Morgunblaðið - 08.12.2002, Blaðsíða 45

Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓHANNES GUÐMUNDSSON,
Kelduhvammi 7,
Hafnarfirði,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans föstu-
daginn 6. desember.
Birgir Jóhannesson, Kristín Svavarsdóttir,
Kristinn Jóhannesson, Guðrún Ásmundsdóttir,
Sverrir Jóhannesson, Elín Pálsdóttir,
Selma Jóhannesdóttir, Gunnar Sumarliðason,
barnabörn og barnabarnabörn.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 8. DESEMBER 2002 45
Mikið var mér brugðið þegar ég
kom heim laugardaginn 23. nóv-
ember og var tjáð það að Öddi
væri dáinn.
Þegar ég man fyrst eftir mér
var Öddi þegar kominn í fjölskyld-
una og nokkrum árum seinna giftu
þau sig, hann og Sjöbba systir,
þannig að ég hef alltaf litið á hann
sem bróður minn. Enda fékk ég
oft að fljóta með þegar þau fóru
eitthvað og flækjast í kringum
Ödda þegar þau voru að byggja.
Mér er það nokkuð minnisstætt
þegar ég fór hringinn með þeim og
Svenna frænda sem er 3 árum
yngri en ég, ætli ég hafi ekki verið
6 ára. Farartækið var þessi fína
VW Bjalla, ekkert smátæki sem
rataði sjálft heim, það tók mig
mörg ár að átta mig á því hvernig
Öddi fór að því að láta hana keyra
sjálfa. Og allar skröksögurnar sem
hann bjó til jafnóðum og hann
sagði þær þegar hann var að
svæfa okkur Svenna.
Öddi lærði smíðar og kláraði
stýrimannaskólann á sama tíma og
hann var að byggja, man ég vel
eftir öllum kvöldunum sem hann
eyddi heima með pabba, að stúd-
era kort og dýptarmælablöð, þegar
hann var að byrja sem skipstjóri
nýkominn úr skólanum. Enda
byrjaði hann með stæl og var með
þeim aflahæstu í Grindavík fyrstu
vertíðina sína sem skipstjóri.
Fyrir um 12 árum fékk ég síðan
vinnu hjá honum þar sem hann var
framkvæmdastjóri hjá útgerðar-
fyrirtæki. Þetta var mjög lær-
dómsríkur og skemmtilegur tími.
Eftir að Sjöbba systir og Öddi
skildu og hann flutti út til Afríku
minnkuðu samskipi okkar, en þó
reyndi ég alltaf að hitta á hann
þegar hann kom í heimsókn til Ís-
lands.
Yfirleitt hittumst við hjá
mömmu og pabba, því þangað kom
hann alltaf þegar hann kom til Ís-
lands. Þótti mér mjög gaman að
ræða við hann og heyra sögunar
frá Afríku. Og þykir mér það mjög
sárt að fá ekki að hitta hann aftur.
Jóhannes G.
Við vorum farin að hlakka mikið
til að hitta Örn frænda okkar sem
búið hefur í Ghana í átta ár. Hann
var á leiðinni heim til að fagna
giftingu sonar síns og skírn yngsta
afabarnsins og ætlaði að eyða með
okkur aðventunni og jólunum í
góðu yfirlæti. Tilhlökkunin breyt-
ist í ólýsanlega sorg með símtali
sem ber okkur þær fréttir að Arn-
ar sé dáinn í kjölfarið á snarpri
rimmu við skæða malaríu.
Það var aldrei lognmolla í kring-
um Örn og þegar hann tók sér
eitthvað fyrir hendur þá gerði
hann það af lífi og sál. Fyrir tíma
kvótaúthlutana var hann fengsæll
skipstjóri. Einn af þessum afla-
kóngum sem lifði fyrir það að etja
kappi við náttúruna og aðra skip-
stjóra og hafa betur.
Þegar kvótakerfið var sett á
sneri Örn sér að öðru – það var jú
engin spenna í þessu lengur! Örn
hélt til Grænhöfðaeyja til að starfa
við þróunaraðstoð í sjávarútvegi
og olli það straumhvörfum í lifi
hans.
