Skagfirðingabók - 01.01.1970, Blaðsíða 184

SKAGFIRSINGABOK
ið mikið endurbætt og sett í hana rúm. Sumir hafa sagt betra væri að
mála hana, þó held ég við ei getum kostað upp á það. — Nágranna-
fólkið hérna í kring er allt skikkanlegt og siðvant, en jafn umgengi-
legra fannst mér það fyrir norðan, ég hef að sönnu lítil kynni af því
haft. — Mikil gestanauð er hér, og væri ei skemmtilegt að vera hér svo
að geta aungvum manni gjört gott. Mér var nærri því farið að leið-
ast að sitja og standa framan í gestum framan af í vetur. Þeir sömu
gjörðu sér líka oft tvær og þrjár ferðir með actionsskuldirnar. — Mik-
inn skaða er sterbúið á Víðivöllum búið að líða við það, að suðurhús-
stafninn er búinn að brenna tvisvar og nú í þriðja sinni í vetur. Hann
var fyrst byggður seinasta árið, sem móðir okkar sáluga lifði. Vel þykir
Víðivallabændum að öðru leyti fara, grasið lá í legum í fyrra sumar
og þar er orðið landgott síðan regla komst á hrossapeninginn. •—
Það gjörði okkur talsvert skemmtilegra sumarið í sumar, að Jón
bróðir var svo góður að koma hingað fyrst í sumar, þá hann kom að
norðan og svo aftur að vestan í haust og var hjá okkur vikutíma. Ég
þakka þér hjartanlegast, bezti bróðir, fyrir það, að þú lézt mig ganga
til jafns við þig í skiptunum, því ekki var það skylda ykkar bræðr-
anna. Guð verður að endurgjalda ykkur það, því ekki get ég það með
öðru en biðja hann þess.
Ekki ber á því, að Jón bróðir sé farinn að trúlofa sig, og svo lætur
hann sem hann muni ei gjöra það svo fljótt, ég hef nú ei einu sinni
séð ungu stúlkurnar, sem mest er af látið. — Einhvörja geymir for-
sjónin þér, elskan góð! til seinni tímanna, ef ekki: þá grét sá ei gull,
er ekki átti. Lakast er að verða ekkja eður ekkjumaður, eftir sem
ég ímynda mér. Máske drottinn gefi þér á endanum amtmannsdæmið
og þá fengir þú fallegan bústað, Möðruvelli. Hvörgi hefir mér þótt
eins fallegt. Ég held því yrðu allir fegnir, og hafa nokkrir getið þess
til, og þeirri getgátu hef ég orðið fegnust. Góður guð gefur, að þú
kemst einhvörn veginn úr skuldunum með tíðinni. Æ, að þú hefðir
svo mikið, að þú gætir lifað og borgað renturnar þar ytra, svo ekki
bætmst þær við, en þó þú nú ekki hafir svo mikil laun, þá hefir guð
ótal vegi til að hjálpa þér frá þeim. Æ, vertu hughraustur, elskan góð!
— Mikið meira ávinnur þú með hófsemdarfélaginu öllum til góða en
allir geistlegir með öllum sínum bókum, en maður má ekki vænta að
182