Morgunblaðið - 08.12.2002, Blaðsíða 43

við hófum starf í stjórn Skáksam-
bandsins hvaða stórverkefni beið
okkar innan skamms, enda eins gott,
þar sem árið 1972 átti eftir að færa
okkur ómælt erfiði og áhyggjur, en
um leið gleði og stolt yfir því að hafa
átt þátt í að koma Íslandi á landa-
kortið með því að ráðast í það stór-
virki að halda hér heimsmeistarein-
vígi í skák.
Framvindan þetta ótrúlega sumar
verður ekki rakin hér, en undir
öruggri forystu Guðmundar G. Þór-
arinssonar tókst að stýra skútunni
heilli í höfn. Það kom hins vegar í
hlut Guðlaugs með aðstoð undirrit-
aðs að afla fjár til þessa dýra „fyr-
irtækis“. Þar réð útsjónarsemi og
þekking Guðlaugs á viðskiptum úr-
slitum. Útgáfa minnispeninga og
sala minjagripa í versluninni í Laug-
ardalshöll skilaði milljónatugum í
hirslur Skáksambandsins. Samveran
þetta sumar knýtti okkur Guðlaug
og fjölskyldur okkar miklum vin-
áttuböndum. Skákin var Guðlaugi þó
aðeins lífsfylling í önn dagsins en
fleiri strengi átti hann á hörpu sinni,
en um það bera bækur hans gleggst
vitni.
Undirritaður átti ógleymanlega
daga með Guðlaugi er við ferðuð-
umst saman um heimaslóðir hans í
Húnavatnssýslu þegar hann var að
viða að sér efni í bók sína Enginn má
undan líta. Þar var Guðlaugur í ess-
inu sínu. Ferðir okkar í Vatnsdalinn
verða ekki fleiri, en að leiðarlokum
vil ég þakka fyrir þann áfanga er við
gengum götuna saman.
Ég og fjölskylda mín sendum
Kristínu, dætrum og fjölskyldum
þeirra innilegustu samúðarkveðjur.
Þráinn Guðmundsson.
Árið 1970 lágu leiðir okkar Guð-
laugs Guðmundssonar saman er
hann tók sæti í stjórn Skáksam-
bands Íslands. Næstu þrjú árin
störfuðum við þar saman og voru
þau viðburðaríkustu í skáksögu Ís-
lendinga, Norðurlandamót var hald-
ið 1971 og sjálft „einvígi aldarinnar“
sumarið 1972.
Það ár var einstakt og ógleyman-
legt. Samskipti stjórnarmanna voru
mikil og náin, fundir voru á tímabili
daglega og stjórnarmenn sinntu
ýmsum verkefnum sem tóku ómæld-
an tíma. Fast starfslið var lengi vel
aðeins framkvæmdastjórinn, undir-
ritaður og áhersla var lögð á að halda
útgjöldum í lágmarki. Ástæðan var
einföld, lengi vel vissi enginn hvernig
þessari geggjuðu hugmynd okkar,
að halda einvígið hér, reiddi af.
Verkefnin voru ærin, ekki aðeins
varðandi aðbúnað í Laugardalshöll
og hina fjárhagslegu ábyrgð sem við
höfðum í bjartsýni okkar axlað, held-
ur voru óvæntar sérþarfir Fischers
og mótleikir Rússanna daglegt
brauð. Yfir 300 fréttamenn komu til
landsins. Allur heimurinn fylgdist
með.
Í öllum þessum verkefnum nutum
við þess ríkulega að Guðlaugur var
elstur okkar, hafði víðtæka reynslu
af félagsmálum og viðskiptum og var
bráðvel gefinn. Hann var að eðlisfari
gætinn og sá til þess að ákafinn bæri
okkur ekki ofurliði. Hann var úr-
ræðagóður, hreinskiptinn og prúður
en sagði hlutina umbúðalaust.
Eftir einvígið kynntist ég betur
mörgum öðrum áhugamálum Guð-
laugs. Hann var vel að sér um ís-
lenska sögu og menningu, ferðaðist
víða og ritaði bækur og greinar um
mörg hugðarefni sín. Hann skrifaði
góðan texta og sýndi persónum sín-
um skilning og hlýju.
Guðlaugur og Lillý kona hans
tengdu vel saman upprunann úr ís-
lenskri sveit og heimsborgarbrag.
Þau bjuggu sér fallegt heimili í
Reykjavík og þar var gott að koma.
Ríkti þar gestrisni og höfðingsskap-
ur. Þau voru mjög samhent, bæði í
verslunarrekstrinum og félagsmál-
um.
Guðlaugur var ákaflega liðlegur í
samskiptum. Hann var hógvær,
kurteis og með ríka kímnigáfu.
Blessuð sé minning hans.
Guðjón Ingvi Stefánsson.
