Morgunblaðið - 06.10.2011, Qupperneq 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. OKTÓBER 2011
✝ Michael Thom-as Gaskell
fæddist 7. febrúar
1931 í Brighton á
Englandi og lést á
sjúkrahúsinu á
Seyðisfirði 18.
ágúst sl.
Thomas faðir
hans var einn 13
systkina. Hann
fæddist og ólst
upp í Zimbabwe í í
Afríku. Faðir hans, William
Thomas Gaskell, var enskur,
en móðirin, Hanna van der
Westhuizen, var frá Hollandi.
Thomas flutti til Englands sem
ungur maður og vann fyrir sér
sem bryti á stóru sveitaheimili.
Þar kynntist hann Winifred
Maude Compton heimilisþernu.
Michael var elstur sex barna
þeirra og eru nú þrjú þeirra á
lífi, Peter sem býr í Manchest-
er, Roger og Jean, búsett í
Leicester.
Michael Thomas lætur eftir
sig tvær dætur. Þær eru:
a) María er fyrrverandi org-
anisti og tónlistarkennari á
Seyðisfirði en kennir nú við
International School í Genf í
Sviss, gift Jóhanni Frey Að-
alsteinssyni, starfsmanni
EFTA í Genf. Börn þeirra eru
Freyja María og Thomas
Michael vann árum saman
hjá fyrirtæki sem framleiddi
rafala. Hann sneri sér svo að
hönnum vindhverfla en starf-
aði því næst við tækniteiknum
fyrir ýmis fyrirtæki.
Meðfram þessu starfaði
hann sem kirkjuorganisti í 25
ár en hann hafði lært á píanó
sem drengur.
Árið 1994 flutti María dóttir
hans til Íslands og vann sem
tónlistarkennari á Seyðisfirði.
Michelle systir hennar flutti
líka til Íslands og eftir að June
móðir þeirra lést flutti Michael
einnig til Íslands og settist að
á Seyðisfirði árið 2000. Hann
keypti sér hús á Seyðisfirði,
átti þar marga góða daga og
fylgdist með barnabörnum sín-
um vaxa úr grasi. Hann lærði
ekki að tala íslensku en gat
samt tjáð sig við vini og ná-
granna og tekið þátt í fé-
lagsstarfi fyrir austan. Hann
veiktist í mars, skömmu eftir
áttræðisafmælið, og var lagður
inn á sjúkrahús Seyðisfjarðar
þar sem hann lést hinn 18.
ágúst.
Minningarathöfn um hann
fer fram í Oakham Con-
gregational Church í Rutland í
dag, 6. október 2011 og hefst
athöfnin kl. 11.30 að stað-
artíma.
Freyr. Jóhann á
fyrir Orra Frey
og Bárð Jökul.
b) Michelle,
fyrrverandi tón-
listarkennari í
Vestmannaeyjum,
búsett á Englandi.
Michael flutti
með fjölskyldu
sinni frá Brighton
til Leicester í East
Midlands þegar
síðari heimsstyrjöldin stóð
sem hæst. Michael lauk grunn-
skólanámi 16 ára og hóf nám í
rafmagnsverkfræði. Hann var
kallaður til tveggja ára þjón-
ustu í National Service innan
breska hersins en allir ungir
karlar urðu að hlýða því kalli
á þeim árum. Hann var sendur
í herstöð Konunglega flug-
hersins í heimalandinu þar
sem hann hlaut þjálfun í flug-
hermum. Seinna var hann við
störf í Egyptalandi og á
Möltu. Eftir að stríðinu lauk
sneri hann aftur heim og
starfaði sem tækniteiknari hjá
ýmsum verkfræðistofum í
Leicester. Árið 1960 gekk
hann í hjónaband með sam-
starfskonu sinni, June
Christine Appleby. Þau
bjuggu lengst af í Oakham í
Rutland-sýslu.
Glöggt er gests augað, segir
máltækið og það átti vissulega
við um Michael sem heillaðist af
Íslandi eftir að hann hafði heim-
sótt það ásamt June konu sinni
á síðasta áratug liðinnar aldar.
Fljótlega eftir að June féll frá
1998 flutti hann til Seyðisfjarð-
ar til að vera nálægt Maríu
dóttur sinni, Jóhanni Frey
tengdasyni sínum – og fóstur-
syni mínum – og börnum þeirra
Freyju Maríu og Tómasi Frey.
