Fréttatíminn - 09.03.2012, Qupperneq 42

Tölusettar leiðbeiningar
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
K
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
Karlar þykja um margt grófgerðari í umgengni en konur. Þeir eru sagðir latari
í almennri tiltekt, umbúnaði rúma, þvotti, skúringum og fram undir það síðasta
heldur slakir í matargerð, margir hverjir að minnsta kosti. Á þessu síðastnefnda
hefur þó orðið breyting, að minnsta kosti meðal ungra karla.
Af skiljanlegum ástæðum eru klósett karla og kvenna því yfirleitt aðskilin á
vinnustöðum, veitingahúsum og stofnunum. Þótt flestir karlar gangi bærilega
um þær vistarverur sýna dæmin að víða gengur þeim erfiðlega að hemja bununa
þar sem þeir standa, einir með sjálfum sér, framan við klósettskálina. Hún leitar
ekki síður til hægri eða vinstri en ofan í hana. Vera kann að karlarnir séu annars
hugar meðan á athöfninni stendur eða vandi ekki mið sitt.
Búi kona við það að vinna ein, eða afar fáar, á dæmigerðum karla-
vinnustað kann það að henda að ekki sé sérstaklega gert ráð fyrir
kvennaklósetti. Sú kona, eða þær fáu sem þar eru, verða því að sætta
sig við að deila salerni með karlaskaranum. Pistilskrifarinn átti
erindi á slíkan vinnustað á dögunum og skaust, eins og
verða vill, á klósettið þar. Það var snyrtilegra en
við mátti búast enda hafði sú eina kona,
eða þær fáu sem þar unnu, gengið frá
leiðbeiningum til karla. Þær héngu ofan
við salernið, í augnhæð þeirra sem þar
stóðu og munduðu spjót sín.
Leiðbeiningarnar voru skýrar, enda
ætlaðar hinu einfaldara kyni. Þar
sagði í stórri undirstrikaðri fyrir-
sögn: Hvernig sturta skal niður! Síðan
fylgdu tölusettar leiðbeiningar: 1.
Settu fingur á krómhnapp ofan á
klósettkassanum. 2. Ýttu fingrinum á
hnappinn. 3. Til hamingju. Þú hefur
lært að sturta niður.
Konur vita hins vegar af langri
reynslu að ekki er víst að slíkar
leiðbeiningar dugi. Hinn pissandi
maður kann að hafa verið í öðrum
heimi meðan hann létti á sér
eða hugsanlega snúið bakhluta
sínum að leiðbeiningunum hafi
hann ætlað sér annað og meira
en að pissa í skálina. Því blasti við
á salernishurðinni innanverðri,
sömuleiðis í augnhæð, skilti með
einni einfaldri spurningu: Mundirðu
eftir að sturta niður?
Hvort þessi tvöfalda vörn minnihluta
kvenna á karlavinnustað, dugar almennt skal
ósagt látið.
Að fleiru þurfa konur að hyggja í samskiptum
við hið einfalda kyn. Þótt ungu karlarnir séu
föðurbetrungar í matargerð er kunnátta þeirra
sem komnir eru á virðulegan aldur ekki neitt
til að hrópa húrra fyrir. Það vita þær konur
sem slíka menn eiga, þar á meðal mín. Hún
brá sér af landi brott um liðna helgi, sem ekki
er í frásögur færandi, en minnti bónda sinn þó
á það áður en hún fór að reyna að borða fjöl-
breytta fæðu, að hafa aðeins fyrir matargerð-
inni. Hún óttaðist að vísu ekki að hennar heittelskaði yrði svangur meðan hún
sinnti erindum sínum ytra en reiknaði frekar með því að ekki yrði lagt í flóknari
matargerð en brauð með osti, kæfu eða hangiketi. Þessu yrði að öllum líkindum
skolað niður með ávaxtasafa – eða hugsanlega eftirlegubauk, fyndist slíkur
innarlega í kæliskápnum.
Daginn eftir að hún hélt utan kom ég við í hverfisbúðinni. Þar horfði ég af
gömlum vana á brauð og álegg og ætlaði mér ekki frekari matargerðarkúnstir. Á
útleiðinni rak ég þó augun í bakka með ýmis konar þjóðlegum mat og karlvæn-
um; fiskbollum, buffi í lauksósu, hangikjöti í uppstúf, kjötsúpu, kálbögglum með
smjöri, bjúgum með uppstúfi, kjöti í karrí, kjötbollum í brúnni sósu, gratíner-
uðum plokkfiski og saltkjöti með uppstúf.
Þetta er tilvalið, hugsaði með mér, skilaði brauðinu og kæfunni og
greip með mér bakka með kjötbollum og brúnni sósu. Af myndinni
að dæma fylgdi einnig blanda grænna bauna og gulróta. Kór-
ónan var svo kartöflumús.
Þegar heim kom las ég leiðbeiningarnar aft-
an á bakkanum. Þar var matreiðsluaðferð
að mínu skapi. Hitið í örbylgjuofni í þrjár
mínútur, stóð þar. Heitur kvöldmatur á
þremur mínútum, hver hefði trúað því
– og það kjötbollur sem eiga ekki upp
á pallborðið hjá frúnni, svona hvunn-
dags? Í gleði minni leitaði ég djúpt inn í
kæliskápinn og fann danskan krypp-
ling. Fullkomin máltíð.
Næsta dag kom ég aftur við hjá
kaupmanninum á horninu. Ég taldi í
huganum komandi einsemdardaga.
Þeir voru fimm. Ég gekk því ákveð-
inn í fasi að sömu hillu og ég fann
kjötbollurnar degi fyrr. Ég horfði
framhjá öllu sem ég skildi ekki;
kjúklingi í tikkamasalasósu, car-
bonara, pastatöfrum og stroganoffi
en valdi þess í stað hangikjöt með
uppstúfi, fiskbollur, plokkfisk,
buff í brúnni sósu og saltkjöt
með uppstúfi. Kálbögglar freist-
uðu mín en þeir voru sagðir með
smjöri svo ég sleppti þeim. Ég hef
aldrei verið sterkur í smjörinu.
Matreiðsluaðferðin var sú sama alla
vikuna, tilbúinn heitur matur á þremur
mínútum. Ég sætti mig við það að fleiri
bauka var ekki að finna og lét blávatnið nægja.
Það eru ekki alltaf jólin.
„Hvernig var, elskan, borðaðir þú hollt?“ sagði
konan á heimleiðinni af flugvellinum.
„Já, já, ég var með fisk- og kjötbollur í upphafi
vikunnar og plokkfisk í kjölfarið,“ sagði ég, rétt
eins og ég hefði nýtt fiskafganginn til plokk-
fiskgerðar. „Síðan var ég með saltkjöt og end-
aði á hangikjöti.“ Ég nefndi ekki uppstúfinn.
Hún hefði aldrei trúað því.
„Þú meinar ekki,“ sagði konan, „hvað verð-
urðu með handa mér í kvöld?“

m/ost
i, gúrk
u,
lauk,p
apríku
,
iceber
g,
smok
ey BB
Q sós
u
og gri
ll “fla
vour”

marin
eringu
MÁLT
ÍÐ
MÁNA
ÐARIN
S
1095.-
M/FRÖNSKUM
& COKE
38 viðhorf Helgin 9.-11. mars 2012