Skírnir - 01.01.1960, Side 74
72
Ole Widding
Skírnir
að leyna afreki sínu, þýðingu Alexanderssögu? Því getum við
nú svarað til, að sú getur ekki verið ástæðan, því þá verður
það óskiljanlegt, hvers vegna hinar tvær þýðingar hafa tek-
izt svo misjafnlega.
Við sérstaka rannsókn á handritunum í A-flokknum kom-
umst við feti framar. Á það hefur verið minnzt, að AM 519,
4° sé uppskrift. Um það má líka sannfærast eftir áður ónefnd-
um leiðum vegna skinnbrotsins AM 655, 4° nr. XXIX.
Þetta brot, sem er frá svipuðum tíma og AM 519,4° og
þó líklega öllu eldra, getur ekki verið upspkrift á AM 519, 4°,
og AM 519, 4° getur ekki heldur verið uppskrift á þessu hand-
riti, meðan það var enn þá heilt, en þar eð þeim ber annars
mjög vel saman og hafa sömu málfræði- og stafsetningarein-
kenni, hljóta þau að vera runnin frá sama frumriti.
Frumritið að AM 519,4° og brotinu hlýtur að hafa haft
norsk máleinkenni, það sést greinilega af ýmsum orðmynd-
um í báðum handritunum, og sennilega hefur það verið gam-
alt handrit frá tímabilinu kringum 1225. Að þeirri niður-
stöðu kemst ég með eftirfarandi röksemdaleiðslu.
Annar skrifari brotsins virðist hafa fylgt frumriti sínu ná-
kvæmar heldur en hinn skrifarinn, sem fylgir íslenzkri rit-
venju sinnar tíðar. Hann lætur orðmynd eins og iak fyrir ek
standa, og hann skrifar alltaf einfallt 1 á undan d í orðum
eins og heldr, vald, hvíld, scyldi, en ekki ll eins og venjulegt
var eftir 1250.
Þess vegna vík ég aftur að ættfærslu Finns Jónssonar á
handritunum að sögunni.
Frumrit Brands
x (?)
y (styttur texti)
519, 4°, skinnbrot 226, fol. Holm 24, 4°
Við þetta gerir Finnur Jónsson sem sagt þá athugasemd, að