bréfa-
sambandi síðan.“
Vill rækta samband okkar
„Það er dálítið erfítt að segja hvort
samband okkar sé meira feðgina-
samband eða eins og samband
frændsystkina. Mér fínnst eins og
ég þekki hann töluvert mikið. í
bréfunum skrifar hann mjög mikið
um sig og sitt líf, hvað hann er að
gera frá degi til dags og allt sem
hann segir ber þess vott að hann
vill rækta samband okkar. Mér
þykir mjög vænt um það. Það er
góð tilfinnig að hafa loks hitt föð-
ur minn og það veitir mér mikla
lífsfyllingu. Fjölskylda mín tók
þessu öllu mjög vel og bömin mín
voru spennt yfir því að eignast
þama afa. Þau hafa fylgst með
þessari leit af miklum áhuga."
Þið gætuð verið bræður
„Það er gaman að segja frá því að
þegar við sonur minn komum til
New York í febrúar. Þá hafði eldri
hálfbróðir minn aðeins séð mynd
af mér en ekki af syni mínum.
Hálfbróðir minn var kominn á
undan föður mínum á flugvöllinn
þannig að hann tók fyrst á móti
okkur. Þegar við komum þarna
vindur hann sér að okkur, segist
þekkja mig af myndunum, en snýr
sér síðan að Gísla og segir við
hann að hann þekki hann því að
hann sé svo líkur yngri hálfbróður
mínurn. „Þið eruð svo líkir að ef
þið stæðuð saman á götu þá
myndu allir halda að þið væruð
bræður. Þið eruð miklu líkari en
við bræðumir." Þetta var
skemmtilegt því við vorum búin
að spá í þetta heima áður en við
fórum út hvort þetta ga?ti verið.
Það er einnig svipur með mér og
föður mínum.“
Sýnir áhuga sinn á hlýjan og
yndislegan hátt
„Þetta hefur verið mjög ánægjuleg
lífsreynsla og farið fram úr mínum
björtustu vonum. Þegar ég hóf
þessa leit að föður mínum þá
gerði ég mér grein fyrir því að
hans viðbrögð gætu orðið allaveg-
ana. Ég var hins vegar svo heppin
að faðir minn hefur tekið mér sér-
staklega vel frá því að ég fyrst
hafði samband við hann. Hann
hefur sýnt afar mikinn áhuga á því
að kynnast mér og minni fjöl-
skyldu og sýnt þann áhuga sinn í
svo mörgu og á mjög hlýjan og
yndislegan hátt.“
Texti:
Halla Bára
Gestsdóttir
Myndir:
Björn
Gíslason