Morgunblaðið - 08.12.2002, Blaðsíða 56

FÓLK Í FRÉTTUM
56 SUNNUDAGUR 8. DESEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
„Í ÍSLENSKU hiphopi þá geturðu
bara tapað / það er eins og að lána
Lalla Johns pening, þú færð ekkert
til baka menn bara taka / án þess að
þakka fyrir sig og sína.“ Svo hefst
fyrsta ríma í titillagi nýrrar plötu
XXX Rottweilerhunda, Þú skuldar,
sem kom út um daginn. Hvað sem
líður skuldum, eiginlegum og óeig-
inlegum – lagið vísar væntanlega í
raunverulega viðburði en einnig má
skilja það svo að þeir sem fyrstir
kveikja eldana njóti sjaldnast góðs
af því – verður ekki af þeim Rott-
weilerhundum skafið að með fyrstu
plötu þeirra, sem kom út á síðasta
ári, hófst nýtt tímaskeið í íslenskri
tónlist; skyndilega var allt leyfilegt,
allt mátti og átti að flakka. Í kjölfar
hennar spunnust svo miklar umræð-
ur; eins og fólk hefði skyndilega átt-
að sig á að ný kynslóð er ekki bara
smækkuð útgáfa af þeirri gömlu
heldur nýtt fólk með ný viðmið og
nýja hugsun.
Ég mælti mér mót við tvo Rott-
weilerhunda, þá Ágúst Bent Sig-
bertsson og Erp Eyvindarson á
kaffihúsi og eftir flóknar samninga-
viðræður við griðku tekst þeim að
panta sér mat og drykk og viðtalið
getur hafist.
Eftir síðustu plötu ræddu Hund-
arnir hvort gera ætti aðra plötu til
og sýnist sitt hverjum eins og Erp-
ur rekur söguna. „Í vor ræddum við
hvort við ættum að gera nýja plötu,
ég, Bent, Lúlli og Eiki. Bent og
Lúlli vildu gera aðra plötu, Eiki alls
ekki og ég var á báðum áttum,“ seg-
ir hann en hvernig sem það atvik-
aðist þá var á endanum ákveðið að
kýla á það. Þeir fóru þó rólega af
stað, tóku upp „Rabis Canis“ fyrir
Rímnamín snemmsumars, en byrj-
uðu svo að spá í útgáfusamning fyr-
ir plötuna. Það tók sinn tíma enda
vildu þeir tryggja að þeir fengju al-
mennilegan samning, leituðu meðal
annars til lögfræðinga til að tryggja
rétt sinn. „Þessir útgáfugaurar
gubba bara,“ segir Erpur og Bent
heldur áfram: „Gubba prósentum og
rugli um ótilgreindan kostnað, með-
alheildsöluverð og álíka bull.“ „Það
er allt fullt af einhverri óskiljanlegri
djöflasýru,“ segir Erpur, „og þá á
maður bara að fá einhvern sem er
menntaður í því að tala afturábak
og við gerðum það.“ Þeir skrifuðu
svo undir samning í lok september
og byrjuðu vinnu við upptökur sem
gengu afskaplega hratt, unnið frá
morgni til morguns. Þeir
áttu eitt lag, lagið af
„Rabis Canis“, Erpur
átti nokkra texta, marg-
ar pælingar og hálfklár-
aðar hugmyndir, „Eins
og skepnan deyr“ var
síðan til sem gömul hug-
mynd sem hafði heyrst á
X-inu í öðrum búningi
1996 eða 7 og svo má
telja. Þeir voru því ekki
alveg blankir þegar upp-
tökur hófust, en Bent byrjaði ekki
að skrifa sitt efni fyrr en skömmu
áður, var þá rétt búinn að ljúka við
Bent og 7berg plötuna.