Eftir búsetuna á Grænhöfðaeyj-
um lét Afríka hann ekki í friði.
Endaði það með því að hann lét
drauminn rætast og hélt til Ghana
til að reka skipaútgerð.
Örn valdi sér ekki auðvelt líf.
Hann valdi það að verða skipstjóri
og kljást við náttúruöflin. Hann
valdi að lifa þessu lífi á þann eina
hátt sem hann gerði.
Það verður skrítið að hafa Örn
ekki með okkur um jólin að segja
sögur af lífinu, menningunni og
brauðstritinu í Ghana. Fá að heyra
– akkúratið – og fleiri skemmtileg
orðatiltæki sem hann viðhafði í
daglegu tali.
Það er stórt skarð komið í fjöl-
skylduna sem aldrei verður hægt
að fylla.
Elsku amma, Ingibjörg, Sveinn
Daníel, Doris, Rannveig, Bjarni,
Alla, Trausti og Ingi, við vottum
ykkur okkar innilegustu samúð.
Guðrún Ágústa
og Rögnvaldur.
✝ Bragi Ásgeirs-son Austfjörð
fæddist á Akureyri
6. desember 1934.
Hann lést á gjör-
gæsludeild Landspít-
ala – háskólasjúkra-
húss föstudaginn 29.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Ásgeir
Vilhelm Austfjörð
Jónsson múrara-
meistari, f. 15.11.
1905, d. 29.1. 1952,
og Svanhildur Bald-
vinsdóttir verslunar-
maður, f. 24.9. 1905, d. 16.5.
1975. Systir Braga er Kristín Sig-
ríður sjúkraliði, f. 13.9. 1944, gift
Kolbeini Péturssyni rafmagns-
tæknifræðingi, f. 28.2. 1935, syn-
ir þeirra eru Kolbeinn, f. 21.10.
1967, og Ásgeir, f. 11.1. 1975, en
dóttir Kristínar er Svanhildur
Þengilsdóttir, f. 11.1. 1964.
Hinn 17. júní 1959 kvæntist
Bragi eftirlifandi eiginkonu sinni
Ólöfu Halblaub fatahönnuði, f.
17.2. 1941. Foreldrar hennar eru
hjónin Ágúst Halblaub, f. 18.5.
1914, d. 6.6. 1994, og Jónína
Halblaub, f. 22.9. 1919. Börn
Braga og Ólafar eru: 1) Ásgeir
Vilhelm bifvélavirkjameistari, f.
1.9. 1960, kvæntur Önnu Lilju
Björnsdóttur sjúkraliða, f. 8.5.
1967, börn þeirra eru Bragi
Sveinbjörn, f. 4.9. 1997, og Jó-
hanna María, f. 23.12. 1998. Dótt-
ir Ásgeirs með fyrri konu sinni
Ástu Jónu Ragnarsdóttur, f. 24.5.
1963, d. 9.7. 1989, er Hanna
María, f. 30.5. 1984, d. 9.7. 1989.
Sonur Önnu Lilju af fyrra hjóna-
bandi er Fannar Benedikt Guð-
mundsson, f. 27.5.
1986. 2) Sólveig nið-
ursuðutæknir, f.
21.9. 1961, maður
Stefán Árnason
vinnuvélastjóri, f.
30.1. 1951, börn
þeirra eru Stefanía
Rós, f. 12.10. 1989,
Hanna Jóna, f. 16.6.
1992, og Baldur
Stefán f. 11.3. 1998.
Börn Sólveigar af
fyrra hjónabandi
eru Adolf Bragi, f.
24.12. 1978, Hart-
mann, f. 21.7. 1982,
d. 2.5. 1990, og Ólafur Björgvin,
f. 9.5. 1985.
