Skírnir - 01.01.1960, Side 84
82
Sigurjón Einarsson
Skírnir
Fátt eitt er vitað um séra Ólaf þessi fyrstu prestskaparár
hans, en sennilega er það rétt, sem víða er haldið fram, að
hann hafi verið tvíkvæntur.
Ekki mun samt vitað, hver fyrri kona hans var eða hvað
hún hét, en í kvæðabók hans er kvæði, sem hann hefir ort til
sonardóttur sinnar. Ekki er nafn hennar heldur nefnt í kvæð-
inu, en þó segir skáldið þar, að stúlka þessi beri nafn fyrri
konu sinnar.
Ef til vill hefir Espólín þetta kvæði í huga, er hann segir,
að séra Ólafur hafi átt son með fyrri konu sinni og hafi hann
eignazt börn.1)
1 ÍB. 70, 4to og Lbs. 837, 4to ber kvæði þetta fyrirsögnina
„Annað kvæðiskorn fyrir meybörnin“. 1 Lbs. 1516, 4to er það
nefnt „Fjórða barnakvæði“, en í JS. 264, 4to „Kvæði Ólafs
Jónssonar fyrir hans sonardóttur“.
Séra Ólafur talar um það í kvæðinu, að hann hafi aðeins
verið samvistum við þessa konu sína í hálft þriðja ár. Og varla
hefir sonardóttir hans alizt upp í nágrenni við hann, ef treysta
má viðlaginu, en þar segir:
Séð fæ ég þig sjaldan
sonardóttir min. . . .
Allt er kvæðið 23 visur, auk viðlagsins, og byrjar á því að
skýra frá, í hvaða skyni það sé ort. Hann segir:
Orsakir tvær eru þar til,
að ávarp þetta ég sendi þér,
hin unga þorna bil,
að þýðri ástarhendi.
Tilgang fyrstan skýrt þú skil,
að skyldsemin mun því valda.
En séð fæ ég þig sjaldan o. s. frv.
Þar næst vittu það ég þér
þetta ávarp veiti,
því þú fríðust fljóðið ber
fyrra míns kvendis heiti;
sú er enn ekki úr minni mér
mætust lindin spjalda.
!) Ættfræðibækur Espólíns.