Skírnir - 01.01.1960, Page 87
Skírnir
Séra Ölafur é Söndum
85
17. Ef stundum einhver starir þig á
og stöðugt viU að þér geyma,
einörð vert í augum þá
og andliti þínu ei feima;
ofan í bringu ei þvi slá,
ófremd kann þvi valda.
18. Ef siðugum hjá þú setur í fat
og sér fyrir spæni og hnífi,
frjálsmannlega þú fá þér mat,
svo fátt úr laginu snífi.
Og maður sá, hver við máltíð sat,
megi gott af þér halda.
19. 1 göngunni vertu gegn sem mátt
og gakk hana ekki of seina,
hraða þér þó með hófi þrátt,
svo hreppir ei slysför neina.
Fætinum skammta framtak smátt,
falla muntu þá sjaldan.
20. Hlæja og skrafla úr hófi hátt,
það hata þú, vifið snjalla,
fróm kvendin það forðast þrátt,
þvi fagurt það skartar varla.
Varastu geis og gjálfurshátt,
sem gjörir oft mörgum valda.
21. Brigzl af munni og blót ei mæl,
þá bræði menn við þig þreyta.
Reiði þína ei ranglega kæl
og réttarins heldur leita.
Eftirlits mun samvizkan sæl,
er sig frá hefnd kann halda.
22. Allt það gott, sem þér er þarft,
í þrifnaðarlistum kvenna
náttúran þín og námið skarpt
mun nákvæmlega þér kenna.
Fáeinu hef ég hér, fljóðið djarft,
í fræði gjört inn að sálda.
23. Óðarkomið á enda ég tel
af alhuga sent þér mínum,
hjartans bam mitt, haga þér vel
og hlýð foreldrum þinum.
Þeim guði ég þig bífel,
er þraut leið fyrir oss kalda.1)
i) IB. 70,4to, bls. 79—80.