Bragi ólst upp á Akureyri og
gekk þar hinn hefðbundna
menntaveg í Barnaskóla Akur-
eyrar og síðan Gagnfræðaskóla
Akureyrar, eftir það lá leið hans
í Iðnskólann á Akureyri og hóf
hann þar nám í bifvélavirkjun
samhliða verklegu námi á bif-
reiðaverkstæðinu Víkingi hjá Jó-
hanni Kristinssyni og síðan á bif-
reiðaverkstæðinu Þórshamri og
starfaði síðan þar, þangað til
hann stofnaði Bifreiðaverkstæðið
Bílaréttingu sf. 1. sept. 1960 sem
hann átti og rak þar til síðastliðið
vor, er sonur hans tók við rekstr-
inum. Bragi starfaði með Karla-
kórnum Geysi frá 1952 og eftir
sameiningu karlakóranna á Ak-
ureyri starfaði hann með Karla-
kórnum Geysi, eldri félögum.
Hann gekk í Frímúrararegluna á
Akureyri 1973.
Útför Braga verður gerð frá
Akureyrarkirkju á morgun,
mánudaginn 9. desember, og
hefst athöfnin klukkan 14.
Sorgin knýr að dyrum í hjarta
mínu þegar ég nú þarf að kveðja
þig í hinsta sinn í þessu lífi, elsku
pabbi minn. Ekki datt mér í hug
þegar þú komst til mín fyrir mánuði
að það yrði síðasta heimsóknin þín
til mín í þessu lífi. Þú komst til mín
með Lóu og Braga og varst hjá mér
þennan dag, röbbuðum við ýmislegt
saman, hlógum og töluðum bæði
grín og alvöru og borðuðum saman
steikt slátur ásamt Hönnu, Baldri,
Braga og Lóu.
Elsku pabbi minn, nú er röðin
komin að Hartmanni og Hönnu
Maríu og öllum hinum ástvinum
okkar að fá að hafa þig hjá sér.
Ég bið algóðan Guð að bjóða þér
í faðm sinn og umvefja þig faðmi
sínum ljósi og kærleik.
Vertu sæll, elsku pabbi minn, ég
mun sárt sakna þín en einn góðan
veðurdag munum við hittast á ný,
þá verða nú aldeilis fagnaðarfundir.
Ég hugsa til þess tíma með gleði í
hjarta.
Ástarkveðja.
Þín dóttir
Sólveig.
Elsku bróðir minn. Svo stór,
bjartur og fallegur, alltaf varstu
mín fyrirmynd. Nú þegar þú stend-
ur í ljósinu bjarta, til áframhaldandi
þroska, eins og þú stefndir að í líf-
inu, verður sorgin léttbærari.
Það var okkur systkinunum mik-
ið áfall þegar pabbi féll frá, ég að-
eins sjö ára og þú sautján. Þú axl-
aðir þá ábyrgð, sem skyndilega
hvíldi á þínum ungu herðum, af
miklum dugnaði og óeigingirni. Þú
fórst að vinna hörðum höndum í
öðrum landshluta til að hjálpa
mömmu að halda heimili. Þær voru
ófáar gjafirnar sem þú sendir litlu
systur þinni og vöktu þær jafnan
mikla gleði og eftirvæntingu um
endurfundi.
Þú stofnar þitt fyrirtæki með
tvær hendur tómar og nærð þeim
góða árangri, að það verður vel
þekkt og virt, út fyrir raðir sam-
borgara þinna.
Þú stofnar heimili með góðri
konu. Með Ólöfu mágkonu mína þér
við hlið voru ykkur allir vegir færir
því þið byggðuð hvort annað upp.
Saman áttuð þið tvö börn, heilbrigð
og hraust.
Þú varst fagmaður, gleðimaður,
sögumaður og söngmaður góður og
menn sóttu í félagsskap þinn á
hvaða sviði sem var. Samverustund-
ir síðari ára voru mjög dýrmætar
og höfðum við lag á að láta okkur
líða vel í návist hvort annars og
með fjölskyldum okkar, hvort held-
ur var í Selgili, sælureit fjölskyld-
unnar í Fnjóskadal eða í ferðum
okkar til útlanda.
