Morgunn - 01.06.1958, Side 25

MORGUNN
19
Nóttina 3. sept. 1939 dreymdi mig, að ég væri stödd í
smábænum Fienvillers í Norður-Frakklandi. Þar þóttist
eg sjá unnusta minn sálaða vera að tína blóm handa syni
bæjarstjórans í Fienvillers, sem látizt hafði fyrir þrem
arum. Unnusti minn virtist óttasleginn af að sjá mig þarna
og spurði, hvort ég vissi ekki, að þýzki herinn hefði kom-
lzt fram hjá Maginot-víglínunni og væri væntanlegur til
Fienvillers. Ég komst í uppnám og spurði, hvernig mér
Wætti takast að komast undan óvinunum. Hann var ekki
hughreystandi. „Þeir verða hérna. Allsstaðar", sagði hann,
°g bætti síðan rólegri við: „En það líður nokkur tími áður
en þeir komast til Nizza. Farðu þangað aftur og um fram
muni gættu þess, að fara ekki þaðan fyrr en styrjöld-
inni er lokið“.
®g vaknaði, fór inn í herbergið til mannsins míns og
sagði honum frá draumi mínum. Því næst skrifaði ég vin-
mínum í Fienvillers þetta. Ég minntist aðvörunar-
raumsins, sem mig hafði dreymt árið 1925 og ákvað, að
^ao sem fyrir kæmi, skyldi ég ekki láta hindra mig frá
. f^gja draumbendingunni. Alltaf þegar skynsamlegast
lst að fara frá Nizza, hljómaði í eyrum mér rödd unn-
„ s míns sálaða: „Gættu þess um fram alla muni, að
^éekki frá Nizza“.
því að Var^ blessun að fara eftir aðvöruninni,
um , með því að fara eftir henni komst ég hjá þjáning-
eim 0g erfiði, sem bókstaflega allir vinir mínir
Ur U a® t°ia sem flóttamenn.
*
Fíginmaður minn barðist við dauðann í St. Jósefs spítala
1 mgs on á Jamaica. Ég gat ekki horfið frá sjúkrabeði
hans, naumast til að fá mér nauðsynlegustu hvíld. Hann
sá, hva mér leið, og bað mig að fara og hvíla mig. Hann
ullyrtl, að hann gæti kallað til mín, ef hann fyndi lífs-
magn sitt vera að fjara út.
Að lokum lét ég það eftir honum. En snemma morguns-