Hann var í daglegu sambandi
við þau í bænum fagra undir
háum hlíðum austfirskra fjalla.
Honum leið vel á Seyðis eins og
hann kallaði staðinn. Honum
fannst allt best á Íslandi, loft og
vatn, land og fólk.
Hann fór í heimsókn til Eng-
lands fyrir nokkrum árum og
lenti þá á sjúkrahúsi og þar
minnti hann gesti og gangandi á
að Ísland væri framar öllum
löndum á svo mörgum sviðum.
Hann komst upp á lag með
það að nota tölvu á áttræðis-
aldri og tala við Michelle dóttur
sína á Englandi á Skæpinu og
þegar María og Jóhann fluttu til
Genfar ásamt börnum sínum,
hélt hann sambandi við þau með
sama hætti. Hann fylgdist líka
með flugvélum og skipum á net-
inu, las fréttir að heiman og
horfði á sjónvarpsútsendingar.
Ástríða hans var að hafa
reglu á sínu lífi. Hann var bæði
rafvirki og tækniteiknari að
mennt og í þeim greinum þarf
allt að vera nákvæmt og sam-
kvæmt reglum. Tónlistin var
honum mikilvæg og árum sam-
an lék hann á orgelið við messur
í heimakirkju sinni ytra. Tón-
listin krefst nákvæmni og hún
féll því vel að karakter hans.
Skömmu áður en hann dó
sagði hann mér að hann hefði
gengið til altaris vikulega í ára-
tugi þangað til hann kom til Ís-
lands. Íslensk sveitakristni hef-
ur um langan aldur verið
fremur sparsöm á kvöldmáltíð-
arsakramentið en kirkjur á höf-
uðborgarsvæðinu hafa sumar
tekið upp að syngja messu
hvern helgan dag og hafa um
hönd hið helga sakramenti sam-
stöðunnar þar sem allir taka
þátt í veislu himins og eru við
sama borð.
Michael var hógvær maður
og lét lítið fyrir sér fara en var
ávallt glaður og reifur er ég
hitti hann eða heyrði í honum í
síma eða á Skæpinu. Þegar
hann heimsótti okkur Fríðu í
Reykjavík gat hann setið tím-
unum saman við stofugluggann
og horft á sjóinn og himininn.
Birtan heillaði hann, litirnir og
lífríkið. Hann var jafnan til í að
spjalla og segja sögur, ríkulega
skreyttar smáatriðum og ná-
kvæmum lýsingum.
Hann bar sig vel enda þótt
hann sæti einn eftir fyrir austan
meðan seyðfirska fjölskyldan
hans var að störfum í Genf.
Seyðfirðingar voru honum góðir
og þjónustan sem hann naut á
sjúkrahúsinu þar og hér í borg-
inni síðustu lífdagana var til fyr-
irmyndar. Hann var Íslending-
um og Íslandi þakklátur og dó
eftir að dætur hans höfðu vitjað
hans á dánarbeði fyrir austan.
Fjöllin og fjörðurinn héldu utan
um hann síðustu æviárin svo og
fólkið fyrir austan og ástvinir
hans. Hann var í góðum hönd-
um lands og fólks – og Guðs
sem hann treysti.
Guð blessi minningu hans og
leiði fólkið hans og verndi um ár
og eilífð.
Örn Bárður Jónsson.
Michael Thomas Gaskell
Elsku Esther, mikið var okkur
létt í hjartanu þegar við fengum
símtalið um að þú værir loksins
búin að fá hvíldina þína langþráðu.
Þó svo að það sé alltaf erfitt að
kveðja þá sem manni þykir vænt
um líður manni samt vel að hafa
fengið þau forréttindi að kynnast
svona yndislegri manneskju eins
og þú varst elsku frænka.
Það eru margar góðar minning-
ar sem við eigum um þig og mun-
um geyma með okkur eins og það
þegar við keyrðum saman á að-
fangadagskvöld og skoðuðum öll
Esther J.
Hafliðadóttir
✝ Esther J. Haf-liðadóttir fædd-
ist á Ísafirði 20.
september 1921.
