Tíminn - 19.04.1977, Síða 18

18
C^iliiiliUHl
Þriðjudagur 19. april 1977
Fjölnota vagninn
Má nota á margvíslegan hátt:
Sem mykjudreifara og þarf þá aðeins að
fá mykjudreifibúnað aftan á vagninn.
Sem votheysvagn og er þá útbúinn vot-
heysgrindum og sjálflosandi útbúnaði.
Auka losunarfæriband að aftan fáanlegt.
Sem baggavagn, þá útbúinn með grindum
fyrir heybagga.
Sem alhliða flutningsvagn.
JF-vagninn nýtist allt árið og er þvi mjög
hagstæð fjárfesting.
Nánari upplýsingar hjá sölumanni
Globusi
LAGMÚLI 5, SlMI 81555
Starf lögreglumanns
Starf lögreglumanns i Grindavik i afleys-
ingar vegna sumarleyfa, mánuðina júni til
september næstkomandi, er laust til
umsóknar,
Umsóknir sendist undirrituðum fyrir 1.
mai n.k. á eyðublöðum sem fást á skrif-
stofu minni.
Bæjarfógetinn i Grindavík
/Jón Eysteinsson
Fjármálaráðuneytið,
18. april 1977.
Söluskattur
Viöurlög falla á söluskatt fyrir marsmánuö 1977, hafi
hann ekki veriö greiddur i siöasta lagi 25. þ.m.
Viöurlög eru 2% af vangreiddum söluskatti fyrir hvern
byrjaöan virkan dag eftir eindaga uns þau eru oröin
10%, en siöan eru viöurlögin 1 1/2% til viöbótar fyrir
hvern byrjaöan mánuö, taliö frá og tjieö 16. degi næsta
mánaöar eftir eindaga.

AUGLÝSIÐ í TÍMANUM
l
lesendur segja
VERIÐ STERK 1
HJÓNABANDINU
Hann var alinn upp viö slark,
útilegu, skútuhark, kjörin settu
á manninn mark, meitluöu svip
og stældu kjark. Svo kvaiö stór-
skáldiö örn Arnarson eöa
Magnús Stefánsson, og enn eig-
um viö sjómenn sem þurfa á
sinni hörku aö halda. Þeir berj-
ast viö óbllö náttúruöfl, og eru
sannkallaöar hetjur Islands. En
hvort sem er meölæti eöa mót-
læti, þá er það svo aö stéttina,
sem slika, æskumanninn unga
vantar fótfestu I landi. Hann
leitar gjarnan á vit Bakkusar.
Hann ætlar aö verja dögunum I
landi vel. Þaö má engan tfma
missa. Kjöroröiö er konur og
vín, og þó engin hamlngja, aö-
eins eftirsókn eftir vindi.
En þurfa ekki allir aö hlaupa
af sér hornin? Jú vissulega, en
verða ekki sumir árekstrarnir
of stórkostlegir? Er ekki hægt
að þroska fólk á annan veg, en
þann aö helzt þurfi að reka sig á
til aö taka út andlegan þroska?
Er slíkt réttlætanlegt, þegar
menningin er orðin jafn stór-
kostleg og raun ber vitni? Má
ekki byrja aö kenna æskunni
yngri aö feta llfsveginn fram til
sigurs. Sjómennskan er góðra
gjalda verö en mundi hamingj-
an ekki veröa meiri ef Bakkus
væri ekki haföur með? A hann
erindi til min og þln? Ég held
varla. Þvl svo fagurt getur lífiö
oröið aö viö getum lifað á guös
vegum. Megisá sigur á sjálfum
þér veröa kærkominn.
Guö vill búa I þér, gera þig aö
meiri manni, sannri konu. Hann
vill umfram allt leiöbeina bæöi
mér og þér, svo viö höfum það
fyrir stafni sem nýtilegt getur
talizt. Vegir guös eru órannsak-
anlegir, ekki siður en okkar
mannanna, en ég vil aöeins ráö-
leggja þér eitt, láttu guö búa I
þér, þá feröu ekki á mis viö
hann. Hann kallar á þig. Hann
kreistir þig, unz þú finnur til,
Hann gæti oröiö þú sjálfur, ef þú
og karlar þeir, sem til greina
koma.
Um „ólik siöræn viöhorf karls
ogkonu” er ég ekki fróöur.Eins
skal ég játa, aö mér varð ekki
fyllilega ljóst viö lestur ljóösins
um brúöi ársins 1961, ab ,,hún
tekur aö sér það hlutverk aö
leiöa hann til trúfesti vegna þess
aö hún treystir sér til aö vinna
bug á lauslyndi hans og byggja
upp góöa sambúö”. Éghef alltaf
hallast aö þvi sem Hávamál
segja:
A hverfandi hveli
voru þeim hjörtu sköpuö
og brigö I brjóst lagin.
Ég vissi ekki hvort annað
kyniö var hverflyndara en hitt,
þó aö þjóöfélagsaöstæöur hafi
þrýst á þaö, aö konur af annar-
legum ástæöum sæktust meira
eftir varanlegri stöðu annars
vegar en á hinn bóginn stunduöu
þaö aö vera „brúöur einnar næt-
ur”.
Hávamál gleyma þvi ekki aö
brigöur er karla hugur konum
en viröast telja nokkuö jafnt á
komiö meö kynjunum I þeim
efnum.
Hitt þekki ég, aö ýmsum er
þaö metnaöarmál aö vera tekn-
ir fram yfir aöra en þaö hélt ég
lika aö ætti sér staö um bæöi
kynin.
