Réttur - 01.02.1928, Síða 16

Í8 »HANN ÆSIR UPP LÝÐINN« [Rjettur
að þeir finna, að það hvílir talsvert annar andi yfir
brjefum frumkristninnar en yfir orðum Jesú sjálfs í
guðspjöllunum. Sennilegast er, að sá misskilningur eigi
einkum rót sína að rekja til þess, að menn hafa ekki
skilið hann sem þátttakanda og foringja í þeirri bar-
áttu, sem á öllum tímurn hefir staðið á milli kúgara
annarsvegar og kúgaðra hinsvegar. Mönnum hefir
fundist, að boðskapur hans hafi verið langt fyrir utan
og ofan öll þjóðfjelagsmál, þrátt íyrir það, hve guð-
spjöllin bera þess ótvíræð merki, að hann er ákveðinn
málsvari einnar stjettar þjóðfjelagsins gegn annari, —
málsvari hinnar undirokuðu gegn þeirri, er drotnar.
En hinir fyrstu söfnuðir taka ekki upp neina baráttu
fyrir rjetti lítilmagnas. Þeir ráðast ekki á ríkjandi
kúgara, eins og Jesús hafði gert. Aðeins í einu brjefi
nýjatestamentisins kemur það í ljós, — í brjefi Jakobs,
sem talið er að Jakob Jósefsson, bróðir Jesú, muni
hafa skrifað. í því brjefi verður líka auðveldlega sjeð
ættarmót með sumum þeirn orðum Jesú, sem töluð eru
vegna lítilmagnanna. Þar er varað við því að láta ekki
trúna á Jesú vera samfara manngreinaráliti. Þar er
ákveðið deilt á það, að í samkundum kristinna er þeim
meiri virðing sýnd, sem bera gullhringi og skínandi
klæði en fátæka manninum, sem inn kemur í óhrein-
um fötum. Þar er fluttur reiðilesturyfir auðmönnunum.
Höfundurinn álasar þeim fyrir það, að þeir hafi laun-
in af verkamönnunum, sem hafa slegið lönd þeirra. Og
hann segir, að þau laun hrópi, og köll þeirra eru komi-
in til drottins hersveitanna. Það má heita sorglegur
vitnisburður um skilning á Jesú og boðskap hans, að
að það er eina ritið í ntm., sem Lúther telur að hafi
lítið af kristindómi. En vitanlega er það fyrir þá sök,
að það flytur siðfræði en ekki trúfrœði, og það er eina
ritið í ntm., að guðspjöllunum undanskildum, sem set-
ur trúna skör lægra en siðgæðið.
Það er mjög freistandi að fara inn á það, hvernig