Réttur - 01.02.1928, Qupperneq 14

16
»HANN ÆSIR UPP LÝÐINN«
[Rjettui'
mæla, sem bent hefir verið á og annara af sama tagi,
eru í guðspjöllunum á víð og dreif ummæli, sem eru
lítt skiljanleg í því sambandi, sem þau eru í, en sem
auðvelt er að skilja, ef maður hugsar sjer þau töluð í
sambandi við baráttu alþýðuleiðtogans fyrir rjetti
undirstjettanna.
IV.
Þá hefi jeg sýnt fram á þetta:
í fyrsta lagi, að flokkur manna á Gyðingalandi vill
gera Jesú að konungi.
í öðru lagi, að sá flokkur er alþýðan, en yfirstjett-
irnar beita sjer fyrir því, að fá hann af lífi tekinn
sökum ótta við æsingu meðal lýðsins.
i þriðja lagi, að Jesús hagar orðum sínum á þá leið, að
kúgaður lýður, sem á hlýðir, hlýtur að æsast við þau,—
finna til þess skýrar en áður, að hann er beittur ó-
rjetti, — finna, að ríkjandi stjettir höfðu engan sið-
ferðilegan rjett til að drotna og finna vakna hjá sjer
knýjandi þörf til að hrista af sjer okið.
Þá er líklegt að margur spyrji: En hver var afstaða
Jesú sjálfs gagnvart æsingunni, sem um hann verður?
Vekur hann æsingu og uppreisnarhug af ásettu ráði,
eða er það aðeins meðaumkvun hans með hinum bág-
stöddu og heilög vandlæting hans yfir órjettlætinu, sem
verða til þess að kveikja í lýðnum, gegn því, sem hann
sjálfur hafði ætlað? Ætlaði hann sjer að gerast alþýðu-
foringi í nútímamerkingu þess orðs, — standa fyrir
baráttu undirokaðrar stjettar og bera hana fram til
sigurs? Og ef svo er, á hvern hátt ætlaði hann að koma
vilja sínum fram? Ætlaði hann að hafa þau áhrif á
ríkjandi stjettir, að þær hættu kúgun sinni, eða ætlaði
hann að hafa þau áhrif á hinar kúguðu, að þær yrðu
þess megnugar, að sprengja af sjer fjötrana? Hafði
hann fyrir sjer ákveðið takmark á þjóðmálasviði, sem
hann vildi keppa að?