Morgunn - 01.06.1964, Side 46

Rabindranath Tagore:
Þankabrot
☆
Ekki er hollt að greina höfundinn gjörsamlega frá þeim
tilfinningum, sem hann lýsir í skáldverki sínu, né heldur er
heppilegt að tengja hann of náið því, sem sannast er og bezt
í skáldskap hans. Endurminningin gefur hlutunum sannast-
an og skáldlegastan blæ. Sá, sem stendur of nærri, verður
fyrir það bundinn og háður, og ímyndunarafl hans fær ekki
fyllilega notið sín án þeirrar fjarlægðar, sem nauðsynleg er
til þess að gefa því svigrúm. Þetta á ekki aðeins við um skáld-
skap, heldur um alla list. Hugur listamannsins verður að
geta staðið álengdar, í hæfilegri fjariægð, svo að hinn skap-
andi andi hans fái að fullu notið sín. Ef sjálfur efniviður-
inn verður sköpun andans yfirsterkari, fáum við aðeins
frásögn atburða, en ekki þá endurspeglun þeirra í sál lista-
mannsins, sem gefur þeim iistgildi.
Að vera fær um að elska jarðneska hluti og umvefja þá
samúð og yndi, án þess að verða þeim of háðir, það er öllum
mikilvægt. Forsjónin ætlast til þess af okkur, að við metum
jörðina okkar eign, en lítum ekki aðeins á hana sem leigu-
íbúð. En þjónustan ein getur gert hana að eign okkar. Og
sú þjónusta er í því fólgin, að helga henni ást og fegurð okk-
ar eigin sálar. Og þin eigin reynsla mun kenna þér að þekkja
muninn á hinu fagra, samúðarríka og hjálpsama og hinu,
sem aðeins er snoturlega tilbúið og eintrjáningslega nytsamt.
Til er sannleikur, sem er ekkert annað en viðbót við þá
ytri þekkingu, sem við þegar höfum aflað okkur. En það er