Réttur - 01.02.1928, Qupperneq 12

14
»HANN æsir upp lýðinn«
[Rjettur
menn, sem finna til kúgunar sinnar, finna einnig til .
þess, hve vanmegna þeir sjálfir eru til þess að þoka
málum sínum fram á leið. Þeir þurfa að fá mann, til
að takast leiðsöguna á hendur, — mann, sem skilur
kjör þeirra út í æsar og finnur til með þeim og mátt-
ugan mann í orði og verki. Þannig var Jesús. Undir
hans stjórn myndi rjettlætinu ogmiskunnseminni borg-
ið. Hvað lá þá beinna við, en að það yrði brennandi þrá
þeirra, að hann yrði konungur, — að í höndum hans
lægi valdið til að ráða fram úr málum þjóðarinnar.
Það var ekkert annað en þrá lítilmagnans til að sjá
rjetti sínum borgið.
Þó hefir það ef til vill orðið enn áhrifamest, hve hár-
beittum ávítunarorðum Jesús talar til yfirstjettanna,
— þeirra, sem fyrirlitu og undirokuðu. í sögunni um
miskunnsama Samverjann, ber hann prestunum það á
brýn, að þeir vanræki æðsta boðorð lögmálsins. Farise-
unum segir hann, að þeir biðji til að sýnast fyrir
mönnunum. Yfir fræðimönnum og Fariseum flytur
hann þrumandi ávítunarræðu, sem birt er í 23. kap.
Mattheusarguðspjalls. Hvað eftir annað ávarpar hann
þá sem hræsnara. Hann líkir þeim við kalkaðar graf-
ir, sem líta vel út að utan, en eru að innan fullar af
hverskonar óhreinindum. Hann ber þeim hjegómaskap
á brýn, að þeir geri minnisborða sína breiða og stækki
skúfana, hafi mætur á helstu sætunum í veislunum og
efstu sætunum í samkundunum og láti kalla sig rabbí.
Hann segir, að þeir eti upp heimili ekknanna, en flytji
langar bænir að yfirskini. Þeir gjalda tíund af anís og
kúmeni, og það var hrösunarefni þeirra frammi fyrir
augliti guðs að þeir tíunduðu rjett, — en þeir skeyttu
ekki um rjettvísina og miskunnsemina og trúmenskuna.
Ekkert æsir kúgaða eins og hvassar árásir á kúgarana.
Kúgaður lýður, sem á hlýðir, hlýtur að titra af fögnuði
við hvert einasta orð. Tilfinning þeirra fyrir hræsni
og óheilindum yfirstjettanna er vakin og brýtst út í