Búnaðarrit - 01.01.1945, Blaðsíða 10
6
BÚNAÐARRIT
verið neitt sérstakt, því að sömu leið hafa allmargir
bændasynir farið fyrr og síðar, til þess að sjá eitthvað
af búnaðarháttum utan landsteinanna, þótt ekki
hygðu þeir til verulegs búnaðarnáms. Voru þeir tveir
saman í Noregsförinni, bændasynir norðlenzkir, hinn
var Magnús Jónsson frá Sveinsstöðum í Þingi. Hann
gerðist síðar bóndi á Sveinsstöðum og bjó þar til
dauðadags.
Vera má, að eitthvert samband, beint, eða óbeint,
kunni að hafa verið á milli Noregsfarar þeirra nafn-
anna og þess, að skömmu áður hafði einn af frænd-
um Magnúsar Þorlákssonar farið lil Noregs og haft
þaðan heim nýjungar, er hljóta að hafa vakið mikla
athygli á þeim áruin. Það var Björn trésmiður Þor-
lálcsson frá Munaðarnesi í Mvrasýslu, föðurbróðir
Magnúsar, er fór til Noregs 1894 til að kynna sér ull-
ariðnað og stofnaði síðan klæðaverksmiðjuna að Ála-
fossi. Flutti Björn „út hingað heyvinnuvélar til sláttar
og raksturs“, en þau vélakaup eru merkileg fyrir þær
sakir, að það voru fyrstu héyvinnuvélarnar, er til
landsins komu og hér voru reyndar. Hlýlur Björn að
hafa haft eigi lítinn áhuga fyrir búskap að ráðast i
nýjung þessa, er erindi hans og tilgangur með utan-
ferðinni var allur annar og nægilegt viðfangsefni.
Eftir heimkomuna frá Noregi var Magnús enn með
föður sínum í Vesturhópshólum, en vorið 1904 tók
hann þar við húi að nokkru, og ráku þeir feðgarnir
búskap þar og á Þorfinnsstöðum í sömu sveit, þangað
til Þörlákur andaðist 1908. Brá Magnús þá búi fyrir
norðan, keypli Blikastaði í Mosfellssveit, fluttist þang-
að vorið 1909 og bjó þar til dauðadags, 12. apríl 1942.
Hann var jarðsunginn að Lágafelli 24. s. m. að við-
stöddu fjölmenni. Húskveðju flutli séra Bjarni Jóns-
son vígslubiskup, en sóknarpresturinn, séra Hálfdan
Helgason prófastur, talaði í kirkjunni. Uppeldissynir
Magnúsar og gamlir starfsmenn báru kistuna úr