Hún lést á Hrafnistu
í Reykjavík 16. sept-
ember 2011.
Esther var jarð-
sett í kyrrþey að
eigin ósk frá Foss-
vogskapellu 21.
september 2011.
jólaljósin eða hlust-
uðum á þig segja
sögurnar þínar. Jól-
in verða nú örugg-
lega skrítin í ár að
hafa þig ekki með
okkur til að púa jóla-
vindilinn og njóta
samverunnar. En þú
munt örugglega
vera með okkur og
líta eftir gullmolun-
um þínum eins og þú
kallaðir krakkana okkar. Elsku
Esther frænka takk fyrir allar
góðu stundirnar.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Hvíl í friði elsku frænka.
Anna, Sæmundur,
Sigurður Gísli, Markús
Andri og Elín Elísabet.
Fáir menn voru flottari en
Bjössi frændi eins og hann var
ávallt kallaður í fjölskyldunni.
Sannkallað glæsimenni, herða-
breiður, hár og grannur. Þrátt
fyrir að vera að nálgast áttrætt
bar hann sig ákaflega vel.
Dökkt hárið silfurskotið og
krullað og alltaf var hann flott-
ur í tauinu og skórnir vel púss-
aðir.
Bjössi spilaði svo vel á píanó
að hrein unun var að. Hvort
Björn Thomas
Valgeirsson
✝ Björn ThomasValgeirsson
fæddist í Reykja-
vík 14. september
1933. Hann lést á
Landakotsspítala
19. september
2011.
Útför Björns
fór fram frá Dóm-
kirkjunni í
Reykjavík föstu-
daginn 30. sept-
ember 2011.
sem hann lék din-
nertónlist af bestu
gerð við hátíðleg
tilefni eða þegar
hann spilaði jóla-
lögin fyrir okkur
krakkana þegar við
dönsuðum kringum
jólatréð á Laufás-
veginum hjá ömmu
og afa fyrir margt
löngu.
Þótt hægt sé að
segja að hann hafi verið frekar
dulur var hann velviljaður og
góður maður sem bjó yfir list-
rænum hæfileikum.
Komu þeir skýrt í ljós í þeim
ótal ljósmyndum sem hann tók
alveg frá unga aldri. Ljósmynd-
ir þar sem auga listamanns kom
við sögu.
Ljósmyndir sem margar eru
í miklu uppáhaldi í fjölskyld-
unni.
Kveð ég föðurbróður minn
með þökk fyrir allt og allt.
Rannveig Hallvarðsdóttir.
Það fyrsta sem kemur upp í
hugann þegar við hugsum um
Kollu er smitandi hlátur og já-
kvæðni. Á góðri stundu hreinlega
ískraði í henni þegar hún var að
hlæja. Þegar verið var að ræða
hin ýmsu mál, sá hún yfirleitt
alltaf eitthvað jákvætt við hlutina
og var það mjög einkennandi fyr-
ir hennar afstöðu. Hún sagði að
það væru nógu margir í því að
tala um það neikvæða, hún nennti
því ekki. Flest var í huga Kollu
„alveg draumur“ eins og hún
komst svo oft að orði.
Á fullorðinsárum fór Kolla á
myndlistarnámskeið og hafði hún
mjög gaman af því að mála. Einn-
ig var hún dugleg að búa til fal-
lega muni úr keramík. Eftir að
Kolla fór á Hrafnistu með Alla
sínum, tók hún þátt í árlegri sýn-
ingu á sjómannadaginn og þá var
nú gaman að koma í heimsókn og
Kolbrún
Þórisdóttir
✝ Kolbrún Þór-isdóttir fæddist
á Akureyri 15. júní
1929 og lést á
Landspítalanum
við Hringbraut 20.
september síðast-
liðinn.
Kolbrún var
jarðsungin frá Víði-
staðakirkju í Hafn-
arfirði 30. sept-
ember 2011.
sjá hvað hún hafði
verið að stússa. Í
júní sl. hélt Kolla
myndlistarsýningu
á Hrafnistu. Þegar
við ræddum um
málverkin hennar
og hrósuðum henni,
þá sagði hún: „Ég er
búin að ákveða það
að ég verð fræg í
næsta lífi,“ hógvær
eins og alltaf, og svo
skellti hún upp úr.