Fækkað um einn
Síðasta Rottweilerskífa kom út
hefur fækkað um einn í kjarna
sveitarinnar eins og þeir félagar
orða það, Eiki er hættur þótt hann
troði enn upp með þeim á tónleikum
sem plötusnúður og eigi væntanlega
eftir að gera það áfram. Erpur segir
að hann hafi ekki viljað vera með í
að gera plötuna, en síðan skipt um
skoðun þegar þeir voru byrjaðir.
Fyrir vikið eigi hann þátt í einu lagi
á henni og eitt lag einn, annað hafi
ekki verið í boði. „Hann langaði ekki
að vera með í alvörunni, ætlaði bara
að vera með okkur í smástund,“
segir Bent. „Það er leiðinlegt að
hann sé ekki með lengur, var einn
af kjarnanum og er mjög góður, en
hann er búinn að vera á leiðinni út
lengi.“
Mannaskipan í Hundunum hefur
reyndar verið nokkuð á reiki, alltaf
sami kjarninn en síðan fjölmargir í
kringum þann kjarna. Erpur segir
að það hafi verið mjög fínt þegar
menn voru í stuði, en þess á milli
þurftu fjórir að draga vagninn en
hinir voru bara statistar á sviðinu.
„Núna eru þeir bara í bandinu sem
eru að gera eitthvað,“ segir Erpur
en leggur áherslu á að þeir hafi ekki
rekið menn beint, en sumir hafi far-
ið og ekki fengið að koma aftur.
„Það er í raun bara betra að vera
færri, því þegar við erum bara tveir
þá er gott pláss fyrir
gestarappara.“
Betri að öllu leyti
Þeir félagar eru
greinilega mjög ánægðir
með nýja diskinn, hann
sé mun betri að öllu
leyti, pælingarnar meiri,
textarnir og tónlistin
mun betri. „Það vildu
margir að við gerðum
aðra eins plötu, gerðum
annað beyglulag, annað híáþiglag,
en það var bara ekki í myndinni,“
segir Erpur ákveðinn. „Hiphopsen-
an hefur líka breyst svo mikið,“ seg-
ir Bent, „og það er bara allt annað í
gangi en þegar við tókum upp síð-
ustu plötu. Það má líka ekki gleyma
því að þegar hún kom út var hálft ár
frá því lögin voru tilbúin. Við höfum
þróast svo mikið sjálfir og senan
breyst.“
Gróskan er ótrúlega mikil í hip-
hopinu íslenska, tíu breiðskífur
koma út með hiphopi, og nýjar
sveitir virðast bætast við á hverjum
degi. Það hvað mikið er í gangi hef-
ur orðið mörgum tilefni til að spá
því að hápunktinum sé náð, eftir
þessi jól sigli allt niðurávið aftur,
allir þeir sem slógust í för vegna
þess að hiphop er líka tíska eigi eft-
ir að snúa sér að öðru og tónlistin að
hverfa undir yfirborðið að nýju.
„Mér finnst ekki endilega sigling
niðurávið að losna við allt tískuliðið,
þetta verður kannski ekki jafn-
sýnilegt en það er fullt af góðu liði
komið inn í þetta sem á eftir að end-
ast,“ segir Bent og Erpur tekur í
sama streng: „Það verður fullt af
leiðinlegu liði sem verður ekki með
fyrir næstu jól, ekki fullt af liði sem
heldur að það geti grætt á hiphopi.
