Skírnir - 01.01.1960, Side 83

Skírnir
Séra Ölafur á Söndum
81
hans eru aðeins lagboðar og ekki alltaf frumort. En þarna er
kvæðið sjálft í öðrum dúr, svo að þetta sannar ekki neitt. En
viðlagið er þannig:
Ég var mig á útlöndum lengi,
mér gaf ekki byrinn á braut,
það hlaut ég af henni.1)
Ýmsir ætla, að það hefði ekki alveg gleymzt, ef séra Ólafur
hefði dvalizt erlendis. En slíkt getur mjög vel verið. Sam-
gangur var svo góður milli Rauðasands og Hamborgar á þess-
um árum, að það hefir varla til tíðinda talizt, þó að ungur
maður tæki sér far yfir Atlantshafið. Það er heldur ekki svo
mikið, sem vitað er um ævi séra Ólafs, þegar frá eru skilin
ljóð hans.
Þegar Eggert lögmaður fór út til Hamborgar 1580, fluttust
þau Magnús prúði og Ragnheiður að Ræ og bjuggu þar upp
frá því. Tók Magnús sýslu á Rarðaströnd og hélt þeim völd-
um, þar til hann andaðist haustið 1591. Ragnheiður lifði miklu
lengur, eða til 6. ágúst 1642 og hafði þá þrjá um nírætt.
Líklegt má telja, að séra Ólafur hafi flutzt með þeim fóst-
urforeldrum sínum að Ræ, en það eitt er vitað með vissu, að
árið 1588 er hann þar heimilisprestur hjá Magnúsi prúða.2)
Það er því ekki rétt, sem víða er haldið fram, að hann hafi
árið 1590 vígzt til Rauðasands- og Sauðlauksdalsþinga,3) og
gæti, ef til vill, verið ruglað saman við það, að hann hafi það
ár fengið Rauðasands- og Sauðlauksdalsþing. En þetta er þó
getsök ein og er ekki vitað, að til sé heimild, sem tekur af
allan vafa.
Talið er, að séra Ólafur sé prestur þarna til ársins 1596, að
hann fær Sanda í Dýrafirði, sem hann hefir alltaf síðan ver-
ið kenndur við. Og sama árið flytur Ragnheiður fóstra hans
að Sauðlauksdal og býr þar til dauðadags.
J) IB. 70,4to, bls. 47.
2) Hann er þá vottur að því, er Magnús prúði gifti dóttur sína Elínu
Sæmundi Árnasyni sýslumanni að Hóli í Bolungarvik. Kaupmáli þeirra
var gerður í Bæ á Rauðasandi 22. september 1588, sbr. Ævir lærðra manna
58. bindi og Sögu Magnúsar prúða bls. 94.
3) JS. 304, 4to.
6