Heimsóknir mínar til skáld-
konunnar á „grasekkjumanns”-
timum minum koma þessu litiö
viö — hélt ég — en gott er hún
minnist þeirra meö ánægju og
ekki ætti ég vist siöur aö þakka
þvi aö meir voru þær heimsókn-
ir geröar aö hennar frumkvæði
en minu. H.Kr.
Ég
þakka
fyrir
mig
Ekki er þaö margt sem mig
langar til aö segja vegna grein-
ar Þórunnar Elfu i Timanum 31.
marz. Þaö er ágætt aö höfundar
skrifi sjálfir um verk sin lesend-
um til skilningsauka.
Ég þykist skilja aö Þórunn
telur ijóst af skáldskap sinum
„hvaö liggur aö baki frelsisþrá
konunnar og hvab hún i raun og
sannleika vill”. Svariö hún vill
njóta sin, „veröa vitur og sterk,
veröa góö, veröa heil, veröa
merk”.
Hér svara ég þvi til, að konum
hefur á liönum öldum tekizt aö
láta þessa ósk rætast. Þaö hafa
veriö til góöar, heilar og merkar
konur.
Hitt er svo mikiö mál hvernig
áskalhaida svo aö allir njótisin
— fái þann þroska sem þeim er
mestur eiginlegur.
Þvi er á margan hátt ósvaraö
enn, jafnt um konur sem karla.
Almennu oröin — aö vilja
njóta sin — segja litiö um hvaö
viö viljum I „raun og sann-
leika”.
Þaö eru nú meira en 60 ár siöan
konur fengu kosningarrétt og
kjörgengi til jafns viö karla.
Mikiö af þeim tima hafa stjórn-
málaflokkarnir veriö aö leita og
biöa eftir konum, sem þeir gætu
beitt fyrir sig i baráttunni. Kon-
um stendur opiö aö starfa i
hvers konar félögum og þaö
dregur ekki úr kjörfylgi þeirra
aö þær eru konur þegar þær
þykja vinna og berjast jafnvel
ert honum þóknanlegur. Láttu
sjálfstraust þitt vaxa i þóknan-
legu hlutfalli viö guö. Hann er
hér, Hann er alls staðar, bara ef
þú hefur opiö til hans. Gerbu
drottinn vorn, Jesúm Krist aö
þínum andlega félaga. Vertu
trúr á mannlifsbraut, og þér
veröur launaö rlkulega, þvi á-
vöxturinn ert þú sjálfur umfram
allt heilbrigöur sannur Islend-
ingur, sönn mannvera.
Lituröu á sjálfan þig sem ein-
stakling eða félagsveru? Sem
sannur segir hvort tveggja.
Þannig er okkur llka bezt borg-
iö. Eftir aö þú gengur I hjóna-
band, er félagsveran heppilegri.
Meiri hamingja, færri árekstr-
ar. Þannig er minni hætta á
feröum að þú berjist einn. Kon-
an vill og veröur aö fá að taka
þátt-I lifi þlnu. Þannig er minni
hætta á andlegri togstreitu. Þú
veröur sjálfum þér samkvæm-
ur, og heilsan sem er allt, verð-
ur alltaf I lagi. Engir hnökrar I
taugakerfinu. Hreysti þin verður
óumdeilanleg. Eins og ég sagði,
þú ertallt, konan þln enn meira.
Þannig tefliröu fram til sigurs,
fyrir niöja þina, börnin þln.
Vertu guöi þóknanlegur.
Vertu sjálfum þér þóknanlegur,
og mundu eitt þú skalt elska ná-
ungann eins og sjálfan þig, og þó
skaltu muna eitt þú skalt ekki
elska sjálfan þig um of, þú
verður að sækjast eftir fórnar-
lund, aö geta fórnaö þér fyrir
aöra. Þannig nærðu takmark-
inu. Þú sjálfur sem heilsteyptur
einstaklingur, ert vlgorð bibll-
unnartilbetralIfs.Fórnin gerir
þig sterkan, svo sterkan aö þú
manst ekki eftir sjálfum þér. En
er það ekki takmarkiö aö geta
gleymt sjálfum sér. Guð hefur
talað. Hann vill öllum vel. Hann
berst til sigurs fyrir mig og þig.
Hann mun ná slnu takmarki I
mér og þér.
Hjónabandiö er æðsta stofnun
mannkyns. Að þvl þarf aö hlúa.
Steinarr Benediktsson
Aö þvl verður hlúö. Styrkur
þess, er samheldni félagsver-
anna, ástin sem I okkur býr.
Ekki fleiri hjónaskilnaði, börnin
eiga kröfu á þvl. Það má vera
aumt llf, svo ekki borgi sig aö
halda saman, aö minnsta kosti
barnanna vegna. Tveir ein-
stakiingar, sem gátu notizt,
hljóta aö geta haldið áfram aö
njótast. Ast sem einu sinni var
vakin, má ekki slokkna, þaö er
kjörorö siðalögmálsins. Ástin er
aflgjafialls, þú mátt ekki gefast
upp, þó að þér finnist aö þú hafir
þaö ekki eins gott og konan I
næsta húsi. Þú mátt ekki veröa
taugaveikiuninni aö bráö. Þú
veröur að verahamingjusamur,
hamingjusöm, þó að engin sé
frystikistan, en ég skal fúslega
viöurkenna aö I nútíma menn-
ingu er erfittaö vera án Isskáps.
Hafirðu á annað borð oröið ást-
fanginn, þá áttu Isskáp. Frysti-
kistan kemur seinna, ef guö og
heilsan lofar. Trúöu á aflið I
sjálfum þér og þú munt hljóta
andlegan sigur, þann sigur sem
er okkur öllum kærkomnastur.
Steinarr Benediktsson,
rithöfundur.