Búnaðarrit - 01.01.1945, Blaðsíða 253
BÚNAÐARRIT
249
hluta fólksins til annarra starfa, því að þá þarf ekki
eins marga til að vinna að fæðuframleiðslunnii
Þannig er það, þar sem vélamenning landbúnaðar-
ins er komin lengst, að aðeins mjög lilið l>rot þjóðar-
innar þarf að vinna við landbúnaðinn, því að þá eru
afköstiri orðin svo mikil, að þetta litla brot þjóðarinn-
ar gelur framleitt meir en nóga fæðu handa þjóðfé-
laginu. Er þannig mikill hluti vinnandi fólks, sem
annars hefði orðið að vinna við fæðuframleiðsluna,
fáanlegur til að vinna í öðrum starfsgreinum, sem
framleiða hluti og vörur (il aukinna lífsþæginda, svo
sem hús, skip, vegi o. fl.
Skulu nú tekin dæmi frá Bandaríkjunum, en þar er
véltækni landbúnaðarins komiri á hærra stig en nokk-
urs staðar annars staðar í heiminum.
Uni aldamótin 1800 unnu 97 af hundraði þjóðar-
innar við landbúnað. Fimmtíu árum seinna unnu þar
90 af hundraði. 1920 unnu við bann 48 af hundraði,
1930 25 af hundraði, og síðustu töluri frá í fyrra, svna,
að 17 af hundraði vinna nú við landbúnað þar.
Sýifir jjelta yfirlit skýrt, live ört notkun véla hefur
aukizt þar, því að nú framleiða ])essir 17 af hundraði
þjóðarinnar ekki aðeins nóg fa>ði banda henni allri,
sem 97 af hundraði gerðu fyrir rúmum 100 árum,
heldur einnig mikið handa öðrum.
Ef við berum nú samnn þau tvö lönd í heiminum,
þar sem vinnulaun voru hæst og þar Sem þau voru
lægst, fyrir stríð, sem sé Bandaríkin og Kína, þá sjáum
við, að landbúnaðarverkamaður í Bandaríkjunum fékk
40 sinnum hærra kaup en Verkamaður í Kína, en samt
gátu Bandaríkjanienn framleitt hrísgrjón í Bandaríkj-
unum með aðstoð véla sirinna og flutt þau til Kína og
selt þar lægra verði en Kínverjar gátu, með sínu lága
kaupi en gamaldags Vinnuaðferðum. Sýnir þetta með-
al annars, hve kostnaðurinn við vélarnar er minni en
við mannahaldið.