Morgunblaðið - 03.12.2004, Blaðsíða 60

60 FÖSTUDAGUR 3. DESEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
SEINT verða þeir félagar Pétur Ey-
vindsson og Rúnar Magnússon sak-
aðir um leti, hvað þá hugmynda-
skort. Á þessu ári hafa þeir sent frá
sér tvær breiðskífur, sem gefnar
hafa verið út tvisvar, Pétur sólóskífu
sem DJ Musician og Rúnar þrjár
sólóplötur. Væntanlegar eru svo
tvær plötur til, ein með nýrri tónlist
og önnur eins konar safnskífa að
mér skilst.
Þær plötur
sem hér eru
metnar eru um
margt ólíkar þó
þær séu teknar
fyrir í einu lagi,
enda komu þær
út samtímis, fyrst í takmarkaðri út-
gáfu í upphafi árs og svo endur-
útgefnar, enn í takmarkaðri útgáfu,
nú fyrir skemmstu.
Fungi to the Moon er rólyndisleg
framan af, góð undiralda og
skemmtilega unnin óhljóð. And-
stæðum er teflt saman á skemmti-
legan hátt í upphafslaginu, „Yer
Dub ist Moi Sub“, naumhyggjulegt
undirspil þar sem laglína rís og hníg-
ur á skemmtilegan hátt og ofan á
henni þungur en þó hófstilltur takt-
ur. Á sjöttu mínútu hljómar skæld
rödd spiluð afturábak
Fyrstu þrjú lögin eru mjög áþekk,
hægfara stígandi uns hámarki er
náð í gullinsniði og síðan úrlausn þar
sem stemningin er færð mjúklega
niðurávið. Þetta kallar á talsverða
hlustun og góða einbeitingu því
mönnum gæti virst sem ekkert sér-
stakt sé á seyði en því er öðru nær;
það er fullt í gangi í lögunum
Germans are People Too - Alive
and Kicking, sem tekin er upp á tón-
leikum, eins og nafnið ber með sér,
er unnin upp út hljóðritun á raf-
tónlistarhátíð í Kaupmannahöfn.
Verkið, sem er tæpur klukkutími
að lengd, hefst eins og ferðalag,
takturinn undir framan af er lest-
arhljóð. Smám saman færist fjör í
leikinn, hljóðum fjölgar og þau verða
fjölbreytilegri. Eins konar klif-
unarkennd laglína birtist þegar um
fimmtungur er liðinn og síðan nán-
ast sungin lína eða vein sem end-
urtekin er með tilbrigðum í nokkurn
tíma; mjög skemmtilegur sprettur.
Önnur kaflaskipti verða um það
leyti sem verkið er hálfnað, skyndi-
lega hljómar orgel og fljótlega eftir
það tekur lagið að þróast í átt að
hefðbundnari músík, áheyrandi fær
takt til að halda sér í og úrvinnsla
verður venjulegri.
Enn verða kaflaskipti undir lokin,
á 46. mínútu fer að krauma og vella
undir og brýst svo fram krafmikill
taktur; hér er komið að Stilluup-
steypu-remixinu – einmitt sama vír-
aða stefið og bregður fyrir í laginu á
ATAK sem tileinkað er Vindva Mei.
Þessar skífur Vindva Mei eru ekki
allra, frekar en fyrri verk sveit-
arinnar, en nenni menn að hlusta er
ýmislegt eyrnakonfekt í boði.
Skemmtilegar andstæður
TÓNLIST
Íslenskur diskur
Fungi to the Moon og Germans are
People Too - Alive and Kicking, tvær plöt-
ur með hljómsveitinni Vindva Mei. Vindva
Mei skipa þeir Pétur Eyvindsson og Rún-
ar Magnússon. Plöturnar eru báðar end-
urútgáfur, komu fyrst út í 15 eintökum
hvor í janúarbyrjun. Stilluppsteypa á re-
mix-innskot í verkinu. White Label gefur
út. Germans are People Too - Alive and
Kicking er 58:27 mín, Fungi to the Moon
er 40:42 mín.