Þú varst röskur við allt sem þú
tókst þér fyrir hendur. Þetta gat
bitnað á stuttum endurfundum, því
þú varst jafnvel rokinn áður en dag-
skráin var tæmd. Brottför þín úr
þessum heimi var á sama veg. At-
burðarás síðustu daga lífs þíns var
svo hröð að okkur gafst ekki tími til
að eiga með þér kveðjustund. Ég
kveð þig nú með ást og þakklæti.
Við sjáum að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær,
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp var þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og
hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt,
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson.)
Hvíl þú í friði. Þín systir,
Kristín (Lillagó).
Nú er Bragi mágur farinn yfir
móðuna miklu, og verður hans sárt
saknað hjá okkur, sem eftir stönd-
um. Ég vil kveðja þennan vin minn
að leiðarlokum og þakka honum
fyrir þær ótalmörgu gleðistundir,
sem við fengum notið saman á liðn-
um árum.
Bragi var bifvélavirki að mennt,
mjög fær í sínu fagi og sérlega
lunkinn að finna lausnir, sem komu
viðskiptavinum hans vel. Og hand-
lagnin virðist hafa gengið í erfðir
því sonur hans er afar fær í rétt-
ingum og bílasprautun. Ég minnist
þess þegar Bragi játaði þessi sann-
indi. Það var á góðum degi í Sel-
gilinu, neðarlega í þriðja glasi, að
hann viðurkenndi, að drengurinn
væri að verða jafn góður og hann.
En bætti svo við: „Nei, það er lygi,
hann er miklu betri, en það segi ég
bara þér.“ Bragi var hnyttinn mjög
í tilsvörum og lýsingum, þannig að
hversdagslegustu umræður gátu
orðið verulegt skemmtiefni af hans
vörum, að ekki sé talað um vínlegn-
ar athugasemdir á góðri stund. En
þrátt fyrir skrautlega mælsku var
Bragi orðvar maður, þegar slíkt átti
við. Hann þrasaði ekki við menn, en
sagði gjarnan ljúflega: „Jæja vinur,
svo þú heldur það.“ Ef verið var að
ræða bílaviðgerðir, þá iðaði viðmæl-
andinn óðara af óöryggi.
Söngmaður var hann ágætur,
enda meðlimur í karlakórnum
Geysi, nánast frá unglingsaldri.
Hann gekk snemma í frímúrara-
regluna og helgaði reglunni krafta
sína um áraraðir, af einlægni, með
stolti og að frímúrara sið.
Það verður erfitt að venjast því
að Bragi sé ekki til staðar, þegar
komið er til Akureyrar, en af sam-
tölum okkar genum tíðina trúi ég,
að hann sé ánægður í nýjum vist-
arverum og vilji ekki vera syrgður,
heldur ætíð minnst, þá glaðst er.
Og ég er reyndar sannfærður um,
að nú myndi hann ekki hafa sagt:
„Jæja vinur, svo þú heldur það.“
Gakk mót ljósinu, kæri vinur.
Kolbeinn Pétursson.
Vinur okkar Bragi er kallaður
burt frá okkur, skyndilega, óvænt.
Hann hafði staðið þarna eins og
klettur í tilveru okkar. Við höfðum
gert ráð fyrir að svo yrði áfram.
Þessu er víst svo oft þannig farið.
Undirritaður fluttist á Syðri-Brekk-
una, þá rétt 13 ára, í Möðruvalla-
stræti. Þar átti heima 12 ára dreng-
ur, Bragi, og bjó þar hjá foreldrum
sínum. Í kvöldblíðu haustdaganna
1946 hófust kynnin og vinskapur
sem stóð svo alla tíð. Þá tóku við
táningsár er við sóttum Gagnfræða-
skólann sem stóð svo að segja í
næsta garði og í framhaldi nám í
Iðnskólanum. Þegar að starfsnám-
inu kom beindist áhuginn nokkuð
að bílum. Eignaðist Bragi þá Ford,
árgerð líklega 1935, og með elju-
semi og dugnaði tókst honum að
endurgera góðan bíl. Að þessu dáð-
umst við mjög, enda merkti þetta
upphaf að farsælu starfi.
