Æskan - 01.09.1969, Qupperneq 59

Anna Vilhjálms, hin vinsæla
söngkona, hefur nú komið' fram
í sviðsljósið á ný og stendur
fyrir hljómsveit í fyrsta sinn.
Anna Vilhjálms hefur sér til
fulltingis fimm unga menn, en
þeir eru: Ásgeir Hólm, Hinrik
Einarsson, Stefán Jóhannsson,
Haukur Gíslason og Helgi Her-
mannsson. Söngkonuna Önnu
Vilhjálms ætti að vera óþarfi
að kynna. Hún er þúin að syngja
í ein sjö ár með þekktum hljóm-
sveitarstjórum, eins og Svavari
Gests, Magnúsi Ingimarssyni o.
fl. Þá hefur hún og sungið inn á
nokkrar hljómplötur og komið
fram í útvarpi og sjónvarpi.
Haltu þá
í kálfinn
Lávarður einn var á ferð.
Hann mætti dreng, sem teymdi
kálf. Kálfsi var þrár og illur
i taumi, og veitti drengnum
ekki af að halda um tauminn
með báðum höndum. Þegar
hann sá lávarðinn, nam hann
staðar og glápti mcð opnum
munni. Þegar lávarðurinn sá
drenginn, nam hann einnig
staðar og spurði, hvort hann
þekkti sig.
„Já, lávarður minn,“ sagði
drengurinn.
„Hvers vegna tekur þú ])á
ekki ofan fyrir mér?“ spurði
lávarðurinn.
„Ég skal gjarnan gera það“,
segir drengur, „en haltu þá i
kálfinn á meðan.“

1. Þrándur kemur til dyra þegar Bjössi kemur voða æstur og segist hafa séð héra
rétt við veginn. — Þrándur hefur ekki komið i skólann í tvo daga, því hann
hefur verið með slæmt kvef og er með stóran ullarsokk um hálsinn. Hann flýtir
sér inn og nær sér í stóra loðhúfu og svo auðvitað í byssuna. — 2. Þeir hlaupa
við fót og Bjössi getur varla haldið niðri í sér hlátrinum þegar hann segir: Þú
hefur vist ekki fellt neina villibráð ennþá með þessari finu hyssu? — Nei, þetta
verður fyrsta veiðin, ef ég næ i liérann — bara að hann sé nú þarna ennþá,
ltallar hann til Bjössa. — Vertu viss, hann er þarna enn því hann leit út eins
og taminn héri, liann var svo rólegur, segir Bjössi glottandi. — 3. Jú, ekki her á
öðru, þarna situr hann, segir Þrándur spenntur og leggst niður og spennir hyssuna.
— Reyndu nú að miða vel, segir Bjössi og skemmtir sér konunglega. — 4. Þrándur
smellir af, en hérinn situr sem fastast. ■— Þetta hefur verið feilskot, hvislar
Bjössi. — Já, en hefur ])ú nokkurn tíma vitað annað eins, dýrið hreyfir sig ekki
við þennan mikla hveli, livæsir Þrándur. — Ég hef heyrt að sumir gamlir liérar
séu heyrnarlausir, segir Bjössi, reyndu aftur. — 5. Þrándur skýtur nú hverju
skotinu eftir öðru, en allt er við það sama. Hérinn hreyfist aðeins örlítið þcgar
Bjössi kippir í handið, sem hann hefur hundið i hérann, en Þrándur tekur ekkert
eftir því hvað Bjössi er að bauka, en er allur með liugann við byssuna. — 6.
Þrándur hefur nú skotið síðasta skotinu úr byssunni. Þetta hlýtur að vera einhver
undrahéri sem ekkert bítur á, segir Bjössi. — En Þrándur er orðinn æstur og segir.
Nú fer ég og sæki fleiri skot, en þú bíður á meðan og hefur auga með héranum.