Búnaðarrit - 01.01.1945, Blaðsíða 23
BÚNAÐARRIT
19
„Það cr nú viðurkcnnt af ölluni liugsandi mönnum í landinu,
að næsta og stærsta verkefnið, scm fram undan liggur á sviði
cfnahagsmálanna, er viSreisn landbúnaðarins. Framkvæmd
þeirrar hugsjónar cr margþætt mál, og engin úrlausn fæst utan
mcð samstarfi cinstaklinga og ]>jóðfélagsheildar. Veigamesta
þáttinn í viðreisnarstarfinu verða þó einstaklingarnir að leggja
til.. I>eir verða í rauninni að vinna allt verkið. Bændastéttin
verður sjálf að rækta jörðina, ala upp kvikféð og hyggja húsin
yfir menn, sltepnur og jarðargróða á bændabýlunum. Ef bænda-
stéttinn i viðustu merkingu, 1>. e. vinnandi fólkið i sveitunum,
ekki vinnur l>essi verk, þá verða þau ógerð. En það er þjóðfé-
lagsheildarinnar að gera þær ráðstafanir, sem þarf til þess, að
ræktunin, ef rétt er framkvæmd, gcti borið arð, þar á meðal
fyrst og fremst að leggja bjálp til nauðsynlegra samgöngubóta,
hvo að afurðum jarðarinnar verði fundinn markaður, svo að
hlóðrás viðskiptalifsins geti líka náð til bændahýlanna úti um
allar sveitir landsins."
Það er ljóst af þessum ummælum öllum, að Jón Þor-
láksson hugsaði sér ekki landbúnaðinn sem ölmusu-
rekstur í þjóðarbúskapnum og ekki heldur, að ein-
stökum bændurn yrði það lielzi til bjargar, að lil þeirra
rynni fé frá öðruin fyrirtækjum sem fátækrafram-
færi á einn eða annan hátt. í þessu áttu þeir fulla sam-
leið bræðurnir.
Framkvæmdirnar á Blikastöðum voru byggðar á
rekstra'rafkomu búsins og skgnsamlega notuðu láns-
trausti. Þær reyndust færar um að standa undir til-
kostnaðinum, af þvi að saman fór fgrirhyggja, dugn-
aðnr og nægileg þekking til þess að gera það, sem gera
þurfti, en sniða sér þó slakk eftir vexti, svo viðan, að
vel þgldi mikinn vö.vt.
Það er þetta, sem gefur tilefni til þess, að starfi
Magnúsar á Blikastöðum og minninngu sé á loft hald-
ið sem mæts bónda og brautryðjanda i ræktunarmál-
uin.
En um leið gefur þetta tilefni til annarra liugleið-
inga og alveg sérstaklega eins' pg. nú er ástatt ufn fram-
tíðarhorfur fyrir bændabúskap i landinu. Fram-
kvæmdalánin hvildu óefað oft allþungt á Blilcastaða-