Teitur okkar hafði mjög gam-
an af að fara til Kollu og Alla á
Hrafnistu og var það fastur
punktur í tilverunni í hverri viku.
Gunna og Kolla áttu margar góð-
ar stundir síðustu ár og voru dug-
legar að fara saman í bíltúr, fá sér
að borða saman og vitja ástvina í
kirkjugarðinum. „Við skulum at-
huga hvort það er ekki allt í fína
hjá þeim í garðinum,“ sagði Kolla
þegar hún vildi fara í garðinn.
Þegar heilsan var farin að gefa
sig og Gunna spurði hana hvort
hún treysti sér til að fara, sagði
Kolla: „Ég get það sem ég ætla
mér,“ og svo var haldið af stað.
Elsku Kolla, við þökkum þér
fyrir allar ánægjulegu stundirnar
og lofum þér því að við verðum
dugleg að heimsækja Alla Gunn á
Hrafnistu. Svo mikið er víst, þú
ert orðin fræg.
Ottó og Guðrún.
✝ Joseph Cri-stopher Allard
fæddist 21. apríl ár-
ið 1948 í Connecti-
cut í Bandaríkj-
unum. Foreldrar
hans voru Elleanor
Ruth, f. 1918,
d.1976, og Claude
Henry Allard, f.
1921, d. 2011. Hann
var næstelstur sex
systkina sem öll lifa
bróður sinn utan eitt. Fyrri kona
Josephs var Alison Mary Bower,
f. 1950, d. 1987, þau slitu sam-
vistir. Sonur þeirra, f. 22. ágúst
1976, er Christopher James All-
ard, tónlistarmaður. Árið 1999
kvæntist Joe sambýliskonu sinni
til fjögurra ára, Sanae Kasah-
ara, f. 3. apríl 1969, fjár-
málaráðgjafa.
Joseph C. Allard stundaði
nám í bókmenntum, listasögu og
tónlist og lauk doktorsprófi frá
háskólanum í Essex, þar sem
hann gegndi lektorsstöðu frá
1977 þar til í ágúst á þessu ári að
hann fór á eftirlaun. Hann fór
sem gestakennari
til Bandaríkjanna,
Sviss, Þýskalands,
Íslands og Japans.
Hann kenndi bók-
menntir við Mary-
land-háskólann í
herstöðinni í Kefla-
vík um skeið. Hann
var mikill áhuga-
maður um íslenskar
bókmenntir og
menningu og
kenndi auk enskra bókmennta
íslenskar bókmenntir að fornu
og nýju við háskólann í Essex.
Joseph C. Allard vann öt-
ullega að kynningu og útgáfu ís-
lenskra bókmennta á Englandi.
Hann þýddi ljóð eftir Matthías
Johannessen í Voices from ac-
ross the Water (1997), og New
Journeys (2004). Hann gaf út
ljóð eftir ung íslensk skáld,
þ.á m. Sjón og Lindu Vilhjálms-
dóttur, og bauð íslenskum skáld-
um og rithöfundum að koma og
lesa upp úr verkum sínum á
Listahátíð Essex, sem hann var
einn upphafsmanna að. Hann
starfaði náið með Pamelu Clu-
nies-Ross hjá bókaútgáfunni
Mare’s Nest að útgáfu bóka eftir
íslenska höfunda á borð við Ein-
ar Má Guðmundsson, Thor Vil-
hjálmsson, Ólaf Gunnarsson,
Guðberg Bergsson, Þórarinn
Eldjárn og Fríðu Á. Sigurð-
ardóttur. Eftir hann liggja
greinar um myndlist, tónlist,
kvikmyndir og bókmenntir.
Hann ritstýrði ásamt öðrum
ýmsum sýnisbókum og kennslu-
bókum um bókmenntir, s.s. Beo-
wolf & Other Stories. A New
Introduction to Old English, Old
Icelandic and Anglo-Norman
Literatures og Longman Antho-
logy of Old English, Old Ice-
landic and Anglo-Norman Lite-
ratures. Þegar hann lést hafði
hann lagt lokahönd á Icelandic
Poetry (c. 870-2007) in the
translations of Bernard Scud-
der, sem koma mun út innan
skamms.
