Morgunn - 01.06.1958, Qupperneq 81

MORGUNN
75
nú staddur hinu megin við djúpt haf, væri þar nú í hópi
glaðra vina.1) Þá gaf skyggna konan svo nákvæma lýs-
ingu af skapgerð minni, hneigðum mínum og eiginleikum,
að mig hlaut stórlega að undra. Ég þekkti ekki aðeins sjálf-
an mig af lýsingunni, heldur voru í henni bendingar um
sjálfan mig, sem bókstaflega urðu mér lykill að skilningi
á ýmsu í fari mínu. Fyrir kemur það, að þegar vér skyggn-
umst inn í sál vora, hvatir vorar, hugrenningar, tilfinn-
ingalíf og vilja, þá rekum vér oss á margskonar mótsagnir
og gátur, sem jafnvel hin skýrasta sjálfsprófun megnar
ekki að gefa oss skýringu á. En hér vörpuðu þessi leiftur,
sem skyggna konan hafði séð með því að halda í hendi sér
innsigluðu bréfi, sem geymdi hárlokk minn, björtu Ijósi
yfir margar mótsagnir og ráðgátur í fari mínu, sem ég
hafði ekki kunnað fyrr að ráða. Þarna fékk ég í vissum
skilningi opinberun um sjálfan mig, sálgreiningu, sem ég
hlaut að viðurkenna, er ég stóð andspænis þessu furðu-
lega atviki.
Hitt varð mér þó engu minna undrunarefni, sem
skyggna konan sagði, er hún hélt á innsigluðu umslagi,
sem geymdi smáræmur úr bréfi Klapka til mín. Hún lýsti
manninum, sem bókstafina og tölustafina í umslaginu
hafði skrifað, sem manni, er væri fallegur maður, alskeggj-
aður, með tindrandi augu, og hafi þessi maður með vopna-
valdi frelsað borg, sem umsetin hafi verið af óvinum. Að
svo miklu leyti, sem ég veit, var lýsingin af persónu Klapka
hershöfðingja, fortíð hans og skapgerð nákvæmlega rétt.
En þá bætti skyggna konan því við, að þessi maður væri
nú alls ekki staddur í París, heldur hefði hann farið til
borgar einhverrar, sem ekki væri afarlangt í burtu, til að
O Hin „djarfmannlega dáð“, sem skyggna konan talar hér um
að Schurz hafi drýgt, var það, er hann bjargaði með frábærri dirfsku
vini sínum Klink úr fangelsi í Spandau og varð frægur af. Og í
Englandi, „hinu megin við djúpt haf“, er hann einmitt staddur með
Klink-f jölskyldunni þessa dagana. Þýð.