Vindva mei - Fungi to the Moon og Ger-
mans are People Too - Alive and Kicking



/
Árni Matthíasson
Í HAFSAUGA byggist á sönnum at-
burðum um par sem fór að kafa í
sumarfríinu sínu, en gleymdist á hafi
úti í meira en sólarhring. Úr þeim
efnivið hefur leikstjórinn Chris
Kentis gert einstaklega hrollvekj-
andi mynd og um leið raunsæja.
Hér er á ferðinni öðruvísi spennu-
mynd en við erum vön að sjá. Það
fyrsta sem maður tekur eftir er að
kvikmyndin hefur grófa áferð og að
greinilega hafa ekki miklir peningar
verið lagðir í myndina. Það er alls
ekkert verra, heldur hefur myndin
yfir sér heimildarblæ sem gerir að
verkum að hún er enn trúanlegri og
ógnvekjandi.
Ólíkt öðrum spennumyndum er
eiginlega ekki margt sem gerist.
Eftir að parið er orðið eitt eftir í
sjónum og fram til enda mynd-
arinnar er lítið farið út fyrir þann
tökustað og myndin byggist upp á
samskiptum parsins. En ógnin er
auðvitað allt í kring og vitneskjan
um það getur gert mann brjálaðan.
Ég man ekki eftir að hafa nokkurn
tímann liðið svona illa undir neinni
mynd síðan ég sá Excorcist fyrir
meira en 25 árum. Maður er mjög
spenntur og hræddur, líður hrein-
lega illa líkamlega og hefur á tilfinn-
ingunni að maður sé í sjónum með
þeim.
Persónulega hefði ég viljað sjá
meira drama. Samtölin þeirra á milli
upplýsa mikið um persónuleika
þeirra og hvernig sambandi þeirra
er háttað. Oft á tíðum eru samtölin
bæði fyndin og beinskeytt og lýs-
ingin á unga parinu er mjög raun-
sönn. Það hefði ég samt vilja kafa
aðeins dýpra ofan í, og sjá meiri átök
og eitthvað meira koma upp á yf-
irborðið í sambandinu.
Leikararnir eru allir byrjendur og
standa sig bara vel, einnig aukaleik-
arar þar sem þeirra samtöl eru ekki
síður vel skrifuð.
Í öllum sínum einfaldleika er
myndin snilldarlega tekin og er ein-
staklega raunveruleg. Hvernig fóru
þau eiginlega að þessu með hákarl-
ana sem sífellt eru á sveimi um aðal-
leikarana? Ég skil það ekki en dáist
að þeim um leið og ég ímynda mér
hversu frumstæðar aðstæðurnar á
tökustað hafa verið þar sem leik-
stjórinn og framleiðandinn Lau
hreinlega gerðu allt.
Þessi litla mynd er í rauninni stór
og nær út fyrir sjálfa sig. Þegar
maður situr og nagar á sér negl-
urnar með hnút í maganum, getur
maður ekki annað en velt fyrir sér
hvernig formúlan hefur farið með
okkur. Hvernig við hreinlega ósjálf-
rátt reiknum út og reiknum með
hvað gerist næst þegar visst hljóð
heyrist eða atburður á sér stað. Að-
standendum Í hafsauga er skítsama
um allar reglur og þau gera það sem
þeim sýnist. Og það er að gera mjög
trúanlega útgáfu af raunveruleik-
anum – og hryllilega hrollvekjandi.
KVIKMYNDIR
Háskólabíó og Sambíó
Álfabakka
Leikstjórn og handrit: Chris Kentis. Kvik-
myndataka: Chris Kentis og Laura Lau.
Aðalhlutverk: Blanchard Ryan og Daniel
Travis. 79 mín. BNA 2003.
Í hafsauga (Open Water)
 Virkileg
líkamleg
vanlíðan
Í hafsauga er að sögn gagnrýnanda
„hryllilega hrollvekjandi.“
Hildur Loftsdóttir