Kirkjuritið - 01.04.1947, Blaðsíða 72

158
Benjamín Kristjánsson:
Apríl-Júní.
sínar jarðteinir höfðu lil senl. En sagði hann hverjuni
])eirra greinilega, livað hverri vígslu fylgdi lil vanda, og
fal þeim sjálfum ábyrgð á liendi, og þeim, er ])á sendu
til“1). Hér getur auðsjáanlega ekki verið um klaustrin
að ræða eða menn, sem komu frá Haukadal cða Odda,
þar sem ágætir menn voru til kennslu, lieldur er hér
áll við klerka, er einslakir prestar höfðu kennt víðsveg-
ar í biskupsdæminu, og margir liverjir þá hlotið ófull-
komna fræðslu. Þorlákur hiskup helgi liefir þekkt þessa
prestakennslu af eiginni raun, því að þau sex ár, sem
hann dvaldizt í Ivirkjuhæ með Bjarnhéðni Sigurðssyni,
ágætum kennimanni og sér mjög samrýmdum, liafa þeir
sennilega kennt prcstlingum, og hið sama liafa margir
aðrir prestar gerl. Um það leyti er Guðmundur góði
(f. 1161) barður til hókar, af Ingimundi presti, frænda
sínum. Ingimundur Þorgeirsson liefir verið mikilhæfur
maður að gáfum og lærdómi, enda hafði liann virðingar
miklar af Eysteini erkibiskupi, eftir að hann kom til
Noregs. Fékk erkibiskup honum fvrst Jónsstúku í Ivrists-
kirkju í Þrándheimi til söngs en síðar Maríukirkju á Stað
um tvö ár. Eftir það vildi erkibiskup gera liann að bisk-
upi í Grænlandi, en Ingimundur óskaði ekki eftir því
og sýndi í því metnaðarleysi sitt. Þó fór liann til Græn-
lands, er hann villtist ])angað úr íslandsferð á Stangar-
folanum, og frusu þeir allir félagar þar í hel í óhyggðum
(1189). Guðmundur Arason var sjö ára, er hann fór til
Ingimundar fóstra síns, og var Ingimundur við liann harð-
ur, með því að honum þótli Guðmundur ódæll, annars
unni hann honum mjög. Var Guðmundur með fóstra sín-
um á ýmsum stöðum, t. d. Hálsi og Vöglum í Fnjóska-
dal, og að Grenjaðarstöðum fjóra vetur. Þangað fór Ingi-
mundur að l)oði Halls prests Hrafnssonar (lögsögu-
manns), síðar áhóta á Munkaþverá. Hefir Hallur verið
fræðimaður, eins og hann átti kyn til, og sennilega hoðið
B Bisk. I, 107.