Skírnir - 01.01.1960, Page 9
Skímir
Fimm ljóð
7
Nú ríður Sörli ekki heim í hlað,
nú hljóðna allar brjóstsins mildu raddir,
og allir vinir eru löngu kvaddir.
' Nú ríður Sörli ekki heim í hlað.
SAMTAL 1SLENDINGSINS VIÐ PALLAS AÞENU.
Islendingurinn:
Ég sé þú ert göfug frú, og þú geðjast mér,
gyðja með spöng um enni.
Ég þekki snilldarorðið, sem af þér fer,
og ýmis þín hugverk ég kenni.
Ég veit þína frægð, sem er fornari hverri eik,
og fremri þóttistu aldanna gömlu þjóðum.
Ég kannast við dans þinn í myndanna létta leik
og í ljóðum.
Ég er farandkarl, og frægð mín nær ekki vítt,
og fríðleikur minn er ekki svipaður þínum.
Kalt er landið mitt oftast, en auðnarfrítt
í armóði sínum.
En þjóð mín var frjálst og átti sér anda og mennt,
sem ekki var glingur,
á íslandi gengu hetjur um hús og tún
með hringa um fingur.
Þær ortu um dáðir og sögðu sögur af þeim,
og sízt mundu Grikkir slíkt hafa ritað betur
við skindaufa lampa, en ljósstráðan norðurgeim
um langa vetur.
Mín þjóð hún á listir, sem lutu aldregi þér,
hennar list er allt, er hún syngur.
Ég skammast mín ekki að ávarpa þig.
Ég er íslendingur.
Aþena:
Ljóshærði sveinn. Það land, sem þig skóp og ól,
mun laust við bliðu, og fáir munu það oka.