Búnaðarrit - 01.01.1945, Blaðsíða 20
16
BÚNAÐARRIT
Er slíkt háttur allra þeirra, er nokkurn manndóm eiga
að ala og- geyma.
Þau störf, sem ég hygg, að Magnúsi hafi verið kær-
ust og hann notið sín bezt við, voru jarðvinnsla með
góðum hestum, sérstaklega plæging, og að standa við
steðjann og sxníða járn. Til þess hafði hann þó aldrei
lært neitt nema það, er hann sá fyrir sér í föðurgerði
og vandist þar, en Þorlákur faðir hans var smiður
nokkur bæði á tré og járn. Svo vandur var Magnús að
því að búa í hendur sér og hesta sinna við plægingu,
að ég sá hann, við að plægja seiga mýri, strjúka um
egg á skera og hnífi að enduðum hverjum plógstreng,
þegar plægður var alllangur teigur. „Ekkert vit í öðru
en að láta bita,“ sagði hann þá.
Hlutur húsfreyjunnar við búskapinn á Blikastöðum
varð heldur eigi litill. Búskapurinn og búskaparlagið
krafðist mikils af henni. Oft nokkuð margt i heimili,
en hús þröng, að minnsta lcosti fyrstu 15 árin. Kristín
fór ekki geyst, en hún leysti sinn hlut af vandanum og
sást það á, að hún kunni vel að meta bónda sinn,
framkvæmdáhug hans og afköst, jafnvel þótt þeim
fylgdu eigi alllitlar kröfur um verk innan bæjar.
Vel var Magnús til með að unna sér og sínum upp-
lits og hressingar frá önnum og erfiði. Heima fvrir
vildi verða fátt um tómstundir. Helzt greip hann þá í
orgelið, því að hann hafði alla tíð mikið gaman af
þeirri kunnáttu sinni og yndi af sönglist. Er gesti bar
að garði, gaf hann sér oftast tíma til að sinna þeim og
þó mest og bezt, ef hann fann það, að þeir höfðu ein-
hvern hug á því, er að búskap laut, viðleitni og fram-
för á því sviði. Annars var helzta kvíldin að talca
„hnakk sinn og hest“, ekki til þess að flýja vinnuna
heima eða fara í venjulega útreiðartúra, heldur til
þess að reka erindi sín margs konar utan heimilis og
sinna félagslegum skyldustörfum. En er slíkt kallaði
að, gaf hann sér tíma lil að fara ríðandi á góðum liesti,