 Fleiri minningargreinar um
Guðlaug Guðmundsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 8. DESEMBER 2002 43
Sunnudaginn 1. des-
ember barst okkur sú
harmafregn að samstarfsmaður okk-
ar og vinur Valtýr Þór hefði látist þá
um morguninn. Margt flaug um hug-
ann við þessa harmafregn. Hvaða
sanngirni er að maður á besta aldri
falli frá fyrirvaralaust frá konu og
þremur börnum? Maður sem var bú-
inn að eyða bestu árum ævi sinnar í að
tryggja fjölskyldu sinn áhyggjulaust
ævikvöld og var að byrja að njóta
ávaxtanna. Það sannaðist enn einu
sinni að enginn veit sína ævi fyrr en
öll er.
Síðastliðið vor seldi Þór Húsa-
smiðjunni rekstur sinn í Vestmanna-
eyjum. Hann hafði ásamt Tómasi fé-
laga sínum rekið og byggt upp öfluga
byggingavöruverslun, Húsey, undan-
farin tíu ár. Þó að Þór væri ekki búinn
að vera starfsfélagi okkar nema í hálft
ár höfum við litið á hann í langan tíma
sem einn af okkur. Hann var einn af
tryggustu viðskiptavinum Húsa-
smiðjunnar og göntuðumst við oft
með það undanfarin ár að hann ætti
nú að fara að setja upp „Húsasmiðju-
skiltið“. Þór var mikill keppnismaður
að eðlisfari og hafði mikinn metnað til
að reka öflugt fyrirtæki í Eyjum og
tókst honum það vel. Það var því mik-
ill fengur fyrir Húsasmiðjuna er hann
ákvað að ganga í okkar raðir. Þótt
hann hafi verið búinn að stýra versl-
uninni í mjög stuttan tíma var hann
ótrúlega fljótur að ná góðum tökum á
rekstrinum og laga sig að breyttum
aðstæðum. Hann var óragur við að
leita sér ráðgjafar og spyrja spurn-
inga og var okkur ljúft að vinna að
sameiginlegum hagsmunum með
honum. Í gegnum tíðina leiddu þessi
viðskipti til persónulegrar vináttu
sem styrktist enn frekar þegar hann
varð „einn af okkur“. Það var líka
auðvelt að umgangast hann og kynn-
ast honum. Hann var opinn og heið-
arlegur og kom til dyranna eins og
hann var klæddur.
Þór var höfðingi heim að sækja og
minnumst við heimsóknanna til Eyja,
þar sem hann ók með okkur um og
fræddi okkur um menn og málefni.
Það var fátt sem fór framhjá karlin-
um í Eyjum. Þessar heimsóknir end-
uðu ávallt heima hjá honum og Ing-
unni í glæsilegu kaffihlaðborði.
Við minnumst nýliðinnar árshátíð-
ar þar sem við áttum saman frábæra
helgi. Hann mætti stoltur með sitt
fólk á fyrstu skemmtun sína hjá
Húsasmiðjunni og náði sér á gott flug.
Það var gaman að skemmta sér með
Þór, því hann hafði bæði gaman af að
hlusta og ekki síður segja sögur. Þór
var mikil félagsvera og vann alla tíð
mikið að æskulýðs- og íþróttamálum í
VALTÝR ÞÓR
VALTÝSSON
✝ Valtýr Þór Val-týsson fæddist í
Hergilsey í Vest-
mannaeyjum 25. maí
1955. Hann lést í
Vestmannaeyjum 1.
desember síðastlið-
inn og var útför hans
gerð frá Landa-
kirkju í Vestmanna-
eyjum 7. nóvember.
Eyjum. Við vitum að
hans er sárt saknað á
þeim slóðum.
Við viljum þakka fyr-
ir að hafa fengið tæki-
færi til að kynnast góð-
um dreng.
Ingunni, börnunum
og öðrum aðstandend-
um vottum við okkar
dýpstu samúð.
F.h. samstarfsmanna
í Húsasmiðjunni
Ólafur Þór
Júlíusson,
Einar Sveinsson.
Það er þyngra en tárum taki að
kveðja þig, kæri vinur, hinstu kveðju.
Þú af öllum mönnum. Þór Valtýs
hugsaði alla tíð svo vel um líkamlegt
atgervi sitt, eins og allt sem hann átti,
fjölskylduna sína og vinina. Þór var
þaulskipulagður maður og frá því við
kynntumst fyrst hef ég alltaf vitað að
hann var maður verka sinna. Mér
fannst hann alltaf taka öllum hlutum
sem ákveðnum verkefnum og Þór
kláraði alltaf sín verkefni. Í kringum
hann var aldrei neitt volæði eða væl.
Vinskapur okkar hófst fyrir alvöru
þegar við spiluðum saman handbolta
með meistaraflokki Þórs og þar spil-
uðum við saman hátt á annað hundrað
leiki. Þetta var fyrst eftir gos og við
félagarnir í Þór að stíga fyrstu skrefin
í alvöruhandbolta í nýja íþróttahúsinu
í Eyjum. Þar kom fljótt í ljós hið gíf-
urlega keppnisskap vinarins, það var
ekki lítið. Að gefast upp eða tapa, –
það var ekki til í hans orðabók eða
fasi. Utan vallar var hann hrókur alls
fagnaðar, Stónsari fram í fingurgóma
og mikill og traustur vinur.
