Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1986, Qupperneq 55

TIL GUÐMUNDAR FINNBOGASONAR
55
fágætt“, segir hann. Guðmundur víkur eftirminnilega að Rögnvaldi í
einum ferðapistla sinna frá Ítalíu, er birtust seinni hluta árs 1908 í
ísafold, en gefnir voru út á þessu ári (1985) að nýju. Þeir félagar,
Guðmundur og Sveinbjörn Sveinbjörnsson kennari í Arósum, eru
komnir til Flórens, þar sem fyrst verður fyrir þeim kirkjan Or’san
Michele frá 1336-1412. „Ekki lætur hún mikið yfir sér,“ segir
Guðmundur, „og reyndar er það kirkja aðeins upp að miðju. Efri
hlutinn er nú hafður til að flytja þar erindi um Dante. En gáum að
veggjunum. Þar eru veggskorir (nicher) allt í kring settar myndastytt-
um. Hverjir skreyttu kirkjuna svo, frá hverjum eru myndirnar?
Gildin í borginni á 15. öld hafa gefið þær. Eina gáfu dómarar og
málaílutningsmenn, aðra stórkaupmenn, þriðju klæðsalar, fjórðu
silkivefarar, fimmtu læknar og lyfsalar, sjöttu skinnarar, sjöundu
trésmiðir, áttundu járningamenn, níundu ullarvefarar, tíundu víxlar-
ar, elleftu vopnasmiðir, tólftu tígulsteinasmiðir, múrarar, timburmenn
og járnsmiðir, þrettándu skósmiðir, fjórtándu slátrarar.
Merkilegt er þetta, hugsum við með sjálfum okkur; en svona verður
bráðum í Reykjavík, þegar farið verður að reisa þar íslenzkan
háskóla. Hver stétt gefur sína myndina til að skreyta hann, og hver
hugsar um það eitt, að sín mynd verði ágætari en allar hinar. Það er
göfug samkeppni. Alþingi liggur ekki heldur á liði sínu. Það hefir þá
fyrir löngu sent Rögnvald suður í lönd til að hressa og næra hugann
við fegurstu fyrirmyndir húsagerðarlistarinnar, áður en hann fer að
gera uppdráttinn að háskólanum, sem auðvitað verður í íslenzkum
stíl. Ég segi íslenzkum stíl; því hver efast um, að torfbæina íslenzku
hafi dreymt undir snjónum stóra drauma um fagrar framtíðarhallir,
þar sem ættarmótið sæist, en fegrað og fullkomnað, eins og æskan á
að sér. Það þarf ekki annað en ráða draumana og snúa þeim í stein.“
Ekki varð af því, að byggt yrði í upphafi yfir háskólann, heldur fékk
hann inni til bráðabirgða í Alþingishúsinu — og var þar raunar nær
þrjá áratugi.
Þorvaldur Krabbe segir í fyrrnefndri minningargrein sinni enn-
fremur m. a. svo um Rögnvald:
„Hann var og ráðunautur manna við byggingu margra íbúðarhúsa
í Reykjavík og vann þar mikið að því að opna augu manna fyrir því,
að venjulega mun ekki vera dýrara að hafa húsin hentug og lagleg en
óhentug og ljót. - Um langt árabil átti hann sæti í byggingarnefnd
Reykjavíkur, og sem ráðunautur stjórnarráðsins hefur hann samið
ágætar byggingarreglugerðir fyrir mörg af aðalkauptúnum landsins.