Tímarit Máls og menningar - 01.07.1964, Blaðsíða 30

Ingólfur Pálmason
Múrinn
Hann var staddur í stóru pakkhúsi úr bárujárni ásamt hóp af mönnum,
sem allir biðu eftir vinnu. Og allt í einu var verkstjórinn kominn og
tekinn að úthluta vinnugöllum. Fyrsti glaðværi hópurinn var þegar farinn
að tygja sig, er þeim varð ljóst hvers kyns var: hinir hreinu, snyrtilegu bún-
ingar voru ekki handa öllum — daunillir, kámugir og viðbjóðslegir voru
þeir, sem hinum síðustu voru ætlaðir. Og þó var einn þeirra miklu verstur,
einhvers konar kafarabúningur með kyndugum tilfæringum. Og við þennan
búning var tengd sú skelfing og viðbjóður, sem draumum eru stundum
samfara. Þeir stóðu í hvirfing kringum verkstjórann, og í augum þeirra
allra brann þessi eina spurning: Er það ég? Hann fann vonina og hænina
stíga í brjósti sér eins og til varnar: Herra, ef það er mögulegt, þá fari þessi
bikar fram hjá mér. En undir hjó kuldagrunur, sem breyttist í örvæntingar-
hroll, þegar verkstjórinn leit á hann og honum skildist, að það var hann.
Hann leit út um gluggann. Grár morgunn, með þokuhjúp á fjöllum, föl
á jörð. Skammdegi. I dag mundi einhver koma í kofann og fala útskorinn
kistil eða rósótta krukku. Og hver sem það yrði mundu þau tala við hann
í vorkunnlátum viðurkenningartón, aldrei gleymandi, að hann var ekki
einn af þeim.
Hann kveikti á hellunni og tók fram brauðið. Það var fallega grænt í
annan endann líkt og rósirnar á krukkunum hans. En það gerði ekkert til,
hann hafði reynslu fyrir því. Og hann hafði líka reynslu fyrir því, að hægt
er að lifa ódýrt, hvernig sem verðlag er í landi, ef engum hita er fleygt.
Einhver innri véfrétt sagði honum, að hann hefði fundið lífi sínu hið
rétta form. En sú var tíðin, að hann óskaði sér dauða. Sérstaklega bitur
voru árin hans í skóla, en undarlegt var, að það voru einmitt árin, þegar
hann fann til máttar síns. Þegar hann fann, að jafnvel þau, sem voru bein
í baki og höfðu jafnlanga fætur, gátu þó verið korpin að skilningi og hölt
á sinninu. Og hann hafði líka átt sína sigra. Hann mundi enn, þegar litla
140