Kirkjuritið - 01.04.1947, Blaðsíða 37

Kirkjuritið.
Séra Arne Möller.
123
stundum hans í bréfum til vina þeirra fegÖa hér. Nán-
ustu ættingjar lians höfðu safnazt saman kringum hvilu
lians, og liann talaði við þau með veikum mætti. Alll í
einu sagði hann: „.Tæja, ég fel það allt Guði á vald“. Síð-
an spennti hann greipar og hné í ómegin, sem hann
vaknaði ekki aftur upp úr.
Það er einkurn vegna starfa Árna í þágu Islandsmála
og fræðistarfa hans varðandi kirkjulegar bókmenntir ís-
lendinga, að hann var Islendingum liugstæður. Árið 191(5
gekkst hann, ásamt rithöfundinum Aage Meyer-Bene-
dictsen, Finni prófessor Jónssvni og fleirum, fyrir stofn-
un Dansk-ísíenzka félagsins, og var hann formaður þess
félags æ síðan. Með brennandi áhuga og óþreytandi elju
vann hann að því að efla og glæða skilning og vináttu mdli
frændþjóðanna, Islendinga og Dana. Hann unni íslandi
alls hins bezta og áleit, að það ætti að öðlast allt það
sjálfstæði, sem auðið væri. En jafnframt hrýndi hann það
fyrir löndum sínum, að hvernig sem liáttað yrði ytri
tengslum milli landanna, ættu tengsl vináltu og menn-
ingar aldrei að rofna, heldur styrkjast og eflast. Fvrir
þessu barðist liann í ræðu og riti. Hér er ekki hægt að
i'ekja starfsemi félagsins, enda mun hún nú orðin flest-
nm kunn hæði á íslandi og í Danmörku. En það mun
vera flestra manna mál, að félagið hafi fengið miklu á-
orkað, og er það þá ekki sízt að þakka ötulli og ósérplæg-
inni forystu Árna Möllers.
Ritstörf lians eru líka nátengd íslandi. Fjalla l)æði höf-
nðrit hans um íslenzk efni. Fyrra ritið er um Passíu-
sálina Hallgríms Péturssonar. Eins og áður er getið,
kynntist ég Árna fyrst árið 191(5, og stóð það eiginlega að
nokkru í sambandi við Passíusálmana. Hann var þá ein-
mitt farinn að rannsaka þá. Vildi hann komast í samhand
við íslenzkan stúdent, sem gæti hjálpað honum með ým-
isleg málfræðileg atriði í sálmunum, sem hann var i vafa
nni. Vildi þá svo til, að ég varð fyrir valinu. Dáðist ég oft
a‘ð þeirri hrennandi ást, sem hann hafði -á þessum sáhn-
9*