Ég er samt ekki einn af þeim sem
vilja að þetta sé bara „undergro-
und“, en það er aftur á móti gott að
losna við alls konar lið sem er í
kringum kúltúrinn þegar það er
peningur í þessu. Það kemur fullt af
byrjendum inn sem margir eiga
ekki eftir að halda áfram en þeir
koma með mikið af ferskum hug-
myndum með sér og ég held að þeir
hörðustu eigi eftir að halda áfram,
við höldum áfram og gefum út fleiri
plötur.“
Allt of margir
markaðsfræðingar
Rottweilerhundarnir eru ekki síst
þekktir fyrir að hnýta bagga sína
ekki sömu hnútum og sam-
ferðamennirnir og þannig héldu
þeir útgáfutónleika síðustu plötu í
apríl, fimm mánuðum eftir að hún
kom út. Þeir segja að það hafi verið
svo skemmtilegt að þeir hyggist
endurtaka leikinn núna, halda út-
gáfutónleika eftir áramót, enda eigi
slíkir tónleikar að vera skemmtun
en ekki sölutrikk. „Allt sem við höf-
um gert frá upphafi hefur byggst á
því að gera bara það sem okkur
finnst gaman og eini galdurinn við
að gera eitthvað sem er einhvers
virði er að vera skítsama,“ segir
Erpur. „Það er allt of mikið af
markaðsfræðingum, það er of-
framboð á þessu drasli og vegna
þess að þeir hafa ekkert að gera eru
þeir að skipta sér af hlutum sem
koma þeim ekkert við, eru að skipta
sér af tónlist sem þeir hafa ekkert
vit á. Það fer rosalega í taugarnar á
mér þegar ég á að fara að tala við
einhverja markaðsfræðinga um það
hvað ég eigi að gera við mína músík.
Þegar við vorum að byrja á plötunni
voru menn frá Skífunni að hringja í
okkur og biðja okkur um að gera
svona og hinsegin: „Heyrðu Erpur,
þetta verður að vera svona eins og
síðast“.“ „Þið verðið að höfða til
krakkanna,“ skýtur Bent inn í,
greinilega að herma eftir sama aðila
og Erpur heldur áfram „ … „krakk-
arnir eru að dilla sér við Írafár núna
og í fyrra voru þeir að dilla sér við
ykkur,“ segja þeir við mig, eins og
mér sé ekki sama, og halda svo
áfram: „þetta þarf að vera hart en
má samt ekki vera of hart, það má
ekki ýta krökkunum frá“. Ég sagði
þeim að það væri einmitt það sem
krakkarnir vildu, þau vilja hafa
þetta hart, auðvitað, en þá sögðu
þeir: „það má ekki fæla foreldrana
frá“ og þá missti ég mig og öskraði
á þá. Þeir fatta ekki það að það sem
krakkarnir fíluðu við okkur var ein-
mitt að við vorum harðir og grófir
og foreldrarnir þoldu okkur ekki,“
segir Erpur og segir að í fyrsta
samningnum sem Skífan bauð þeim
hafi verið kafli um að þeir lofuðu að
vera ekki með meiðyrði og að sví-
virða ekki nafngreinda einstaklinga,
í raun að þeir lofuðu að þeir hættu
að vera XXX Rottweilerhundar. „Ef
ég væri að semja við hljómsveit
myndi ég setja klausu um að hún
lofaði að vera eins hörð og ógeðsleg
og hún gæti.“
Þú skuldar!
Þegar hér er komið sögu þarf
Bent að rjúka, hann er að læra und-
ir próf, kveður Erp og hverfur á
braut. Við Erpur sitjum svolítið
lengur en síðan er tími til kominn að
slútta þessu, borga og fara. Þá áttar
Erpur sig á að Bent stakk af án
þess að borga sinn skammt. Hann
bölvar góðlátlega, hristir hausinn og
tekur upp símann. Það síðasta sem
ég heyri til hans er ég geng út er að
hann segir hátt í símann: „Heyrðu
góði – þú skuldar!“
Galdurinn er að
vera skítsama
Morgunblaðið/Kristinn Ingvarsson
XXX Rottweiler eru Bent, Lúlli, Stinni og BlazRoca (Erpur).
Fáar hljómsveitir
hafa vakið annað eins
umtal og deilur síðustu
ár og XXX Rottweiler-
hundar. Árni Matthías-
son ræddi við tvo
Rottweilerhunda.
Erpur: „Ef ég
væri að semja
við hljómsveit
myndi ég setja
klausu um að
hún lofaði að
vera eins hörð
og ógeðsleg og
hún gæti“
Geislaplatan Þú skuldar með
XXX Rottweilerhundum er komin
í verslanir.