Og vinirnir eignuðust systur að
eiginkonum og sambandið varð
áfram náið og óslitið af þeirri
ástæðu einnig.
Bragi var kurteis maður að eðl-
isfari. Vísast var hann nokkuð skap-
ríkur en hreinskiptinn og ákveðinn.
Hann hafði ágæta kímnigáfu sem
var græskulaus og vakti okkar iðu-
lega kátínu. Og ötull var hann í fé-
lagsstarfi, hann hafði ákaflega góða
tenórrödd sem hann léði Karlakórn-
um Geysi. Einnig helgaði hann sig
starfi í Frímúrarareglunni. Við höf-
um margs að minnast og þakka fyr-
ir. Það var okkur ávallt tilhlökk-
unarefni að hitta Ólöfu og Braga,
þar var einkennandi hressileiki og
æðruleysi. Þannig minnumst við
með ánægju og þakklæti ferða í
sumarbústaðinn í Selgili oft í sum-
arblíðu sem þar ríkir gjarna. Og
líka margra gistinátta. Við kveðjum
þig góði vinur. Við biðjum guð að
styrkja ykkur öll, Ólöf, Ásgeir, Sól-
veig, barnabörn og aðrir ástvinir.
Hreinn og Sigríður.
Skáli við Kaldbaksgötu á Akur-
eyri. Það var snemmsumars árið
1975, ég nýfluttur norður og var að
leita að atvinnuhúsnæði, en Skáli
var þá nýreistur. Ég var með Ingi-
mar nokkurra mánaða gamlan á
handleggnum og gaf mig á tal við
háan og þéttvaxinn mann og kynnti
mig og varpaði fram erindi mínu.
Viðmælandi minn var Bragi Aust-
fjörð. Með skeleggu en ljúfu við-
móti tjáði hann mér að Skáli væri
fullsetinn, þar voru meðal annarra
með verkstæði bifvélavirkjarnir Al-
bert Valdimarsson, Birgir Stefáns-
son, Bjarni Sigurjónsson og Bragi
ásamt Kristjáni Jóhannssyni vél-
virkja og söngvara.
Þessi fundur okkar Braga varð
að órjúfandi vinaböndum milli fjöl-
skyldna okkar; samgangur milli
heimila, ferðalög og ógleymanlegar
stundir í sumarbústað Braga og
Ólafar í Fnjóskadal, gegnt Vagla-
skógi.
Öll árin, sem ég, Gunnar
Tryggvason og Hjörleifur Gíslason
rákum Bílasöluna Stórholt, byrjaði
ég daginn á kaffistofunni hjá Braga
í Bílaréttingu. Þar hittust menn
eins og Björgvin Júníusson útvarps-
maður, Einar Guðnason viðskipta-
fræðingur, Stefán múrari, Páll sjó-
maður, Stefán Einarsson lög-
regluþjónn, Ágúst Berg húsa-
meistari og Haddi rakari, ásamt
fleirum. Þessir menn voru þver-
skurður samfélagsin á Akureyri
þeirra daga.
Ég kveð vin minn og þakka sam-
fylgdina og góðar stundir.
Beztu kveðjur frá Ingimari, Sissu
og Siggu til Ólafar, Ásgeirs, Sól-
veigar og fjölskyldna.
Haraldur E. Ingimarsson.
BRAGI ÁSGEIRSSON
AUSTFJÖRÐ
 Fleiri minningargreinar
um Braga Ásgeirsson Austfjörð
bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og vináttu við andlát og jarðarför okkar
hjartkæru móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
ÞÓRU GUÐMUNDSDÓTTUR,
Svínafelli, Nesjum,
Hornafirði.
Alúðarþakkir til starfsfólksins á hjúkrunar-
heimilinu Skjólgarði fyrir góða umönnun.
Börn, tengdabörn og fjölskyldur.