Morgunn - 01.06.1958, Qupperneq 65

MORGUNN
59
18. ágúst. Um sama leyti sögðu mér margir vinir mínir,
sem eins og ég höfðu áhuga á dulrænum efnum, að dauða
dómarans hefði verið spáð mörgum sinnum á fundum hjá
dóttur hans, Ingeborg. Þessa spádóma var Ingeborg hins-
vegar alveg ókunnugt um, fyrr en eftir dauða föður henn-
ar. Þeir höfðu komið fram, þegar hún var í dásvefni, á
sama hátt og þegar svarað var innsigluðu bréfunum, með
tölum og stafrófsaðferðinni, sem faðir hennar og aðrir
fundarmenn, sem voru á þessum fundum, reyndu svo að
ráða, unz þeim hafði tekizt það, en miðlinum var alls ekki
sagt frá þessu.
En dauða dómarans bar þannig að, í aðalatriðum, eins
og dóttir hans hafði sagt fyrir. Þau feðginin, Dahl dómari
og Ingeborg, höfðu farið í gönguferð meðfram ströndinni
við Hankö 18. ágúst 1934, á heitum sumardegi. Dómarinn
ákvað að fá sér bað í sjónum, en Ingeborg vildi heldur bíða
hans á ströndinni. Eftir að dómarinn hafði afklæðzt synti
hann langa stund í sjónum. Þá var allt í einu eins og hann
fengi krampa. Dóttir hans horfði á það skelfingu lostin,
að hann virtist berjast við að halda sér á floti. Hún þaut
út í sjóinn og synti til hans, náði í hann og synti með hann
til lands. En þegar hún hafði dregið hann á þurrt, virtist
lífið vera fjarað út, og þótt hún reyndi björgunartilraun-
ir, virtust þær árangurslausar. Hún flýtti sér að ná í hjálp,
og björgunartilraunum var enn haldið áfram, en án árang-
urs, — dómarinn var dáinn.
Þegar þessar staðreyndir komu fram í dagsljósið, ásamt
því að þessum atburði hefði verið spáð, þá var eins og
stífla færi úr á. Allar mögulegar skoðanir og staðhæfing-
ar, bæði frá ritstjórum blaðanna og lesendum þeirra, komu
daglega fram í blöðunum. Skoðanirnar voru skiptar, ýmist
með Ingeborg eða móti, ýmist með eða móti rannsóknum
á dularfullum fyrirbrigðum. Mönnum kom saman um það,
að aðeins tvær skýringar væru mögulegar. önnur sú, að
drukknun dómarans væri morð, og að spádómurinn hefði
komið fram til þess eins að komast hjá illum grun og upp-