Á þessum árum kynnist hann Ing-
unni og samband þeirra varð fljótt ná-
ið og þau eignuðust þrjú mannvænleg
börn og bjuggu í fallegu húsi vestur í
bæ. Fjölskyldan var honum allt og um
hana bjó hann af sama áhuganum og
kraftinum og einkenndi hann í öllu
sem hann gerði. Heimili þeirra og
fjölskylda ber því öll vitni. Það var því
bæði óskiljanlegt og ótímabært að
hann Þór færi frá okkur nú þegar lífið
blasti svo ljómandi bjart við honum
og fjölskyldu hans. Ég kveð góðan
vin, minningarnar hrannast upp um
þennan kraftmikla og lífsglaða mann.
Hann fór oft geyst í lífinu og stundum
held ég að hann hefði þurft nokkur
gatnamót til að stoppa en það var
bara akkúrat hann.
Þegar ÍBV-liðið féll niður í aðra
deild í kringum 1986 var Þór kallaður
til að koma liðinu aftur í fremstu röð.
Þá vildu fáir koma nálægt liðinu, okk-
ar maður starfaði þar í tvö ár með
vöskum mönnum og þeir komu liðinu
aftur upp. Þá hætti hann, verkinu
sem hann tók að sér var lokið. En nú
var hann kallaður burt frá óloknu
verki, honum hefur ekki líkað það,
það var ekki hans stíll. Eftir sitjum
við og syrgjum góðan vin. Mestur er
þó harmur Ingunnar og barnanna
þeirra og aldraðrar móður hans, sem
sárt syrgir son sinn. Við Sigga og
börnin vottum þeim samúð okkar.
Ásmundur Friðriksson.
Ástkær faðir okkar, sonur og bróðir,
ANDRI ÖRN CLAUSEN,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju þriðju-
daginn 10. desember kl. 13.30.
Agnes Björt Clausen,
Benedikt Clausen,
Elva Ósk Ólafsdóttir,
Hans Arreboe Clausen,
Michael Clausen.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
MAGDALENA S. BRYNJÚLFSDÓTTIR
frá Hvalgröfum,
Kleppsvegi 62,
verður jarðsungin frá Langholtskirkju þriðju-
daginn 10. desember kl. 13.30.
Sæmundur Björnsson,
Brynjúlfur Sæmundsson,
Ásta Ásdís Sæmundsdóttir,
tengdabörn, ömmubörn og langömmubörn.
Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
PÉTUR Á. THORSTEINSSON,
Austurbrún 4,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu mánu-
daginn 9. desember kl. 15.00.
Hrefna J. Thorsteinsson
og börn.
Innilegar þakkir til þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför sonar
okkar, bróður, mágs og frænda,
EGILS GUÐMUNDSSONAR.
Guðrún Valný Þórarinsdóttir, Guðmundur Hafsteinn Sigurðsson,
Sigurður Ágúst Guðmundsson, Ingibjörg Magnúsdóttir,
Þórarinn Gunnar Guðmundsson, Guðlaug Geirsdóttir,
Hafsteinn Guðmundsson, Steinunn Bergmann
og bræðrabörn.
Einlægar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför hjartkærs föður okkar,
tengdaföður og afa,
ÁRNA GUÐJÓNSSONAR
húsasmíðameistara,
Sólvallagötu 41,
Reykjavík.
Guðjón Hreiðar Árnason, Ingibjörg Ottósdóttir,
Stefán Árnason,
Helga Árnadóttir, Helgi Baldursson
og afabörn.
Innilegar þakkir til þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við fráfall eiginkonu minnar
og móður,
STEINUNNAR GUÐMUNDSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki í
Brekkubæ, hjúkrunarheimilinu Skógarbæ, fyrir
einstaka umönnun á liðnum árum.
Guðmundur Vikar Einarsson,
Edda Vikar Guðmundsdóttir,
Þóra Vikar Guðmundsdóttir,
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir,sonur og bróðir
ÁSGRÍMUR SIGURÐSSON
sjómaður,
Möðrusíðu 6, Akureyri,
sem lést miðvikudaginn 4 desember, verður
jarðsunginn frá Akureyrarkirkju fimmtudaginn
12 desember kl. 13.30.
Þeir sem vildu minnast hans er bent á líknarfélög.
Fyrir hönd aðstandenda,
Snjólaug Kristín Helgadóttir,
Árný Elva Ásgrímsdóttir, Alexander Kárason,
Jónína Íris Ásgrímsdóttir,
Andri Heiðar Ásgrímsson,
Eva Hafdís Ásgrímsdóttir,
Arna Sif Ásgrímsdóttir,
Sigurður Jónasson, Jónína Ásgrímsdóttir
og systkini hins látna.