Kirkjuritið - 01.04.1947, Blaðsíða 33

Kirkjuritið.
Frumgróðinn.
119
er trúr tilgangi sínum og guðlegri ákvörðun. Þannig skal
Kristur vera frumgróðinn, ekki aðeins þeirra, sem soln-
aðir eru, heldur einnig þeirra, sem vaknaðir eru til liins
sanna, mannlega lífs.
Ferðinni lokið
Ásmundur Gíslason: Á FERÐ. Minningar. 1946.
Skömmu fyrir andlát séra Ásmundar prófasts Gíslasonar
kom þcssi bók út eftir liann, og var að hcnni góður fengur.
Hún er í tólf þáttum og bregður skýru tjósi yfir ýmsa at-
burði í œfi lians. Þættirnir eru sem hér segir: Kirkjuferðin. Rétt-
ardagurinn. Skólaferðin. Bonum. Skóiaballið. Símaslit. Fnjósk-
árbrúin. Aígir. Skógurinn. Háafcll. 17. júní 1944. Á ferð.
líg las alla bókina með mikilli ánœgju og' dáðist oft að frásagn-
argáfunni, þvi að höf. kann að segja mátulega mikið og draga
Upp lifandi myndir, en er blessunarlega laus við alla mærð og
tilgerð. Stíllinn er léttur og leikur um frásögnina unaðslegur
og bressandi blær, eins og hún hafi orðið til undir beru lofti.
Mér þóttu fyrstu þættirnir beztir, og hafði orð á þvi við
séra Ásmund, en hann sagði, að sér þætti vænst um að hafa
skrifað 17. júni 1944, því að frelsi íslands og sjálfstæði væri
ekki siður að þakka þeirri kynslóð, er nú hefði hallað liöfði
að moldu. Hann kvað það hafa verið fundið að bókinni, að prest-
orinn og prédikarinn drægi sig i lilé. En ég bað bann að setja
kað ekki fyrir sig, þvi að bak við hverja línu mætti sjá traust
hans á Guði og hinu góða, og það myndi verða mörgum til bless-
unar.
Þcir, sem lesa bókina, munu sjá, að þetta er ekki of mælt.
hósemi er yfir og heiðríkja hugarins, skirð reynslu langrar æfi.
Niðuriagið er á þessa leið: „Loksins er komið á ströndina og
l'orft út á liafið. Það er fagurt i lcvölkskininu að horfa heim
°g hugsa eins og Job forðum: Senn eru þessi fáu ár á enda,
°8 ég fer burt þá leiðina, sem ég aldrei sný aftur“.
Bókin á það skilið, að sem flestir lesi liana. Hún er hollur og
skennntilegur lcstur bæði ungum og gömlum.
Á. G.