Búnaðarrit - 01.01.1945, Blaðsíða 254
250
BÚNAÐARRIT
Sumir halda því fram, að aukin vélanotkun í land-
búnaði valdi atvinnuleysi, en einmitt á þeim tíma sem
aukning landbúnaðarvéla yar sem örust í Bandaríkj-
unum, á árunum 1929—1930, var atvinnuleysið lítið,
og þeir, sem vélarnar leystu frá störfum, sltöpuðu sér
nýjar atvinnugreinar.
Ég geri ráð fyrir, að allir séu sammála um, að þörf
sé véla við landbúnað okkar ístendinga. Vélanotkunin
er blátt áfram eina leiðin til að liann geti haldið áfram
að vera arðvænleg atvinnugrein. Eins og hann hefur
verið rekinn, gerir hann að jafnaði hvergi meira en að
bera sig og víða ekki það.
Bændurnir strita myrkranna á milli og tengur, en af-
köstin verða of tílil með hinu gamaldags búskaparlági
og vélaleysinu, sem krefst óhóflegs erfiðis. Er eðlilegt,
að margir hafi geí'izt upp.
En nú er umbóta kostur, þar sem vélarnar eru. Vélar
við okkar liæfi á öllum sviðum búskaparins eru til, og
vona ég, að við höfum dugnað og getu til að nota okk-
ur þær. Strax að stríðinu loknu og jafnvel fyrr getum
við fengið allar þær vélar, sem við þurfuxn, og má ékki
seinna vera en nú að byrja að undirbúa og skipuleggja
kaup þeirra og not.
Ef við ekki aukuui vélarnar, getum við aldrei
framleitt landbúnaðarafurðir fyrir sarna verð og hægt
er að kaupa Jxær að, og ]»á er landbúnaðurinn illa
kominn, því að engin atvinnugrein getur þrifizt til
frambúðar, sem ekki getur að mestu keppt við að-
fluttar vörur. Án vélanna Jxurfum við ekki heldur að
hugsa okkur að kepþa á erlendum markaði með af-
urðir okkar.
Viðskiptajxjóðir okkar eru komnar svo langt í véla-
notkun, að J»ær geta undirhoðið hvaða v'örur, sem ekki
eru framleiddar með notkun véla, livað lág sem vinnu-
launin eru. Hér á landi hefur verkafólk að mestu horf-
ið lir sveilum og víða ér bóndinn einn eflir með fjöl-