Útför Josephs C. Allards fer
fram frá Wivenhoe í dag, 6.
október 2011, og hefst athöfnin
kl. 11.45.
Við heyrðum Joe Allard fyrst
nefndan árið 1994. Þá kenndi
hann bókmenntir við Maryland-
háskólann á Keflavíkurstöðinni.
Úrval ljóða eftir ung íslensk
skáld hafði nýlega komið út á
Englandi, og Bernard hafði þýtt
hluta af ljóðunum, m.a. eftir Ein-
ar Má og Braga Ólafsson. Joe
bauð þessum tveimur skáldum
að koma í skólann og lesa upp úr
verkum sínum og Bernard fór
með sem þýðandi þeirra og bíl-
stjóri. Einar Már minnist á þessa
skrautlegu ferð suður á Keflavík-
urflugvöll í bók sinni Rimlar hug-
ans og þegar Joe frétti að hann
væri orðinn persóna í skáldsögu
eftir Einar Má brosti hann í
kampinn.
Viku síðar bauð Joe Bernard
að koma og tala um þýðingar í
kennslustund hjá sér og upp frá
því urðu þeir vinir, enda áttu þeir
margt sameiginlegt. Báðir höfðu
þeir ást á ljóðlist og bókmennt-
um, ekki síst því sem var íslenskt
eða fornt, og áttu oft líflegar
samræður um þessi hugðarefni
sín. Joe var vel lesinn og mennt-
aður maður, ekki aðeins í bók-
menntum, heldur einnig mynd-
list og tónlist. Hann orti sjálfur
og skrifaði sögur en hafði meiri
áhuga á að kynna verk annarra
en sjálfs sín. Sem ungur maður
þurfti hann að velja á milli þess
að helga líf sitt bókmenntum eða
tónlist, hann valdi bókmenntirn-
ar en sleppti tónlistinni þó aldrei.
Þegar hann kom í heimsókn til
okkar fengum við ekki aðeins að
heyra ógrynni af sögum, því Joe
var mikill sagnamaður, heldur
lék hann einnig fyrir okkur pí-
anóverk eftir Brahms, Beetho-
ven og Mozart.
Joe var ástríðufullur kennari
og fræðimaður. Hann lagði sig
fram um að vekja áhuga nem-
enda sinna og kynna þá fyrir
heimi bókmenntanna. Hann gaf
út bækur og skrifaði greinar til
að aðrir fengju notið sömu gleði
og hann fann sjálfur í menningu
og listum. Hann uppskar ríku-
lega í syninum Chris sem hefur
haslað sér völl á tónlistarsviðinu
og Joe var ákaflega stoltur af.
Þegar Bernard lést skyndi-
lega haustið 2007 komu mann-
kostir Joes enn betur í ljós. Hann
var hvorki stórvaxinn né sterk-
byggður en þó var eins og hann
slægi um okkur skjaldborg. Að
hans undirlagi hófum við að taka
saman ljóðaþýðingar Bernards
og Joe kom hingað oft á næstu
árum meðan við unnum að hand-
ritinu. Hann taldi þessi ferðalög
ekki eftir sér, öðru nær, ekkert
var eins sjálfsagt og að leggja
vinnu og tíma í að koma verkum
vinar síns út á bók. Hann skrifaði
inngang og sögulegt yfirlit yfir
íslenska ljóðagerð til að fylgja
bókinni úr hlaði og hann lét ekki
þar við sitja, ljóð Bernards
skyldu líka gefin út, og áfram var
starfað. Hann lagði áherslu á að
öllu skyldi lokið fyrir haustið.
Það tókst og skömmu síðar var
hann allur.
Joe átti bókað far til Japans
daginn eftir að hann lést. Þar
ætlaði hann að kenna bókmennt-
ir næstu sex mánuði. Hann ætl-
aði að styðjast við þær þrjár
bækur sem hann hafði ritstýrt
þetta síðasta ár, ein þeirra var
ljóðaþýðingar Bernards. Hann
hlakkaði til að nota hana í
kennslunni. Það verður ekki að
sinni, en við þökkum þessum
góða manni fyrir allt. Blessuð sé
minning hans.
Sigrún Ástríður
Eiríksdóttir, Hrafnhildur
Ýr og Eyrún Hanna
Bernardsdætur Scudder.
Joseph C. Allard