Búnaðarrit - 01.01.1945, Blaðsíða 113
BÚNAÐARRIT
109
Um sauðfjárkyn, sem hafa mikla mótstöðu gegn
mæðiveiki. Hvernig nýting þeirra með aðstoð
sæðingar gæti á skömmum tíma dregið úr eða
fyrirbyggt skaðsemi þessa sjúkdóms.
Upphafstilraun í Árnes.sýslu.
Eins og að frainan getur, hafa nú verið gerðar til-
raunir til þess í fimm ár að auka á styrk sauð-
fjár í Árnessýslu gegn mæðiveiki. Starfsemin var að
mestu leyli bundin við þrjá hreppa, Gnúpverjahrepp,
Hrunamannahrepp og Skeiðahrepp. Sveitir þessar
inynda til samans eitl einangrað svæði, og var mæði-
veikin nýsloppin inn á þetta svæði, þegar tilraunin
byrjaði 1939. Allar likur bentu til þess, að hér væri
eingöngu um mæðiveiki að ræða, og ekki bar á öðr-
um langvinnum lungnakvillum i fénu, sem væru lík-
legir til að rugla útkomuna. Ýmsir bændur í sveitum
þessum höfðu mikinn' áhuga á því, að slílc tilraun
yrði gerð, en það var að sjálfsögðu nauðsynlegt skil-
yrði, til þess að hún væri framkvæmanleg.
Mæðiveikin var óviða komið fram í fénu þarna, þótt
smitunarskilyrði væru fyrir hendi. Það var því von
um, að nokkurt tóm ynnist til þess að blanda fjár-
stofnana, að minnsta kosti á sumum bæjunum, áður
en veikin magnaðist í fénu.
Það, sem stefnt var að með tilraun þessari, Var
aðallega það að fá sem fyrst og ákveðnast úr því skor-
ið, hver þeirra kynja, sem dreift væ.ri út, liefðu mesta
mótstöðu. Það var þvi heppilegl, að þau lentu í fjár-
hópnum, þar sem smitmagnið væri mikið, en það verð-
ur að álítast mest fyrstu 2—3 árin, sem sjúkdómurinn
geisar í hjörðinni. Víðast hvar á þessum slóðum er
mæðiveikin nú búin að fella mikinn hluta af fjár-
stofni bændanna. Hefur þá víða komið fram, hvaða
kyn hafa reynzt mótstöðumest til þessa. Gildir þetta