Þjóðmál - 01.09.2011, Blaðsíða 43

Þjóðmál - 01.09.2011, Blaðsíða 43
 Þjóðmál HAUST 2011 41 (kommúnistar) eða óæskilegur fylgifiskur með stjórnarskránni sem þyrfti að draga sem mest úr (kratar og samvinnumenn) . Á árunum 1930–1960 ríktu meiri höft á frelsið hér á landi en víðast hvar í Vestur-Evrópu . Aðrir litu á aukin mannréttindi einstakl- inga sem framhald af sjálfstæðisbaráttu Íslend inga (Jónas H . Haralz, hagfræðingur og fyrrv . bankastjóri) . Kvótadeilurnar H in almenna regla stjórnarskrárinnar og vernd eignarréttarins er sú að það sem menn kaupa er ekki hægt að taka af þeim án þess að endurgreiða þeim kaup­ verðið eða fullt bótaverð hinnar keyptu eignar. Þetta er regla réttarríkisins . „Að innkalla og endurselja kvótana er í raun ómerkilegur þjófnaður“ (Þráinn Eggertsson prófessor) . Flóknara er þetta nú ekki . Hinar miklu deilur um kvótamálin byggjast á því að yfirvöld eru að reyna að komast í kring um þessa reglu . Hvernig dettur mönnum í hug að láta grundvöll a .m .k . sjö hundruð fyrirtækja, 30 þús . starfa og 590 milljarða fjárfestingu, aðalút- flutnings landsins, hanga í lausu lofti? Eins og hér hefur verið leitast við að út- skýra og rökstyðja, liggja rætur deil unnar í merkingarlausri lagagrein í fisk veiði stjórn- unar lögum, sem næst lægi við að heim færa undir kommúnistíska draumóra . Umrædd lagagrein, 1 . gr . fiskveiði stjórn- arlaganna, er ómarkviss og skaðleg en þó fyrst og fremst út í hött . Karl Marx vildi afnema eignarréttinn og sagði að atvinnurekendur og eigendur hefðu stolið eignunum Þess vegna tóku komm- únistaríkin eignir af mönnum bótalaust . Hart er að þurfa að horfast í augu við að hugmyndir kvótaandstæðinga eru sömu ættar . Þeir segja hástöfum að kvótaeigendur hafi stolið kvótanum og eigi að skila honum aftur eins og hverju öðru þýfi . Þeir vilja afnema eignarréttinn á veiðiheimildum og setja fiskveiðar undir stjórnsýslu ríkisins . „Útgerðarmenn verða leiguliðar ríkisins með leigusamningi sem mest getur numið átta árum þegar fram í sækir og gæti vel orðið skemmri“ (Ragnar Árnason prófessor) . Fyrning — afskriftir — uppboðsleið A llir menn, sem taka starf sitt alvarlega, gera sér ljóst að þetta er ekki hægt, sbr . skýrslu sérfræðinganefndar sjávar út- vegsráðuneytisins um „stóra kvóta frum- varpið“ . Mannleg dómgreind flæk ist fyrir . Hvers vegna skyldu reglur fjár muna rétt- arins ekki gilda um viðskipti með kvóta eins og önnur viðskipti? Reglur hans eru skýrar og reynsla af þeim löng . Hugsum okkur kvóta eins og bújarðir . Enginn getur hafið búskap nema eignast eða leigja býli . Enginn fær bújörð úthlutað ókeypis sem annar bóndi á . Menn segja að ekki sé hægt að kaupa rétt til að veiða óveiddan fisk í sjónum . Eru kaup á bújörð nokkuð annað en kaup á ósprottu grasi? Öll viðskipti manna snúa að framtíðinni, ekki núinu eða fortíðinni . Fyrning er annað orð yfir afskriftir . Menn afskrifa, sem jafngildi kostnaðar, eignir í fyrirtækjum vegna slits og annarrar rýrn- unar . Þeir mynda fyrningarsjóð í fyrir tæk- inu til að endurnýja hlutinn með viðhaldi eða kaupum á nýrri eign í stað þeirrar gömlu . Fyrningin heldur áfram að vera eign fyrirtækisins, sem fyrnir hana . Samkvæmt hugmyndum ríkisstjórnar- inn ar á að afskrifa kvóta á 20 árum eða 5% á ári . (Fyrning kvóta er nú bönnuð í lögum þar sem talið er að eignin endurnýi sig sjálf .) En afskriftirnar eiga ekki að fara í afskriftasjóð fyrirtækisins heldur til þriðja aðila, ríkisins . Hér er um grímulausa eigna- upptöku að ræða, sem telja verður að ríkið
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Þjóðmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðmál
https://timarit.is/publication/1175

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.